Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Με την πιο μαζική συμμετοχή τους εδώ και ένα χρόνο σε μια πορεία από τα Προπύλαια που κατέληξε σε συγκέντρωση τους στο Σύνταγμα διαδήλωσαν οι ουκρανοί πρόσφυγες και μετανάστες καθώς και ντόπιοι συμπαραστάτες τους για την πρώτη επέτειο της εισβολής στη χώρα τους της νεοχιτλερικής Ρωσίας. Ήταν μια μαζική απάντηση στις σφαγές, στα βασανιστήρια αμάχων και στις μεθοδευμένες καταστροφές των ζωτικών υποδομών που ακολούθησαν την εισβολή και κατοχή μεγάλου μέρους της χώρας και απόδειξη της αποφασιστικότητας αυτού του υπέροχου λαού να συνεχίσει μέχρι το τέλος τον αγώνα του. Εννοείται ότι ήταν όπως πάντα δίπλα στους αγωνιζόμενους Ουκρανούς οι σύντροφοι μας και μάλιστα ήταν τα δικά τους συνθήματα εκείνα που έδιναν τον τόνο για το ότι υπήρχε μια οργανωμένη συμπαράσταση από τον ελληνικό λαό. Γι αυτή αλλά και τη γενικότερη σταθερή συμπαράσταση μας δεχτήκαμε τις πιο συγκινητικές ως τώρα εκδηλώσεις αγάπης από πολλούς ουκρανούς διαδηλωτές.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έφερε στο φως διάφορες πτυχές της πολιτικής κυριαρχίας του ρωσικού μονοπωλίου στη χώρα μας. Στον τομέα της ενημέρωσης, υπάρχει βέβαια ο βρόμικος ρόλος του τηλεοπτικού σταθμού OPEN του ρώσου κρατικο-ολιγάρχη Σαββίδη. Ο OPEN προσπαθεί τις τελευταίες μέρες να εμφανιστεί σαν αντικειμενικός και να κρύψει την ρωσοφιλία του ώστε να μην υποχρεωθεί ο δήθεν δυτικός Μητσοτάκης να τον κλείσει και να κυνηγήσει με κυρώσεις τον Σαββίδη όπως και τον άλλο ρωσο-ολιγάρχη Ριμπολόβλεφ. Όμως αυτοί είναι οι ανοιχτοί άνθρωποι της Ρωσίας και έτσι κι αλλιώς στο πολιτικό επίπεδο τους έχει πάρει η μπάλα. Το ιδιαίτερα καλό της φάσης είναι ότι βγαίνουν στην επιφάνεια οι σκοτεινοί δεσμοί που συνδέουν ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και δημοσιογράφους στην υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ με ρώσους πουτινικούς ολιγάρχες.

Η ουκρανική κοινότητα οργάνωσε πορεία στην Αθήνα και συγκέντρωση  στο Σύνταγμα στις 24 Φεβρουαρίου για τα δύο χρόνια της ρώσικης εισβολής για την αποικιακή προσάρτηση της Οκυρανίας.

Μαζική ήταν η παρουσία των ουκρανών προσφύγων και μεταναστών, με σημαίες, αφίσες καταγγελίας των ρώσικων εγκλημάτων, με παλμό και συνθήματα. Ξεκίνησαν με πορεία από τα Προπύλαια και έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος όπου έγιναν ομιλίες εκπροσώπων τους και προβολή βίντεο. Διάχυτο ήταν το κλίμα της συγκίνησης για την ηρωϊκή, αιματηρή και ανεξάντλητη αντίσταση του ουκρανικού λαού απέναντι στη φασιστική απειλή, τον ανυποχώρητο αγώνα που δίνουν για τη χώρα τους και για όλη την Ευρώπη.

Σε όλη τη διάρκεια της πορείας φωνάχτηκαν συνθήματα: «Έξω η Ρωσία από την Ουκρανία», «Κάτω τα χέρια από την Ουκρανία» «Πούτιν, φασίστα, δολοφόνε», «Όπλα για τη νίκη στην Ουκρανία», «Η Ουκρανία θα νικήσει τον Χίτλερ-Πούτιν θα τσακίσει», «Λαοί της Ευρώπης ενωθείτε στο φασισμό αντισταθείτε».

 

ISIS και Χαμάς στην υπηρεσία των ρώσων εισβολέων και διαμελιστών της Ουκρανίας

Δέκα μήνες από την έναρξη της δεύτερης, ανοιχτής εισβολής τους στην Ουκρανία τα ρωσικά ναζιστικά στρατεύματα έχουν χάσει όχι λίγες από τις προηγούμενες θέσεις τους. Οι επιτυχίες αυτές του ουκρανικού στρατού οφείλονται σ’ ένα μεγάλο βαθμό στο παλλαϊκό κίνημα αντίστασης το οποίο αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα στις κατεχόμενες από τα ρωσοχιτλερικά στρατεύματα περιοχές της χώρας. Πρόκειται για το πρώτο λαϊκό αντιφασιστικό αντάρτικο της Ευρώπης σε συνθήκες τρίτου παγκόσμιου πολέμου, ένα ηρωικό κίνημα που δείχνει στους ευρωπαϊκούς λαούς το δρόμο της αντίστασης στην επικείμενη επέλαση των νέων ρωσοκινέζων χίτλερ στις χώρες τους, ενώ ταυτόχρονα ξεσκεπάζει σα συνεργάτη των ναζί μια ψευτοαριστερά που με ύπουλο τρόπο επιχειρεί να σαμποτάρει την αντίσταση του ουκρανικού λαού και του ουκρανικού κράτους απέναντι στους δολοφόνους τους. Το παρακάτω ρεπορτάζ των Τάιμς της Νέας Υόρκης της 26/12, το οποίο δημοσιεύουμε εδώ σε δική μας μετάφραση, μας δίνει μια ζωντανή εικόνα του κινήματος αυτού μέσα από τις εμπειρίες των πρωταγωνιστών του που δραστηριοποιήθηκαν στη νυν απελευθερωμένη περιοχή της Χερσώνας (https://www.nytimes.com/2022/12/25/world/europe/ukraine-kherson-defiance-russia.html).

Η ελληνική ψευτοαριστερά, σε ό,τι αφορά τη σύγκρουση στην Ουκρανία, βρίσκεται στην πρωτοπορία του φιλορωσισμού και της συνειδητής κάλυψης της ρώσικης εισβολής ως τάχα “αντιφασιστικής εξέγερσης” στις επαρχίες του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, μπροστά ακόμα κι από τους ναζήδες.

Η Δύση χαϊδεύει το Κρεμλίνο. Πρωταθλήτρια στην αθλιότητα η Ελλάδα.

Στις 28/2 ο πιο σημαντικός από τους ηγέτες της ρώσικης αντιπολίτευσης, ο Νεμτσόφ, που κατάγγειλε με βαθύ και πολύ τολμηρό τρόπο το φασιστικό καθεστώς Πούτιν και ιδιαίτερα τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία*, έπεφτε νεκρός από τέσσερις σφαίρες στη γέφυρα που οδηγεί στην Κόκκινη Πλατεία, με θέα το Κρεμλίνο.

Η ΟΑΚΚΕ υποστήριξε και συμμετείχε στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα που οργάνωσαν χθες (1/3)  δημοκράτες του φιλελεύθερου χώρου για τη συμπαράσταση στην Ουκρανία και την καταγγελία της ρώσικης εισβολής. Σε αυτή την εκδήλωση συμμετείχε μαζικά και η ουκρανική κοινότητα της χώρας.

Μπορεί η ελληνική πολιτική ηγεσία να καταγγέλλει με έμφαση την αναθεωρητική στάση της Τουρκίας – έγινε αναθεωρητική μετά τα 2020 όταν οι ρωσόφιλοι ενίσχυσαν τη θέση τους μέσα σε αυτήν εξαιτίας της προβοκατόρικης αντιτουρκικής πολιτικής των ελλήνων ρωσόφιλων- και να ζητά τη διπλωματική-στρατιωτική απομόνωσή της από τη Δύση, αλλά η συνολικότερη στάση της προδίδει τις πραγματικές προθέσεις της. Όχι μόνο γιατί η ίδια αυτή ηγεσία έχει αντιταχθεί σε κάθε σοβαρή προσπάθεια επίλυσης των χρόνιων διαφορών, αλλά και γιατί επιχειρεί τεχνηέντως να αμβλύνει τις αντιστάσεις των δυτικών κρατών απέναντι στην επιθετικότητα της Νο.1 αναθεωρητικής δύναμης στον πλανήτη που είναι η νεοχιτλερική Ρωσία, η χώρα που επιτίθεται και προσαρτά ανοιχτά εδάφη άλλων κρατών αρνούμενη μάλιστα τον εθνικό τους χαρακτήρα, όπως κάνει τώρα στην Ουκρανία.

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.