ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ 06-04-08

ΟΧΙ ΣΤΟ ΒΕΤΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

 Σαν «εθνική» νίκη απέναντι στην «αμερικάνικη τάξη πραγμάτων» στα Βαλκάνια παρουσιάζεται από τις ηγεσίες των πέντε κομμάτων το βέτο της Ελλάδας στην ένταξη της  γειτονικής μας χώρας στο ΝΑΤΟ.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μία νίκη αλλά για μια ηθική ήττα της Ελλάδας που δεν θα αργήσει να γίνει και πολιτική. Η Ελλάδα κέρδισε τώρα το μίσος των γειτόνων της και στο μέλλον θα εισπράξει και την περιφρόνηση της κοινής γνώμης σε όλο τον κόσμο για την παράλογη και άδικη απαίτησή της να αλλάξει το όνομά της μια μικρή και αδύναμη χώρα, να αρνηθεί ότι υπάρχει σαν έθνος, και τελικά επειδή επιμένει στο όνομά της και στην εθνική της ύπαρξη να αποκλειστεί από μια συμμαχία στην οποία αυτή διάλεξε να είναι μέλος.

Το ότι το ελληνικό βέτο δεν αφορά κάποιο «εθνικό συμφέρον» που συνδέεται με την ελληνική κρατική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα φαίνεται από τις ατέλειωτες παλινωδίες της ελληνικής πλευράς στο όνομα με το οποίο απαιτεί να βαφτιστεί η γειτονική χώρα. Το ’92 όλα τα κόμματα αποφάσισαν ότι το όνομα Μακεδονία ήταν η ψυχή μας και ήταν αποκλειστικότητά μας. Αργότερα  αποφάσισαν ότι επιτρέπεται στην ψυχή μας να δεχτεί τη λέξη Μακεδονία ώστε να μπει η γειτονική χώρα στον ΟΗΕ με το όνομα FYROM. Σήμερα όμως δεν δέχονται ότι το όνομα FYROM φτάνει για να μπει η χώρα αυτή  στο ΝΑΤΟ και ότι γι αυτό το σκοπό είναι απαραίτητος ένας γεωγραφικός προσδιορισμός δίπλα στη λέξη Μακεδονία γιατί αλλιώς θα κινδυνεύσουν τα σύνορα Αυτή η αλλαγή των απαιτήσεων κάθε φορά αποδεικνύει ότι τα περί συνόρων που κινδυνεύουν είναι απλά ένα πρόσχημα. Άλλωστε ποτέ ένας εισβολέας δεν χρειάστηκε προσχήματα όταν είχε την κατάλληλη στρατιωτική ισχύ και το κατάλληλο φασιστικό καθεστώς. Κάτι άλλο συμβαίνει.

Επειδή λοιπόν αυτό το διακομματικό βέτο δεν μπορεί να αντέξει σε καμιά δημοκρατική λογική εμφανίζεται σαν μια πράξη αντίστασης σε ένα ισχυρό ιμπεριαλισμό, τον αμερικάνικο. Στην πραγματικότητα ήταν μία πράξη υποτέλειας σε έναν άλλο πολύ πιο επικίνδυνο ιμπεριαλισμό, εκείνον της νεοναζιστικής Ρωσίας του Πούτιν. Αυτή προωθεί μία πιο επιθετική στρατηγική στα Βαλκάνια από εκείνη της κατερχόμενης αμερικάνικης υπερδύναμης, την στρατηγική του «ορθόδοξου τόξου» που είναι ένα κομμάτι της γενικής ρώσικης ενεργειακής και στρατιωτικής περικύκλωσης της πολιτικο-στρατιωτικά μισοανοχύρωτης Ευρώπης. Η «εθνική ομοψυχία», δηλαδή η συμφωνία των πέντε ηγεσιών στο βέτο δεν ήταν τίποτα άλλο από μια συλλογική επίδειξη δουλικότητας στο νέο αφεντικό της χώρας. Αυτό δεν ήθελε να μπει η Δημοκρατία της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ ώστε να μπορεί να απορροφηθεί στον κάθετο ρώσικο άξονα στα Βαλκάνια, στον άξονα Σερβίας-Ελλάδας κάτω από τη διαμελιστική πίεση της Αλβανίας. Για αυτό το λόγο ο ρωσόδουλος Καραμαλής και τα υπόλοιπα τέσσερα κόμματα με τις ομόαιμες ηγεσίες υποδεικνύουν τώρα το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σαν το πεδίο επίλυσης της υπόθεσης του ονόματος. Θέλουν σαν επιδιαιτητή της διαφοράς για το όνομα τη Ρωσία που μαζί με την Κίνα κυριαρχούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι πέντε κοινοβουλευτικές ηγεσίες παραβλέπουν εδώ και χρόνια το γεγονός ότι οι φιλικές τους Ρωσία και η Κίνα έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα με το συνταγματικό της όνομα και καταναλώνουν όλη τους την ενέργεια να μην το αναγνωρίζει αποκλειστικά η Δύση ώστε να την ξεκόψουν από αυτήν για να απορροφηθεί τελικά από το «ορθόδοξο τόξο». Να γιατί οι πέντε ηγεσίες δέχτηκαν το όνομα FYROM για να μπει η γειτονική χώρα στον ΟΗΕ, όπου βρίσκεται πανίσχυρη η Ρωσία, αλλά δεν βρήκαν το όνομα FYROM επαρκές για να μπει στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ στα οποία δεν βρίσκεται η Ρωσία. Να γιατί ο διπρόσωπος Καραμανλής και οι άλλοι τέσσερις βαστάζοι του Κρεμλίνου την ίδια ώρα που μαχαιρώνουν την γειτονική χώρα υποκριτικά δηλώνουν πόσο την αγαπάνε. Ξέρουν ότι μόνο με μια επίθεση φιλίας θα μπορέσουν να την κατευνάσουν ώστε να υποκύψει στον ελληνοσερβικό άξονα.

Το πεντακομματικό καθεστώς, για να κρύψει την απομόνωση της χώρας μας μέσα στην Ευρώπη, ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα κέρδισε σε κύρος γιατί κατάφερε να επιβάλει τη θέληση της στις ΗΠΑ στο μακεδονικό ακριβώς όπως η Γαλλία και η Γερμανία επέβαλαν τη θέλησή τους στις ΗΠΑ στο θέμα της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. Καμιά χώρα της ΕΕ δεν ήταν κατά της εισδοχής της Γεωργίας και της Ουκρανίας. Απλά όλες σχεδόν υπέκυψαν στον ωμό ενεργειακό εκβιασμό της Ρωσίας. Σε ότι αφορά το μακεδονικό οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έδειξαν καμιά συμπάθεια στην στάση της Ελλάδας. Απλά επειδή λόγω του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα τους δεν παθιάζονται για τις δημοκρατικές διακρατικές σχέσεις, προτίμησαν να μην έχουν ακόμα ένα πολιτικό πρόβλημα στο εσωτερικό της διπλωματικά μισοδιαλυμένης ΕΕ. Λογαριάζουν ότι η Ελλάδα έχει δύο ψήφους μέσα στην ΕΕ (μαζί με την Κύπρο) και ότι είναι μέσα σε αυτήν ο δούρειος ίππος της πραγματικά ισχυρής Ρωσίας. Οι μόνες εξαιρέσεις θετικής στάσης απέναντι στην ελληνική απαίτηση ήταν οι ρωσόφιλοι Θαπατέρο και Πρόντι, και η Γαλλία που δεν ξέρουμε ακόμα ποια ανταλλάγματα οικονομικά ή πολιτικά πήρε από τον Καραμανλή. 

Στην ουσία η Ελλάδα απομονώνεται επειδή πιέζει αφόρητα μία χώρα που απειλείται σήμερα με διαμελισμό, προβάλλοντας τη φασιστική απαίτηση της αλλαγής του ονόματος της. Παραπέρα με το βέτο της παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα αφού αρνείται το όνομα FYROM που είναι δεκτό στον ΟΗΕ, και έρχεται σε σύγκρουση με την πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη που αναγνωρίζει αυτή τη χώρα με το συνταγματικό της όνομα. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο η πολιτική αυτή θα γίνεται αντιπαθής σε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους στην Ευρώπη και στον κόσμο. Οι έλληνες δημοκράτες οφείλουν να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική. Δεν διακυβεύεται μόνο το κύρος της χώρας μας. Πρόκειται για το ότι αυτά τα πέντε κόμματα που συντονίζονται σε αυτήν την πολιτική οδηγούν τη χώρα σε υποδούλωση και σε καταστροφή σε όλους τους τομείς. Στο όνομα της αντίστασης στην πιο μακρυνή και κατερχόμενη ιμπεριαλιστική ΗΠΑ κάνουν τη χώρα μας όργανο της κοντινής, ανερχόμενης και φασιστικής σοσιαλιμπεριαλιστικής Ρωσίας. Έτσι σαμποτάρουν την μεγάλη παραγωγή στο όνομα του περιβάλλοντος και του αντικαπιταλισμού ενώ δίνουν τα πάντα στους ανατολικούς ολιγάρχες Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτιληναίο, MIG, Έτσι παχαίνουν την ανατολικού τύπου κρατικογραφειοκρατική ακρίδα που ρουφάει το μεδούλι του έθνους και διαλύει ότι πιάνει στα χέρια της, ιδιαίτερα την παιδεία, και το χειρότερο, έτσι σπρώχνουν στη Βουλή και βαθιά μέσα στο κράτος όλο τον παλιό φασισμό, όλους τους νεοναζί, όλους τους απογόνους τους δοσιλογισμού και των ταγμάτων ασφαλείας. Στο ΛΑΟΣ φανερώνεται η ενότητα των αποστατών της αριστεράς με τους φασίστες. Γιατί στο σύγχρονο όψιμο για τους φασίστες αντιαμερικανισμό δεν υπάρχει κανένας πατριωτισμός. Όπως παλιά οι ναζί και οι φίλοι τους κρύβανε την κτηνωδία τους ή την υποτέλειά τους πίσω από τον αντιαγγλικό αντιιμπεριαλισμό τώρα οι νέοι χίτλερ του Κρεμλίνου κρύβουν τον φασισμό, την υποτέλειά τους και τα σαμποτάζ τους πίσω  από τον αντιαμερικανικό αντιιμπεριαλισμό. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» σε αυτόν το κάλπικο αντιιμπεριαλισμό.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ 29-03-08

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΙΑΝΟΥ ΛΑΟΥ

Στο Θιβέτ βρίσκεται σε εξέλιξη μια λαϊκή εξέγερση. Επικεφαλής αυτής της εξέγερσης βρίσκονται σήμερα στην κύρια πλευρά οι δυνάμεις της θιβετιανής μισοφεουδαρχικής αστικής τάξης, δυνάμεις που είναι σε μεγάλο βαθμό δεμένες με το δυτικό ιμπεριαλισμό. Απέναντι στην εξέγερση αυτή βρίσκονται οι κρατικομονοπωλιστές του Πεκίνου.

Οι δημοκράτες σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να υποστηρίξουν την εξέγερση γιατί ανεξάρτητα από τις ταξικές επιδιώξεις των σημερινών ηγετών της εκφράζει την αντιιμπεριαλιστική δημοκρατική αντίσταση ενός ολόκληρου νεαρού καταπιεσμένου έθνους σε έναν χιτλερικού τύπου ιμπεριαλισμό, τον κινέζικο σοσιαλιμπεριαλισμό.

H ΟΑΚΚΕ θα συμμετέχει στην απεργία της Τετάρτης 13/2. Επίσης θα συμμετέχει στην συγκέντρωση και πορεία που διοργανώνει η ΓΣΕΕ στο πεδίο του Άρεως.

Η ΟΑΚΚΕ δεν πήρε εύκολα αυτήν την απόφαση και τούτο γιατί το πολιτικό πλαίσιο που επιβάλουν στην πράξη ή και στα λόγια οι ηγετικές δυνάμεις της απεργίας και των άλλων κινητοποιήσεων είναι αρνητικό. Το πολιτικό πλαίσιο είναι βασικά η υπεράσπιση του γραφειοκρατικού κρατικοφασισμού και ο «αντικαπιταλισμός» σαμποταριστικού ανατολικού ιμπεριαλιστικού τύπου. Όμως αυτό που έγινε καθοριστικό στην απόφασή μας να συμμετέχουμε σε αυτήν την κινητοποίηση είναι ότι αυτό που εκφράστηκε καθαρά στην πράξη, κι όλας από την συγκέντρωση της 12 του Δεκέμβρη, ήταν η δίκαιη καθολική θέληση των εργαζομένων να αντισταθούν στην μείωση των συντάξεων και έμμεσα των μισθών τους ακόμα και κάτω από την καθοδήγηση των σημερινών ηγεσιών τους για τις οποίες δυσπιστούν αλλά ακόμα δεν αντιλαμβάνονται πόσο καταστροφικές είναι για τα άμεσα και τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Αφού όμως σε κάθε περίπτωση αυτό που θέλουν οι μάζες είναι δίκαιο και αφού θέλουν να κινηθούν μαζικά για να το πετύχουν η ΟΑΚΚΕ πρέπει να συμμετέχει στην μαζική αυτή κίνησή τους. Είναι και μέσα σε αυτήν την κίνηση που πρέπει να τις διαφωτίζει για το πόσο καταστροφικά χρησιμοποιείται ο αγώνας τους από τις ηγεσίες τους για να προβάλει και να ζυμώνει την δική της γραμμή, τη μόνη γραμμή διεξόδου και νίκης του εργατικού κινήματος. Ήδη στις 12 του Δεκέμβρη η ΟΑΚΚΕ κατέβηκε μαζικά και μοίρασε στους συγκεντρωμένους την προκήρυξή της ενώ συμμετείχε και στην απεργία. Τώρα θα βαδίσει μαζί τους.
Η ΟΑΚΚΕ είναι ακόμα πολύ μικρή οργανωτικά για να αλλάξει σήμερα τους πολιτικούς συσχετισμούς σήμερα αλλά μπορεί και πρέπει να είναι δίπλα στις μάζες και δίπλα στις πρωτοπόρες μειοψηφίες που ασταμάτητα ξεπροβάλουν για να το πετύχει αύριο.

Αθήνα, 11-02-08

Για τους ναζιστές και τις συγκρούσεις στο κέντρο της Αθήνας

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία καταγγέλλει για μια ακόμα φορά την εγκληματική στάση του διακομματικού καθεστωτικού μπλοκ κορυφής που επιτρέπει τη νόμιμη λειτουργία των ναζιστών της «Χρυσής Αυγής» και προστατεύει πολιτικά και αστυνομικά τις πολιτικές εκδηλώσεις τους στο κέντρο της πόλης. Είναι αυτό το διακομματικό μπλοκ που έχει την ευθύνη τόσο για τους χθεσινούς τραυματισμούς αντιφασιστών από τους μαχαιροβγάλτες όσο και για την πρωτοφανή ανοιχτή συνεργασία ΜΑΤ-ναζιστών.
Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία εκφράζει τη βαθιά συμπάθειά και τη συμπαράσταση της στα θύματα των επιθέσεων.

Οφείλουμε ωστόσο να εκφράσουμε για μια ακόμα φορά τη έντονη διαφωνία μας με τη μέθοδο και τις μορφές πάλης που επιλέχθηκαν από τους διοργανωτές για να αντιμετωπισθεί η συγκέντρωση των ναζιστών. Αυτή η διαφωνία υποχρέωσε την ΑΠ να μην συμμετέχει στην αντισυγκέντρωση του Σαββάτου, όπως δεν συμμετέχει σε όλες όσες γίνονται κάτω από τις ίδιες συνθήκες και χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους τα τελευταία χρόνια.

Από άποψη αρχής οι δημοκράτες όχι μόνο έχουν το δικαίωμα αλλά και οφείλουν να ματαιώνουν την πολιτική δραστηριότητα των ναζιστών. Γιατί η λογική αυτής της δραστηριότητας είναι η οργανωμένη ρατσιστική βία. Αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη πάμπολλες φορές και με τους τραμπούκους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής.
Όμως κάθε βίαιη σύγκρουση των δημοκρατών με μια ναζιστική συμμορία, για να αδυνατίζει πολιτικά και να μην ενισχύει τη θέση της τελευταίας, πρέπει να έχει την υποστήριξη της πλατειάς δημοκρατικής μάζας. Για να εξασφαλίσουν αυτήν την υποστήριξη οι αντιφασίστες θα πρέπει: πρώτον να έχουν διαφωτίσει αποτελεσματικά το λαό για το ναζιστικό και δολοφονικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης συμμορίας, δεύτερον να έχουν αποδείξει ότι το κράτος παρανομεί και παραβιάζει κάθε συνταγματική αρχή όταν δεν θέτει εκτός νόμου αυτή τη συμμορία, και τρίτον, και το σημαντικότερο, να έχουν αποκαλύψει στο λαό ότι η κρατική αυτή συμπεριφορά οφείλεται στο γεγονός ότι όλα ανεξαίρετα τα κοινοβουλευτικά κόμματα υποστηρίζουν την νομιμότητα των ναζιστών και επιβάλουν την πολιτική και γι αυτό την ποινική ασυλία τους. Με λίγα λόγια μια βίαιη σύγκρουση με τους ναζιστές προϋποθέτει μια πολιτική καταγγελία όλων των πολιτικών κομμάτων που αποδέχονται αυτή τη νομιμότητα . Αυτό σημαίνει ότι ένα δημοκρατικό κίνημα για να φτάσει στην πλατεία Κολοκοτρώνη και να ματαιώσει μια συγκέντρωση ναζιστών πρέπει να έχει προηγούμενα περάσει από την Ρηγίλλης, την Χαριλαόυ Τρικούπη, τον Περισσό και να έχει καταλήξει στην πλατεία Κουμουνδούρου ώστε να έχει υποχρεώσει όλα αυτά τα κόμματα να πάψουν να κρύβονται και είτε να παραδεχτούν ότι περιθάλπουν και συμπαραστέκονται σε ναζιστές είτε να τους θέσουν εκτός νόμου.

Μόνο αν αυτή η πολιτική προετοιμασία έχει γίνει θα μπορεί η δημοκρατική βία να φανερωθεί στα μάτια του λαού σαν αυτό που είναι, δηλαδή σαν μια έσχατη αμυντική και δίκαιη πράξη μπροστά στην παρανομία και στην απάνθρωπη αντιδημοκρατία ενός ολόκληρου πολιτικού καθεστώτος.

Αλλά για να φανερωθεί σαν δίκαιη, αμυντική και δημοκρατική η λαϊκή βία θα πρέπει να κάνει μια τελευταία μεγάλη πολιτική πράξη: Θα πρέπει να ξεκόψει τον εαυτό της από κάθε εικόνα βίας που οι πλατειές λαϊκές μάζες έχουν αντιπαθήσει ή ακόμα μισήσει μέσα από την ίδια τους την πείρα. Δεν είναι δηλαδή δυνατό μια αντιφασιστική μειοψηφία να απαγορεύει ξαφνικά μια συγκέντρωση ναζιστών στην οποία αυτοί οι τελευταίοι αν και κληρονόμοι του δοσιλογισμού και φονιάδες εμφανίζονται σαν πατριώτες και υπερασπιστές της νομιμότητας, ούτε να αποσπάσει λαϊκή συμπάθεια όταν η ίδια φοράει κουκούλες, ή συνεργάζεται με κουκουλοφόρους. Γιατί οι τελευταίοι ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές και κοινωνικές προθέσεις τους έχουν συνδέσει τον εαυτό τους με όσους για δεκαετίες καίνε σημαίες, σπάνε βιτρίνες, καίνε αυτοκίνητα και γενικά έχουν γίνει μισητοί στις πλατειές μικροαστικές ή και εργατικές μάζες που τις περιφρόνησαν σαν αλλοτριωμένες και τις προβόκαραν συστηματικά νομίζοντας συχνά ότι δρουν επαναστατικά.

Όσο αίμα και αν χύθηκε το Σάββατο και όσο να χυθεί ακόμα θα πάει χαμένο αν ο αντιφασισμός δεν διαχωριστεί αποφασιστικά με τις κουκούλες και δεν συγκρουστεί με όσους επιμένουν στις μορφές σύγκρουσης που έχουν ταυτιστεί με αυτές. Μόνο έτσι θα μπορεί να κοιτάξει κατάματα το λαό και να τον κερδίσει ενάντια στους ναζιστές. Τα ΜΑΤ θα αποκτηνώνονται και θα φασιστικοποιούνται ασταμάτητα και θα έχουν έγκριση για μεγαλύτερη βία από ένα όλο και πιο φοβισμένο και πιο μπερδεμένο κοινό όσο απέναντί τους δεν θα βρίσκεται ένα ανοιχτό, μαζικό και στη σύνθεσή του και στη νοοτροπία του δημοκρατικό κίνημα. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα που θα έχει εξαντλήσει κάθε ειρηνική μορφή πάλης για την απαγόρευση των ναζιστών θα έχει το ηθικό έρεισμα να συγκρουστεί τελικά με μια αστυνομία και ένα πολιτικό καθεστώς που προστατεύουν τους ναζιστές. Τότε και μόνο τότε το κάθε μέλος αυτού του κινήματος θα μπορεί να βγει μπροστά σε όλο το λαό και να πει σε αυτό το πολιτικό καθεστώς και για όσο χρόνο αυτό θα καμώνεται ακόμα ότι είναι δημοκρατικό: «Ναι ήμουνα κι εγώ στη αντιναζιστική μάχη στο κέντρο της πόλης. Αν εσείς θέλετε τους φονιάδες ναζιστές να δρούν ελεύθερα τότε η δική μου θέση είναι στη φυλακή».

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αυτή η στάση και η νοοτροπία όσων διοργάνωσαν την αντισυγκέντρωση του Σαββάτου. Αυτοί από τη μια συσκότισαν όλα τα ουσιαστικά ζητήματα της πολιτικής δημοκρατίας και από την άλλη στην πράξη έβαλαν μπροστά στο τηλεοπτικό ανενημέρωτο κοινό το δίλημμα: είτε είστε με τους ναζιστές και τα ΜΑΤ είτε είστε με τους κουκουλοφόρους. Με λίγα λόγια έβαλαν μπροστά στο λαό ένα δίλημμα που ευνοεί αφάνταστα τους ναζιστές. Αν θέλουμε να βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα, δηλαδή το πώς κινείται η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού είναι ο φασισμός και όχι η δημοκρατία που βγαίνει πολιτικά κερδισμένη από τα επεισόδια του Σαββάτου. Όσο εμετικά και αν είναι τα ναζιστικά αποβράσματα εξ αιτίας της ιστορικής πείρας του πληθυσμού, η μεγάλη πλειοψηφία του όλο και πιο αποκομμένη από την πολιτική όλο και πιο ανασφαλής και γι αυτό όλο και πιο επιρρεπής στο εθνοσοβινιστικό κήρυγμα των φασιστών, συνεχίζει να ζητάει από τα ΜΑΤ τη σύλληψη των κουκουλοφόρων γιατί αυτοί πιο άμεσα συγκρούονται με τις διαθέσεις της και την άμεση της εμπειρία.

Την βασική πολιτική ευθύνη για αυτήν την ουσιαστική πολιτική ήττα του Σαββάτου την έχει ο βασικός διοργανωτής, ο Συνασπισμός που κρύφθηκε πίσω από τις μετωπικές του οργανώσεις για να παίξει για μια ακόμα φορά το διπρόσωπο καταστροφικό του παιχνίδι. Ο ίδιος ο Συνασπισμός είναι αντίθετος στην θέση να τεθεί εκτός νόμου η «Χρυσή Αυγή», ενώ κάποιες άλλες φιλικές του δυνάμεις της διοργάνωσης είναι είναι υπέρ αυτής της θέσης. Έτσι το κάλεσμά της αντισυγκέντρωσης δεν περιείχε τη θέση της απαγόρευσης της «Χρυσής Αυγής» την ώρα που μόνη αυτή η θέση θα μπορούσε να θεμελιώσει πολιτικά την παρεμπόδιση της ναζιστικής συγκέντρωσης και την αναπόφευκτη σύγκρουση με την αστυνομία που προστάτευε αυτή τη συγκέντρωση. Αντίθετα η κατάργηση της ναζιστικής συγκέντρωσης αναζήτησε τη θεμελίωση της στο δευτερεύον ζήτημα ότι η ΧΑ θέλει να λυθεί με πόλεμο και όχι …ειρηνικά η ελληνοτουρκική αντίθεση!!! Λες και η ελληνική εξωτερική πολιτική επί 40 χρόνια δεν στηριζόταν στο ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές ήταν τάχα ζωτικής εθνικής σημασίας δηλαδή άξιζε να λυθούν με πόλεμο και λες και η μέθοδος λύσης των «διακρατικών εθνικών αντιθέσεων» είναι αυτή που προσδιορίζει τη διαφορά ανάμεσα στους ναζιστές και όλους τους άλλους αντιδραστικούς. Όμως δεν είναι αυτό το χειρότερο με τους διοργανωτές, ούτε το ότι αποφάσισαν την πλατφόρμα και τους στόχους της κινητοποίησής τους χωρίς να καλέσουν ανοιχτά σε διαβούλευση όλες τις αντιναζιστικές δυνάμεις, ανάμεσά τους και την Α.Π, ούτε ότι πάγια και σταθερά αρνούνται να καταδικάσουν στην πλατφόρμα τους τον αντισημιτισμό παρ όλο που αυτή η απόλυτη έκφραση θηριωδίας του ναζισμού κατατρώει κυριολεκτικά τη συνείδηση του ελληνικού λαού. Η πιο βαριά τους ευθύνη βρίσκεται στο ότι από τη μια δέχτηκαν να γίνουν οι αντιεξουσιαστές και αναρχικοί κουκουλοφόροι η αιχμή του δόρατος της αντιαστυνομικής και αντιναζιστικής βίας, από την άλλη αρνήθηκαν να τους στηρίξουν όταν έφτασε η στιγμή ή έκαναν πως δεν τους ξέρουν. Με την πολιτική, ούτε καταδικάζω- ούτε επικροτώ την αντιαστυνομική βία και με το τέχνασμα: είμαι εγώ που δέχτηκα έτσι απρόκλητα και ανεξήγητα την αστυνομική επίθεση, δηλαδή με το ότι αρνήθηκαν να κάνουν καθαρούς στο λαό τους στόχους τους στις 2 του Φλεβάρη οι διοργανωτές εξέθεσαν τον αντιναζισμό στην χειρότερη κατηγορία, εκείνη του πολιτικού καιροσκοπισμού και τον βύθισαν παραπέρα στην ανυποληψία. Αυτά όλα γιατί ο Συνασπισμός θέλησε να παραμείνει πάτρωνας του όποιου αντιναζισμού και ταυτόχρονα προστάτης «από τα μέσα» για λογαριασμό όλου του διακομματικού καθεστώτος της ναζιστικής νομιμότητας.

Φασιστικού παρακρατικού τύπου η εξόντωση του Ζαχόπουλου και η συνδυασμένη επίθεση για τον έλεγχο της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα».

Το σκάνδαλο των dvd είναι υπαρκτό και κολοσσιαίο. Όχι σαν οικονομικό σκάνδαλο όπως ισχυρίζεται η αντιπολίτευση αλλά σαν πολιτικό σκάνδαλο που συνίσταται στη μεθοδευμένη πολιτική, ακόμα και φυσική εξόντωση από τον πρωθυπουργό της χώρας και τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης ενός γραμματέα υπουργείου σε συνεργασία με εκβιαστές. Δίπλα σε αυτήν την εξόντωση επιχειρείται από τις ίδιες δυνάμεις και με ανάλογες φασιστικές μέθοδες ο επανέλεγχος μιας ως χθες καθεστωτικής εφημερίδας που τελευταία άρχισε να κάνει νερά.

Στον πυρήνα αυτού του διπλού σκανδάλου βρίσκεται η υπόθεση των εκβιαστικών DVD. Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής καμιά απόδειξη για οικονομικό σκάνδαλο στο οποίο να εμπλέκεται ο Ζαχόπουλος. Ούτε υπήρξε ως τώρα ένα συνολικό καταγγελτικό κίνημα που να έχει στα σοβαρά αμφισβητήσει τις αποφάσεις του ΚΑΣ (Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβούλιου) πάνω στις οποίες η αντιπολίτευση προσπαθεί κυρίως να στηριχθεί για να δικαιώσει την αποπομπή του Ζαχόπουλου. Η έρευνα για τα οικονομικά σκάνδαλα του Ζαχόπουλου και ο χείμαρρος καταγγελιών γι αυτά πατήσανε πάνω στο εκβιαστικό dvd και στην καθαίρεση του που έγινε χάρη σε αυτό, δηλαδή είναι προϊόντα ενός εκβιασμού. Το ίδιο είναι και ο ξαφνικός και όψιμος πόλεμος κατά του εκδότη του «Πρώτου Θέματος», Θ. Αναστασιάδη, με κατηγορίες για οικονομικά εγκλήματα μέσα στην ατμόσφαιρα που οικοδομείται πάνω στον ίδιο εκβιασμό.

Η στάση του πρωθυπουργού, στάση που χαρακτηρίζεται από ασταμάτητα χοντροκομμένα ψέματα, από διπροσωπία και από μεθοδευμένες σταδιακές αποκαλύψεις είναι το πολιτικό κλειδί σε αυτήν την υπόθεση.
Ας αρχίσουμε από την καθαίρεση του Ζαχόπουλου. Θα μπορούσε να υποχρεωθεί σε παραίτηση ένα ψηλό κυβερνητικό στέλεχος επειδή έστω και από εκβιαστές διοχετεύεται στην κυβέρνηση ένα υλικό που καθιστά αυτό το στέλεχος ηθικά τρωτό γιατί είχε ερωτικές σχέσεις με μια υφισταμένη του που βρισκόταν σε σχέση άμεσης προσωπικής εξάρτησης από τον ίδιο. Αυτό δεν γίνεται δεκτό από την κοινή γνώμη ακόμα και αν η συγκεκριμένη υπάλληλος προώθησε η ίδια τη σεξουαλική σχέση για να ανεβεί, ακόμα και αν είναι μια εκβιάστρια. Γι αυτά έχει τις δικές της ηθικές και ποινικές ευθύνες, αλλά τις πολιτικές τις έχει ο άνθρωπος της εξουσίας γιατί καταχράστηκε τη θέση εξουσίας που έχει.
Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Πρωθυπουργός δεν επικαλέστηκε δημόσια αυτή τη συμπεριφορά για να αποπέμψει το συνεργάτη του. Ούτε επίσης η αντιπολίτευση αφού έγινε εκ των υστέρων γνωστή αυτή η συμπεριφορά στην κοινή γνώμη στήριξε με αυτό το επιχείρημα την αποπομπή του Ζαχόπουλου. Ίσα-ίσα και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση ισχυρίζονται ακόμα ότι οι σεξουαλικές σχέσεις του Γραμματέα με την υπάλληλο είναι αποκλειστικά μια προσωπική του υπόθεση. Έτσι και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση αναγνωρίζουν σαν πολιτικά νόμιμη την κατάχρηση εξουσίας που συνιστά αυτή η συμπεριφορά. Αλλά αυτή η φεουδαρχική νοοτροπία τους είναι ένα απλό πταίσμα σε σχέση με το μεγάλο πολιτικό έγκλημα, με τη φασιστική πρακτική και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης να επικροτούν την καθαίρεση ενός πολιτικού που έγινε με προϊόντα που παράνομα υπέκλεψε μια συμμορία εκβιαστών που έχουν συγκεκριμένους πολιτικούς δεσμούς, χωρίς να αναγνωρίζουν σαν μεγάλο πολιτικό ζήτημα αυτόν τον εκβιασμό ο οποίος μάλιστα κατέληξε στον παρ ολίγο θάνατο του καθαιρεθέντα.

Με λίγα λόγια ενώ ένας έντιμος πρωθυπουργός θα μπορούσε να αποπέμψει το συνεργάτη του για στοιχεία που του έφεραν ακόμα και εκβιαστές, θα έπρεπε ταυτόχρονα και μάλιστα ακόμα πιο λυσσασμένα να κυνηγήσει τους εκβιαστές, να ανακαλύψει τα κίνητρά τους και να σταθεί στο πλευρό του εκβιαζόμενου σε ότι αφορούσε τον εκβιασμό. Ιδιαίτερα θα έπρεπε να επιτεθεί πολιτικά στην αντιπολίτευση που στηρίχθηκε στον εκβιασμό και στο ηθικό-πολιτικό παράπτωμα του κυβερνητικού στελέχους για να εξαπολύσει ενάντια σε αυτό και στην κυβέρνηση μια γενικότερη πολιτική επίθεση σε άλλα επίπεδα. Όμως ο συγκεκριμένος Πρωθυπουργός έκανε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά: έδιωξε το συνεργάτη του και όχι μόνο αδιαφόρησε πολιτικά για τους εκβιαστές του, αλλά με τη στάση του ενθάρρυνε τα κόμματα που πολιτικά επωφελήθηκαν από αυτόν τον εκβιασμό για να κατηγορήσουν τον εκβιαζόμενο και την κυβέρνηση σαν καταχραστές του δημόσιου χρήματος.
Ο πρωθυπουργός αυτός όχι μόνο δεν είπε ποτέ στο λαό για πιο λόγο καθαίρεσε το συνεργάτη του, αλλά είπε και συνεχίζει να λέει το ψέμα ότι αυτός παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Ταυτόχρονα αρνήθηκε να πει ή να κάνει ακόμα και μια στοιχειώδη κίνηση συμπάθειας για τον ως χθες πιστό συνεργάτη του που με τον αυτοχειριασμό του έδειξε τουλάχιστον μια ευαισθησία σπάνια για αστό πολιτικό. Το χειρότερο είναι ότι έκρυψε τον εκβιασμό που ασκήθηκε στο συνεργάτη του και αναγκάστηκε να τον αποκαλύψει μαζί με το εκβιαστικό dvd μόνο αφού το θύμα αυτοκτόνησε και επειδή αυτοκτόνησε. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτή η συμπεριφορά του πρωθυπουργού από το ότι επέσεισε το dvd στο θύμα του, το απείλησε με αυτό και του ζήτησε να παραιτηθεί, χωρίς να γίνει γνωστός στο λαό ο λόγος της παραίτησης; Έδρασε δηλαδή σαν να επωφελήθηκε από τους εκβιαστές αλλά και σαν να συμμάχησε μαζί τους για να τους καλύψει. Από πολιτική άποψη λειτούργησε σαν εκβιαστής και σαν ηθικά υπεύθυνος για μια αυτοκτονία. Είναι φανερό ότι η αυτοκτονία του Ζ. ήταν κάτι που δεν είχε προβλέψει ο πρωθυπουργός. Είναι η πρώτη φορά που κάτι δεν πήγε καλά γι αυτόν τον τύπο που εκτελει συστηματικά και με το χειρότερο τρόπο τους ανθρώπους που χρησιμοποίησε για να ανεβεί στην εξουσία παραδίνοντάς τους στην εκδικητική μανία και τη λάσπη της ακόμα πιο διεφθαρμένης αντιπολίτευσης.
Πραγματικά και σε αυτήν την περίπτωση το πιο τερατώδες βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Αυτή συμπαρατάχθηκε ακόμα πιο ανοιχτά και ακόμα πιο δραστήρια με τους εκβιαστές από όσο ο πρωθυπουργός. Ιδιαίτερα ο Παπανδρέου και ο ειδικός κομματικός σκανδαλοθήρας Καρχιμάκης επιτέθηκαν βάναυσα στους δικαστές που ανάλαβαν να διερευνήσουν την υπόθεση του εκβιασμού για να τους κάνουν να παραλύσουν και να μη φέρουν στην επιφάνεια όλο το κύκλωμα των φυσικών εκβιαστών που ήρθε στο φως από την πρώτη στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλη η αντιπολίτευση από την πρώτη στιγμή είπε ότι η εκβιαστική ροζ πλευρά του σκανδάλου δεν είχε καμιά σημασία αλλά μόνο η ενδεχόμενη οικονομική. Δεν είναι τυχαίο ότι το ΠΑΣΟΚ και όλη η αντιπολίτευση κίνησε τους νομικούς της να κάνουν φασαρία κατά της προφυλάκισης της εκβιάστριας και γι αυτό έριξε τη γραμμή να αντιμετωπίζεται με συμπάθεια σαν το αληθινό θύμα.
Τον πιο ύποπτο και πολιτικά ένοχο ρόλο σε όλη την υπόθεση του εκβιασμού τον έχει το ΛΑΟΣ γιατί με αυτό το κόμμα συνδέονται όπως θα δούμε παρακάτω οι φερόμενοι ως τώρα κύριοι και βασικοί εκβιαστές.
Αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έδωσε έμφαση στο δευτερεύον ζήτημα ποιος ήταν ο κομιστής του dvd στο Μαξίμου, αυτό έγινε πρώτον για να αποπροσανατολίσει τις έρευνες από το κύκλωμα των φυσικών εκβιαστών ώστε να καλύψει πολιτικά το ΛΑΟΣ, και δεύτερον για να εξοντώσει παράλληλα έναν τελευταία ανυπάκουο εκδότη μιας εφημερίδας που το νέο παρακράτος δημιούργησε, όπως θα δούμε παρακάτω. Αποδείχτηκε ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδώσει και το φερόμενο ως κομιστή του dvd εκδότη στην πολιτική καταδίκη όλου του έθνους.

Με λίγα λόγια ο πρωθυπουργός και οι ηγέτες των 5 κομμάτων της αντιπολίτευσης λειτούργησαν πολιτικά σαν παράγοντες ενός σχεδίου πολιτικού εκβιασμού του Ζαχόπουλου και σε σύμπλευση με τους φυσικούς εκβιαστές. Μάλιστα λειτούργησαν και λειτουργούν συνδυασμένα. Η απόδειξη είναι ότι ενώ ο Καραμανλής επιμένει ενάντια σε κάθε δεδομένο και σε κάθε λογική στο ψέμα ότι τάχα ο Ζαχόπουλος παραιτήθηκε για λόγους υγείας και ότι ο ίδιος δεν είχε ιδέα για το DVD κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν κάνει αυτό το ψέμα κεντρικό πολιτικό ζήτημα, και κανένα δεν κάνει στον πρωθυπουργό την απλή ερώτηση που είναι στα χείλη όλης της κοινής γνώμης: αφού δεν έδιωξε τον Ζαχόπουλο για ζητήματα που έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο του εκβιαστικού dvd τότε για ποιο λόγο τον έδιωξε; Κανονικά μόνο για τα ψέμματα και την άρνησή του να απαντήσει σε αυτά τα κεφαλαιώδη ερωτήματα της κοινής γνώμης ο Καραμανλής θα έπρεπε να παραιτηθεί. Κι όμως τα κόμματα δεν ζητάνε ούτε κατά διάνοια κάτι τέτοιο.

Η πολιτική ταύτιση της κυβέρνησης και των 4 κομμάτων της αντιπολίτευσης στην εξόντωση του Ζαχόπουλου και στην κάλυψη των εκβιαστών καθώς και οι κοινοί πολιτικοί τους στόχοι στο σε εξέλιξη πολιτικό σκάνδαλο εκδηλώνονται περισσότερο στις δύο σημαντικότερες παράλληλες πολιτικές κινήσεις τους. Η μία είναι ότι πνίγουν το γεγονός ότι στον εκβιασμό εμφανίζονται να εμπλέκονται πρωταγωνιστικά άνθρωποι ενός πολιτικού κόμματος όπως είναι το ΛΑΟΣ, και η δεύτερη ότι προβάλουν σαν πηγή του εκβιασμού τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα». Αυτό που συνδέει την ασυλία του ΛΑΟΣ με την επίθεση στο «Πρώτο Θέμα» είναι η κεντρική πολιτική. Το πρώτο έχει γίνει το πιο ανοιχτά ρωσόφιλο κόμμα την ώρα που ο Καραμανλής δένει σφιχτά και ανοιχτά τη χώρα με το Κρεμλίνο και το δεύτερο, ενώ γεννήθηκε σαν εφημερίδα της φιλορώσικης πολιτικής, σε μια σειρά καίρια σημεία όλο και περισσότερο στρέφεται εναντίον αυτής της πολιτικής.

Σε ότι αφορά την εμπλοκή του ΛΑΟΣ χρειάζεται να τοποθετηθούν μερικά στοιχεία. Οι δύο δικηγόροι που κατηγορούνται από την πρώτη στιγμή και με συντριπτικά στοιχεία σα συμμέτοχοι με την Τσέκου στον εκβιασμό του Ζαχόπουλου είναι άνθρωποι του ναζιστή Κ. Πλεύρη και συνδέονται με το ΛΑΟΣ. Ο ένας, ο Μαλέρμπας ήταν ο πιο επιδέξιος και έμπειρος δικηγόρος του Πλεύρη στην πρόσφατη κρυμμένη από το διακομματικό καθεστώς δίκη όπου ο δεύτερος καταδικάστηκε σαν ρατσιστής. Ο δεύτερος δικηγόρος είναι ο Κουτελιδάκης, ο οποίος είναι καταδικασμένος πολλές φορές για απάτες και ο οποίος εμφανιζόμενος σαν αυτόχειρας γλίτωσε την προφυλάκιση. Αυτός έστειλε τις επιστολές τις σχετικές με τον εκβιασμό στους βουλευτές του ΛΑΟΣ και υπερασπιστές του ναζιστικού βιβλίου του Κ. Πλεύρη, τον Α. Γεωργιάδη και τον Θ. Πλεύρη που δεν έκαναν καμιά προσπάθεια να εμποδίσουν τη φερόμενη ως αυτοκτονία του. Ενώ αυτή η διασύνδεση εκβιαστών και ΛΑΟΣ είναι τόσο τρανταχτή, το διακομματικό καθεστώς κορυφής βασικά ο λαλίστατος Γ. Παπανδρέου μαζί με όλη την ψευτοαριστερά και όλα τα ΜΜΕ δεν μιλάνε πια καθόλου γι αυτή, ούτε πιέζουν προς αυτήν την κατεύθυνση τις ανακριτικές αρχές. Ούτε βέβαια σπρώχνουν προς τα κει το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ και πνίγουν κάθε τέτοια συζήτηση στα κανάλια θεωρώντας χαρακτηριστικά εντελώς σαν δεδομένους και σαν αθωωτικούς γι αυτόν τους περί αυτοκτονίας ισχυρισμούς του Κουτελιδάκη. Την ίδια στιγμή όλοι τους έχουν προσανατολίσει όλα τα πυρά τους τα σχετικά με τον εκβιασμό στον διακομιστή του dvd στο Μαξίμου. Αυτόν το ρόλο του διακομιστή το Μαξίμου και γενικότερα το διακομματικό καθεστώς τον αποδίδει έμμεσα ή άμεσα στον εκδότη του «Πρώτου Θέματος» Αναστασιάδη ενάντια στον οποίο ταυτόχρονα έχει εξαπολύσει ένα γενικευμένο πόλεμο αποκαλύψεων με όλα τα πολιτικά του στελέχη, όλα τα ΜΜΕ και όλες τις «Ανεξάρτητες» αρχές του, τα ΣΔΟΕ του, τις ΕΣΗΕΑ του κλπ.

Όλοι αυτοί που θέλανε να «παραιτήσουν» τον Ζαχόπουλο σαν ένοχο για οικονομικό σκάνδαλο θέλουν παράλληλα μέσα από αυτήν την υπόθεση να εκκαθαρίσουν και τον Αναστασιάδη. Το κοινό που έχουν αυτές οι δύο εκκαθαρίσεις μεταξύ τους είναι ότι ο στόχος της πρώτης εδώ και πολύ καιρό και της δεύτερης εδώ και μερικούς μήνες ενοχλούν πολύ το ρωσόδουλο διακομματικό συντονιστικό κορυφής που καθοδηγεί όλες τις σκευωρίες του καλοκουρδισμένου πια παρακράτους των ρωσόδουλων.

Ο Ζαχόπουλος ενοχλεί τους ρωσόδουλους γιατί ανήκει στη δυτικόφιλη μερίδα της αστικής τάξης και μάλιστα είναι από τα στελέχη που προωθούν ιδεολογικά και πολιτικά τη φιλελεύθερη γραμμή μέσα στη ΝΔ (Βήμα, Κυριακή 13/1). Το πόσο τους ενοχλούσε ο Ζ. φαίνεται από το μένος που έχουν εναντίον του ο ΣΥΝ και τα ψευτοΚΚΕ, δηλαδή τα δύο βασικά ρωσόδουλα κόμματα. Αυτά είναι εκείνα που πάντα βγάζουν την καθαυτό πολιτική πλατφόρμα σε κάθε αστυνομικού, διοικητικού και πολιτικού τύπου εκκαθάριση. Και τα δύο αυτά κόμματα, καθώς και το όλο και πιο εκφασισμένο και όλο και πιο φιλο-συνασπισμικό ΠΑΣΟΚ κατηγορούν το Ζαχόπουλο κυρίως γιατί σαν πρόεδρος του ΚΑΣ (του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβούλιου), επέτρεψε να γίνουν μια σειρά μεγάλες επενδύσεις αποχαρακτηρίζοντας αρκετές μπλοκαρισμένες από τους προκατόχους του του ΠΑΣΟΚ (χαρακτηριστικά τα ναυπηγεία στην Κυνοσούρα) εκτάσεις και κτίρια. Κοντολογής τον κατηγορούν γιατί αρνήθηκε να μετατρέψει αυτό το όργανο σε ένα άλλο Ε΄ τμήμα του Συμβούλιου της Επικρατείας, δηλαδή σε ένα όργανο παραγωγικού σαμποτάζ, υποταγμένο στα ψευτο-οικολογικά σαμποταριστικά «κινήματα» του ψευτοΚΚΕ, του ΣΥΝ και μερίδας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νέος υπουργός Λιάπης ουσιαστικά παρέλυσε αυτό το όργανο μετά την επίσκεψη του Αλαβάνου δίνοντας πρακτικά δικαίωμα βέτο στην αντιαναπτυξιακή μειοψηφία του. Ταυτόχρονα οι ρωσόδουλοι κατηγορούν το Ζαχόπουλο γιατί άλλαξε προσανατολισμό στη διανομή κονδυλίων και αντί να τα διαθέτει στα γνωστά κρατικοδίαιτα συγκροτήματα που ζούσαν τόσες δεκαετίες αποκλειστικά από την κρατική επιδότηση, άρχισε να τα διαθέτει και σε ιδιωτικά κεφάλαια στο χώρο του θεάματος. Με λίγα λόγια ο Ζαχόπουλος αποκεφαλίστηκε γιατί δεν ανήκει στην ρωσόδουλη μερίδα της αστικής τάξης η οποία θέλει να ματαιώσει κάθε συσσώρευση κεφάλαιου που δεν γίνεται από την κρατικο-γραφειοκρατική αστική τάξη και την ανατολική ολιγαρχία, δηλαδή από τους Μπόμπολα, Κόκκαλη, Μυτιληναίο, Κοπελούζο κλπ. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που το ελεγχόμενο από το σοσιαλφασισμό σωματείο εργαζομένων στο υπουργείο πρωτοστάτησε στη πρόσφατη γενική επίθεση εναντίον του Ζαχόπουλου (βέβαια όπως συνηθίζει να κάνει, ο σοσιαλφασισμός του επιτέθηκε δραστήρια μόλις αυτός έπεσε).
Όποιος αρνείται να ακολουθήσει τους σοσιαλφασίστες στη ματαίωση επενδύσεων, δηλαδή στο παραγωγικό σαμποτάζ κατηγορείται πάντα σαν διεφθαρμένος που βρίσκεται στην υπηρεσία του επενδυτή. Γι αυτό είναι θεμελιακό γι αυτούς να βγάλουν τον Ζαχόπουλο οικονομικά διεφθαρμένο και όχι ηθικά τρωτό στην προσωπική του ζωή. Για αυτό ψάχνουν δαιμονιωδώς να βρουν τώρα δα ένα οικονομικό σκάνδαλο μέσα στα αρχεία του μισοπεθαμένου εχθρού τους. Αυτός είναι και ο λόγος που κατά τη γνώμη μας οι δύο δικηγόροι, άνθρωποι του ΛΑΟΣ που κατηγορούνται ότι εμπλέκονται στον εκβιασμό φέρονται να χρησιμοποίησαν την Τσέκου για να ζητήσουν από τον Ζαχόπουλο να τους κάνει παράνομο αποχαρακτηρισμό για ένα ξενοδοχείο στη Σκιάθο. Αν ο Ζαχόπουλος υπέκυπτε θα λερωνόταν με ένα οικονομικό σκάνδαλο και θα συντριβόταν και ο ίδιος εύκολα και μαζί του θα εκτιθόταν και θα κατέρρεε η γραμμή των δίκαιων αρχαιολογικών αποχαρακτηρισμών. Όταν αυτή η μεθόδευση φαίνεται πως απέτυχε ανέλαβαν άλλοι να προωθήσουν στο Μαξίμου σκέτο τον ερωτικό εκβιασμό. Φαίνεται ότι ο αυτόχειρας, ενώ είχε όλα τα συνηθισμένα κακά της αλαζονείας, του φαβοριτισμού, της εξυπηρέτησης του κομματικού δικτύου που χαρακτηρίζουν τα εκτοξευμένα από το πουθενά στελέχη του κάθε κυβερνητικού παλατιού, δεν εξοντώθηκε γι αυτά. Εξοντώθηκε για τα θετικά του σημεία. Είναι φανερό ότι αν ο πανίσχυρος Καραμανλής, ο πιστός αυτός άνθρωπος του Πούτιν, ήθελε να κρατήσει τον Ζαχόπουλο στη θέση του δεν είχε παρά να βρει μια εξαιρετική δουλειά στο δημόσιο για την εκβιάστρια υπάλληλο.

Για τους ίδιους πολιτικούς λόγους χρησιμοποιήθηκε και μια ειδική διαδικασία εξόντωσης για τον Αναστασιάδη από τον Καραμανλή και από το συντονιστικό κορυφής γενικότερα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τώρα αν ο αυτός είναι η όχι ο προμηθευτής του εκβιαστικού υλικού στο Μαξίμου και αν θέλησε ή όχι να κάνει εξυπηρέτηση στον Καραμανλή για να σωθεί από την έρευνα για τα 5 εκατομμύρια Ευρώ που έχει καταθέσει σε τράπεζα όπως λένε οι εκκαθαριστές. Από την άλλη όντως οι φωτογραφίες που δημοσίευσε το «Πρώτο Θέμα» προχθές από το dvd είναι άθλιες και σκανδαλοθηρικές και αξίζουν κάθε νόμιμη ποινή. Όμως η ιερή οργή που κατέλαβε ξαφνικά όλους τους «μη κυβερνητικούς» υπερασπιστές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας γι αυτές τις φωτογραφίες θα ήταν γνήσια μόνο αν είχε ξεσπάσει με την ίδια ένταση όταν η λαλιωτική «Αυριανή» δημοσίευσε τις σεξουαλικές περιπτύξεις της Λιάνη για να συντρίψει την αυτοδυναμική τάση, ή όταν ο αρχικοριός Τριανταφυλλόπουλος διέσυρε τον Κορκολή με ακόμα πιο ωμό και πιο ζωντανό τρόπο, ή κυρίως όταν για λογαριασμό του καθεστώτος τα κανάλια εξουθένωναν ηθικά τον μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα για να τον εξοντώσουν μετά με στοχευμένα οικονομικά σκάνδαλα. Είναι η επιλεκτικότητα που προδίδει πάντα το φασισμό. Αν θέλει το πολιτικό καθεστώς να τσακίσει τον κτηνώδη και ταπεινωτικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια κιτρινισμό δεν έχει παρά να φτιάξει αυστηρότερους νόμους για τον προσωπικό εξευτελισμό και κυρίως να τους εφαρμόσει και μάλιστα ισότιμα για όλους.
Ας μην έχει κανείς αμφιβολία: Η ξαφνική επίθεση στον ως τα χθες εκλεκτό εκδότη του καθεστώτος, ακόμα και αν έχουν αλήθεια αυτά που του αποδίδονται και δεν είναι συνηθισμένες για το παρακράτος προβοκάτσιες, δεν έχει σχέση με τίποτα από όσα του αποδίδονται. Εκείνο που επιχειρείται με την επίθεση είναι να διωχτεί αυτός από το «Πρώτο Θέμα» γιατί αυτή η ρωσόδουλη ως τώρα εφημερίδα έχει αρχίζει να κάνει άσχημα νερά, θα λέγαμε προδοσίες στα ως χθες πολιτικά αφεντικά της.
Αυτή η εφημερίδα στήθηκε κυρίως σαν πολιτικό εργαλείο του αρχικοριού και αρχιεκτελεστή του ρωσόδουλου καθεστώτος κορυφής Τριανταφυλλόπουλου, και στήριξε την άνοδό της κυρίως στις επιλεκτικές εκκαθαρίσεις που κατ εξοχήν μέσω αυτής της εφημερίδας διεκπεραιώνει αυτό το καθεστώς. Ο Αναστασιάδης χρησίμευσε σαν συνεκδότης της εφημερίδας αυτής γιατί διέθετε δύο χαραχτηριστικά: Από τη μια ήταν αρκετά ασφαλής για το καθεστώς κορυφής στο βαθμό που εξέδιδε μια αθλητική εφημερίδα υπέρ της ομάδας του ανατολικού ολιγάρχη Κόκκαλη. Από την άλλη σαν εθνοσοβινιστής ήταν μέσα στην κυρίαρχη αντιαμερικάνικη, αντιτούρκικη «εθνική γραμμή», που είναι σε μεγάλο βαθμό η μετωπική ρώσικη γραμμή για την Ελλάδα.

Ταυτόχρονα ο Αναστασιάδης σαν εκπρόσωπος μιας μαζικής μικροαστικής κουτσομπολίστικης δημοσιογραφίας με δυτικό χρώμα ένωνε την πολιτική σκανδαλοθηρία, τον τρέχοντα πάνδημο εθνικισμό και το Λάιφ στάιλ και εξασφάλιζε τη μαζική γραμμή και τη μεγάλη κυκλοφορία αυτής της εφημερίδας. Ως τότε το καθεστώς ήταν ευτυχές με την σκανδαλοθηρία της.

Όμως τους τελευταίους μήνες το «Πρώτο Θέμα» άρχισε σε λίγα άρθρα του να εκφράζει αντιθέσεις με τη ρώσικη πολιτική. Την άνοιξη έγραψε μεγάλο άρθρο κατά του «αχάριστου Κόκκαλη» όπου ο κακός χαρακτήρας του αποδινόταν έμμεσα πλην σαφώς στο σταζίτικο παρελθόν του (20/5). Στις 3/6/07 κατηγόρησε τον ΟΤΕ ότι χαρίζεται στους Κόκκαλη-Μπόμπολα για τις κατασκευαστικές κακοτεχνίες στις εργολαβίες τους αλλά και τον Μυτιληναίο. Το καλοκαίρι που πέρασε εμφανίστηκε άρθρο στο «Πρώτο Θέμα» κατά της δικτατορικής πολιτικής του Πούτιν. Μετά τις εκλογές η εφημερίδα έδωσε λόγο στον εκκαθαρισθέντα και βομβαρδισθέντα από τον ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ, Πολύδωρα για να εξαπολύσει τις επιθέσεις του στον Καραμανλή. Η εφημερίδα «Παρόν» ήδη ανέφερε σε μεγάλο άρθρο της στις 11 του Νοέμβρη ότι ο Τριανταφυλλόπουλος είναι σε οξύτατη σύγκρουση με τους Αναστασιάδη-Καραμήτσο γιατί αυτοί ανέπτυσσαν δεσμούς με φιλοδυτικούς επιχειρηματίες: WIND, Αγγελοπούλου, Λασκαρίδη, και Βαρδινογιάννη. Ήδη μια σειρά μπλογκ είχαν ξεκινήσει επίθεση στον Αναστασιάδη για τα 5 εκ Ευρώ που κατέθεσε στην BNP. H μεγάλη στρατηγική στροφή της εφημερίδας πρέπει να σηματοδοτήθηκε στις αρχές Δεκέμβρη όταν το «Πρώτο Θέμα» με μεγάλο άρθρο του αποκάλυπτε σαν παράνομη και σκανδαλώδη την πιο στρατηγική ως τώρα πράξη των ρωσόδουλων στην Ελλάδα, την αγορά των 415 τανκς από τη Ρωσία από τον Καραμανλή. Στις 24 του Δεκέμβρη εμφανίστηκε νέο άρθρο που κατηγορούσε τον Πούτιν για παράνομη φυγάδευση δισεκατομμυρίων Ευρώ σε λογαριασμό του στην Ελβετία. Το καθεστώς πρέπει να εξεμάνη.

Έτσι μετά τις εκλογές μπήκε σε εφαρμογή η κλασσική διαδικασία εξόντωσης των όποιων αντιφρονούντων: Το ΣΔΟΕ μέσω του αρχηγού του και θαμώνα του Μαξίμου Κλαδά μπήκε σε κίνηση για να ξεψαχνίσει τα οικονομικά του προγραμμένου και να τον εξοντώσει από κει ή να τον κάνει θύμα άλλου εκβιασμού. Αυτός ο δρόμος δεν πρέπει να απέδωσε γρήγορα τα αναμενόμενα, όταν το ΠΑΣΟΚ ζήτησε το όνομα, δηλαδή το κεφάλι αυτού που έκανε την προμήθεια του dvd στο Μαξίμου. Λίγο μετά την αποκάλυψη του ονόματος από τον Καραμανλή (τάχα από τον Αδριανό)χτύπησε και ο Τριανταφυλλόπουλος τον «φίλο και συνεργάτη του» για να τον μετατρέψει από συνδαιτημόνα στα ατέλειωτα σκανδαλολογικά του συμπόσια όπου κατασπαράσσονται σαδιστικά οι εχθροί του καθεστώτος, σε έδεσμα. Τότε κατέφθασαν σαν γύπες πάνω στον επιλεγμένο στόχο όλες οι στημένες «μη κυβερνητικές» κρατικές «ανθρωπιστικές» οργανώσεις, όλες οι «Ανεξάρτητες» αρχές για τα προσωπικά δεδομένα δηλαδή όλοι εκείνοι που σιωπήσανε στη βρωμερή υποκλοπή των ερωτικών στιγμών του Ζαχόπουλου στην οποία στηρίχθηκε ο Πρωθυπουργός για να εξοντώσει το συνεργάτη του, για να ζητήσουν την παραδειγματική τιμωρία της εφημερίδας! Νομίζουμε ότι ο Παπανδρέου ζήτησε εκείνος το κεφάλι του φερόμενου ως κομιστή, δηλαδή του Αναστασιάδη, για να φανεί στο θύμα ότι ο Καραμανλής έδωσε το όνομα κάτω τάχα από την πίεση του ΠΑΣΟΚ, και έτσι το θύμα να έχει για πάντα τον αρχιδολοπλόκο και διπρόσωπο Καραμανλή σχετικά στο απυρόβλητο. Είναι πολύ πιθανό ότι έτσι θα φερθεί και ο Ζαχόπουλος στον εκπαραθυρωτή του αν συνέλθει, αφού ο τελευταίος θα έχει φροντίσει να ρίξει σε άλλους την ευθύνη της εκπαραθύρωσης.
Κάνουμε αυτή την εκτίμηση επειδή ο Καραμανλής, όπως και οι άλλοι ρωσόδουλοι πρωθυπουργοί πριν από αυτόν, δηλαδή οι Παπανδρέου και Σημίτης, ξέρει καλά να εξοντώνει έναν-έναν τους ανθρώπους που τον ανέβασαν στην εξουσία παίζοντας πάντα το ίδιο παιχνίδι: Αφήνει την αντιπολίτευση να καταγγέλλει τα «προγραμμένα» στελέχη και να ξεψαχνίζει μέσω ανθρώπων της στις κρατικές υπηρεσίες το βιογραφικό τους, για να ανασύρει τα τρωτά τους ή ακόμα και να τα κατασκευάσει. Μετά ο ίδιος ο Καραμανλής τα εξοντώνει με το σύνθημα της «μηδενικής ανοχής», αλλά εμφανίζεται μπροστά στα θύματα σαν να το έκανε υπό την πίεση άλλων κυβερνητικών στελεχών. Αυτά πάντα είναι διαθέσιμα γιατί πολλοί θέλουν να πέσει το θύμα για να πάρουν τη θέση του στην κυβέρνηση. Έτσι τα θύματά των εκκαθαρίσεων ποτέ ως τώρα δεν έχουν συνασπιστεί για να ρίξουν τον Καραμανλή, αλλά τα βάζουν με όσους ανοιχτά τα χτύπησαν που συνήθως είναι τα άλλα μελλοντικά θύματα. Αυτή είναι τώρα και η χρήση που κάνει το βαθύ καθεστώς χρησιμοποιώντας τον δυτικόφιλο Λαμπράκη για να χτυπήσει τον εκδοτικά ανταγωνιστή του εθνικιστή Αναστασιάδη που βλέπει στον προηγούμενο τον κύριο εχθρό του.
Τα αντίστοιχα κάνει από την άλλη μεριά ο Γ. Παπανδρέου με το σύνθημα του «νέου ήθους και ύφους», που το λάνσαρε πριν χρόνια ο ειδικός στην ανακάλυψη σκανδάλων αρχι-ρωσόδουλος Λαλιώτης. Ο Γ. Παπανδρέου εξοντώνει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που του υποδεικνύει προς εκκαθάριση ο Καραμανλής και που τα έχει στριμώξει ο μηχανισμός κατασκευής σκανδάλων ακόμα και με τη χρήση καθαρών προβοκατσιών (πχ Πάχτας, Νεονάκης).

Γενικά όλα τα μεγάλα σκάνδαλα ως τώρα είναι εκκαθαρίσεις που πραγματοποιούν μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα οι ρωσόφιλοι. Οι εκκαθαρίσεις γίνονται μόνο μέσα σε αυτά τα κόμματα γιατί μόνο αυτά έχουν μέσα τους ισχυρές δυτικόφιλες τάσεις. Αντίθετα τα τρία μικρά ρωσόδουλα κόμματα ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ σαν πιο ομοιογενή ρωσόδουλα δεν θίγονται ποτέ και δεν κατηγορούνται από κανένα ούτε ποινικά ούτε, κυρίως, πολιτικά σε όποια βρωμιά και αν εμπλέκονται.

Το ότι όλες αυτές οι εκκαθαρίσεις είναι επιλεκτικές αποδεικνύεται από την τρομακτική ασυλία που έχουν οι ανατολικοί ολιγάρχες από όλα τα κόμματα και ειδικά από την ψευτοαριστερά παρ όλο που αυτοί είναι οι κατ εξοχήν καπιταλιστές της κρατικής λεηλασίας. Υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από το να εξοντώνεται ο δυτικόφιλος Μαγγίνας για το ΙΚΑ των 3 ινδών εργατών του και για μια πολεοδομική παρανομία του πριν από 10 χρόνια, μετά να ξεψαχνίζεται ο Ζαχόπουλος για αναπόδεικτα σκάνδαλα και τώρα να ξεψαχνίζεται ο Αναστασιάδης για τα 5 εκ Ευρώ και να μένουν εντελώς στο απυρόβλητο ο Κόκκαλης και ο Καραμανλής για την απ ευθείας παράνομη ανάθεση στον πρώτο των 230 εκ Ευρώ από τον ΟΠΑΠ; Πόσο θα κραύγαζαν τα 4 κόμματα της αντιπολίτευσης αν ο Καραμανλής και ο Κόκκαλης δεν ήταν δικοί τους; Από την άλλη είναι δυνατό να βομβαρδίζονται τόσοι πολλοί από όλα τα κανάλια και να μένει μακριά από κάθε μεθοδική αστυνομική και δημοσιογραφική διερεύνηση η σχέση των ανθρώπων του ρωσόφιλου ΛΑΟΣ με τον εκβιασμό του Ζαχόπουλου που τον εξώθησε στην αυτοκτονία;

Αντίθετα από όσα λένε οι φασίστες και οι σοσιαλφασίστες η υπόθεση με το DVD είναι κεντρικής πολιτικής σημασίας και πρέπει να ενδιαφέρει το λαό πολύ πιο πολύ από κάθε άλλο άμεσο οικονομικό του πρόβλημα. Γιατί αυτό το σκάνδαλο είναι συμπυκνωμένη οικονομική καταστροφή και συμπυκνωμένος φασισμός. Η εξόντωση Ζαχόπουλου και η επίθεση ενάντια στον Αναστασιάδη αποδεικνύει περίτρανα δύο πράγματα: 1ον ότι όσοι αντιστέκονται στο ανατολικό οικονομικο-πολιτικό μπλοκ και το παραγωγικό του σαμποτάζ, δηλαδή την κύρια αιτία της εξαθλίωσης του λαού τις τελευταίες δεκαετίες, εξαφανίζονται πολιτικά, ηθικά και φυσικά κάτω από το κανιβαλικό χειροκρότημα όλου του πολιτικού κόσμου και 2ο ότι η κορυφή της πολιτικής εξουσίας δουλεύει πια σαν ένας παρακρατικός συνωμοτικός οργανισμός που ενώνεται με το ποινικό έγκλημα για να εξοντώσει τους αντιπάλους του.
Από την ώρα που αυτός ο μηχανισμός ελέγχει την πολιτική ζωή της χώρας και βασικά την ενημέρωση μέσω του οικονομικού εκβιασμού των καναλιών δύο πράγματα θα βαδίζουν μαζί: η ταχύτατη φασιστικοποίηση της πολιτικής εξουσίας και η εξαθλίωση των μαζών.
Ήδη τα 3 ρωσόδουλα κόμματα ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ ρίχνουν την αλάνθαστη φασιστική γραμμή: «Πεινάτε εσείς φτωχοί γιατί οι σάπιοι φιλελεύθεροι και το δυτικό κράτος τους τρώνε τα λεφτά σας. Φάτε τους και εσείς ή καλύτερα φέρτε μας στην εξουσία για να το κάνουμε εμείς για σας». Έτσι οι ίδιοι που στήνουν τα σκάνδαλα και οι ίδιοι που προστατεύουν τους πιο διεφθαρμένους, οι ίδιοι που ρίχνουν τις μάζες στην εξαθλίωση ανεβάζουν μέσα από αυτά τα στημένα σκάνδαλα την πολιτική τους επιρροή και την εκλογική τους δύναμη. Αυτό το πετυχαίνουν κυρίως επειδή οι ρωσόδουλοι έχουν καταλάβει εδώ και χρόνια την κορυφή της ηγεσίας των 2 μεγάλων κομμάτων και τα δηλητηριάζουν και όλο και πιο γοργά τα καταβροχθίζουν από τα μέσα.

Πρέπει να δώσουμε στο λαό να καταλάβει αυτό το τερατώδες και βρώμικο παιχνίδι. Οι δημοκράτες και οι αριστεροί πρέπει να βλέπουν το ουσιαστικό σε κάθε τέτοιο σκάνδαλο που είναι η καταπάτηση κάθε δημοκρατικής αρχής και κάθε πολιτικής εντιμότητας από τους ηγέτες των 5 κομμάτων. Και γενικά να ξέρουν ότι σε όλα τα μεγάλα σκάνδαλα οι εμφανιζόμενοι σαν οι πιο διεφθαρμένοι είναι τα θύματα των πραγματικά πιο διεφθαρμένων. Σε αυτά τα σκάνδαλα ο αληθινός και μεγάλος διεφθαρμένος είναι ο τιμωρός κήρυκας της κάθαρσης.

Αθήνα, 16-1-08