Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πολύ μεγάλη σε όγκο (πάνω από 2000 άτομα) με πολύ δυνατό παλμό και γεμάτες συγκίνηση τοποθετήσεις από τα μέλη της ουκρανικής κοινότητας ήταν η συγκεντρωση των Ουκρανών σήμερα στο Σύνταγμα. Είδαμε με χαρά ότι συμμετείχαν αρκετοί έλληνες δημοκράτες και μετανάστες από άλλες εθνότητες. Συμμετείχαν σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ, και εκ μέρους της οργάνωσης χαιρέτισε τη συγκέντρωση ο σ. Ηλίας Ζαφειροπουλος.

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

Οι ιρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα δίνουν μαχητικά το δικό τους αγώνα για συμπαράσταση και αλληλεγγύη στη μεγάλη εξέγερση του ιρανικού λαού που αψηφά την αιματηρή καταστολή του φασιστικού ισλαμικού καθεστώτος. Μετά το κρέμασμα του πανό στην Ακρόπολη, καλούν σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απελευθερωτικό αγώνα για το Ιράν με ανοιχτό κάλεσμα στήριξης σε πολίτες και πολιτικά κόμματα, την Παρασκευή 14/10 στις 12 το μεσημέρι έξω από την ιρανική πρεσβεία (Κάλλαρη 16, Ψυχικό).

Ταυτόχρονα, αδιάκοπα συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις της ουκρανικής κοινότητας στην Ελλάδα ενάντια στην εισβολή της νεοχιτλερικής Ρωσίας που κλιμακώνει τις κτηνώδεις επιθέσεις της σε αστικές υποδομές και αμάχους, και αποκαλύπτει σε όλο τον πλανήτη το ναζιστικό χαρακτήρα του πολέμου που εξαπέλυσε.

Μια ιδιαιτερότητα του πολέμου που διεξάγει σήμερα η Ουκρανία για την επιβίωσή της είναι η πλατιά χρησιμοποίηση των drones, κυρίως των μικρών καμικάζι drone προβολής πρώτου προσώπου (first person view – FPV), που αποδείχτηκαν ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό όπλο φθοράς του αντιπάλου. Το μικρό drone τέτοιου τύπου είναι ένα χαμηλού κόστους και γρήγορο στη συναρμολόγηση όπλο ακριβείας, ικανό να πλήξει άρματα μάχης και άλλους στόχους, όπως πυροβολικό, θέσεις πεζικού, φορτηγά, από απόσταση έως και 20χλμ. και έχει προκαλέσει κατά τους τελευταίους μήνες το μεγαλύτερο μέρος των ρωσικών απωλειών σε τανκς. Τόσο μεγάλη υπήρξε η διάδοση του κινήματος των drones ώστε τον περασμένο Φλεβάρη ο πρόεδρος της χώρας Ζελένσκι ανακοίνωσε τη δημιουργία ξεχωριστού κλάδου μη επανδρωμένων συστημάτων μέσα στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.

Μέ­σα στις πρώ­τες βδο­μά­δες της ε­ξέ­γερ­σης, και ε­νώ η Ε­Ε α­ντι­στε­κόταν στην τρι­με­ρή διαπραγ­μά­τευ­ση Βρυ­ξελ­λών-Μό­σχας-Κιέ­βου που ή­θε­λε η Ρωσί­α για την συν-υ­ιο­θε­σί­α της Ουκρα­νί­ας, άρ­χι­σε να α­πο­κτά μί­α δυ­να­μι­κή έ­να σκο­τει­νό μπλοκ νε­ο­να­ζι­στι­κών πο­λι­τι­κών δυνάμε­ων που σύ­ντο­μα έ­γι­νε κυ­ρίαρ­χο μέ­σα στην πλα­τεί­α και άρ­χι­σε να την κα­τευ­θύ­νει.

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.

  Βίντεο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης στο οποίο ουκρανοί παραδίνουν σε ρώσικες δυνάμεις  βάση στη Σεβαστούπολη (http://www.nytimes.com/video/world/europe/100000002780196/russians-take-over-ukrainian-base.html?emc=eta1)   Η προσάρτηση

 

Δεν εί­ναι η πρώ­τη φο­ρά που στη Νέ­α Α­να­το­λή α­να­φε­ρό­μα­στε στον βρώμι­κο ρό­λο του προ­έ­δρου της Ου­κρα­νί­ας Πο­ρο­σέν­κο και μιας στε­νής αλ­λά ι­σχυρής δια­κομ­μα­τι­κής η­γε­τι­κής φρά­ξιας ρω­σό­φι­λων προ­βο­κα­τό­ρων μέ­σα στην κυ­βέρ­νη­ση της μι­σο­κα­τε­χό­με­νης α­πό τη Ρω­σί­α Ου­κρα­νί­ας.

Το ηρωϊκό πνεύμα της ουκρανικής αντίστασης μετέφερε στο κέντρο μιας παγερής επίσημης Ελλάδας με τη συγκέντρωση της στο Σύνταγμα η ουκρανική κοινότητα τη Δευτέρα στις 11 Νοέμβρη. Και λέμε παγερής γιατί ιδιαίτερα με ευθύνη του νέου δήμαρχου της Αθήνας Δούκα, του πρώτου δημάρχου που έχει τόσο στενές σχέσεις με το σοσιαλφασισμό, παραχωρήθηκε την ίδια ώρα η πλατεία σε μία εθνοσοβινιστική άγνωστη στο πανελλήνιο «Κίνηση Πολιτών Πρώτα η Ελλάδα» που έκανε μία συγκέντρωση με δέκα άτομα, μία μικροφωνική εγκατάσταση, και μία οθόνη υπολογιστή. Λόγω αυτής της μεθόδευσης οι ουκρανοί υποχρεώθηκαν να μεταφέρουν τη δική τους στο πεζοδρόμιο στο πάνω μέρος της πλατείας. 

Θυμίζουμε ότι στην προηγούμενη κινητοποίηση της ουκρανικής κοινότητας στις 24/8 στην πλατεία Συντάγματος είχε επιτραπεί στους αντισημίτες φίλους της Χαμάς να κάνουν αντισυγκέντρωση στο πάνω μέρος της πλατείας με προκλήσεις και προπηλακισμούς ενάντια στη συγκέντρωση των Ουκρανών.

  

Σε πολλούς δημοκράτες, εχθρούς του φασισμού και φίλους του αγωνιζόμενου για την εθνική του λευτεριά και ανεξαρτησία ουκρανικού λαού επικρατεί ενθουσιασμός για τις τελευταίες νίκες του ουκρανικού στρατού στην επαρχία του Χάρκοβο, καθώς και για τις φαινομενικά αλλοπρόσαλλες κινήσεις του πουτινικού καθεστώτος, με τη μερική επιστράτευση κληρωτών από το σύνολο - πλέον - της ρωσικής επικράτειας, δηλαδή ακόμα και από τα μεγάλα αστικά κέντρα τύπου Μόσχας και Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη, όπως το έχουν ονομάσει ξανά οι νεοτσαρικοί).

Είναι αλήθεια ότι ο ουκρανικός λαός έχει συγκινήσει βαθιά κι έχει προκαλέσει τον θαυμασμό σε κάθε φίλο της λευτεριάς των λαών και της ανεξαρτησίας εθνών και κρατών ανά τον κόσμο, με το μεγαλειώδη αγώνα του ενάντια στο ρώσικο νεοχιτλερισμό. Πρόκειται στην ουσία για έναν παλλαϊκό πόλεμο και για ασύλληπτο ηρωισμό ο οποίος, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το Κρεμλίνο τον είχε κάπως υπολογίσει όταν ξεκίναγε τη δολοφονική εκστρατεία του, σίγουρα άλλαξε σε σημαντικό βαθμό τα πολιτικά και επιχειρησιακά σχέδια των Ρώσων, τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικής.

Πιστεύουμε όμως ότι η γενική στρατηγική των νέων τσάρων σε αυτό το πρελούδιο του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, το οποίο ξεκίνησαν ήδη από το φθινόπωρο του 2021 πριν την ωμή και απροσχημάτιστη ναζιστική εισβολή τους στην Ουκρανία με το σταδιακό μισοκλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου στην Ευρώπη και το οποίο κλιμάκωσαν στις 24 του Φλεβάρη, με αυτή την εισβολή, βασικά δεν έχει αλλάξει. Δηλαδή στον πόλεμο που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία για λόγους στρατηγικής παραπλάνησης των εχθρών της, αυτή δεν έχει εκδηλώσει εσκεμμένα τις δυνατότητες που έχει στη χρήση όλων των υλικών και έμψυχων πόρων, αλλά και όλων των πολιτικών και ιδεολογικών εργαλείων που αυτή και οι σύμμαχοί της μπορούν να διαθέσουν. Οι περισσότεροι ειδικοί στην ανάλυση της ρωσικής τακτικής από την αρχή της εισβολής κάνουν την εξής παρατήρηση που συμπυκνώνει ένας από αυτούς, ο διευθυντής ρωσικών μελετών στο ινστιτούτο Άμυνας CNA, Μάικλ Κόφμαν που δηλώνει σύμφωνα με άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει μια διαρκής διάσταση ανάμεσα στους πολιτικούς στόχους του Πούτιν και τα στρατιωτικά μέσα για την επίτευξή τους. Σε σημαντικές αποφάσεις ο Πούτιν αποδείχθηκε ότι αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα μέχρι που οι επιλογές του να εξελιχθούν από κακές σε χειρότερες».