Έ­χου­με το­νί­σει πολ­λές φο­ρές ό­τι η νο­μιμό­τη­τα, η συν­δυα­σμέ­νη πο­λι­τι­κή προ­στα­σί­α και τε­λι­κά η α­νά­πτυ­ξη της πο­λιτι­κής ε­πιρ­ρο­ής της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της "Χρυ­σής Αυ­γής" εί­ναι η πιο χα­ρακτη­ρι­στι­κή εκ­δή­λω­ση της α­λη­θι­νής κρυ­πτο­φα­σι­στι­κής φύ­σης ό­λου του

 

Δημοσιεύουμε παρακάτω το εξαιρετικά διεισδυτικό και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για τον Ασπρόπυργο του ανταποκριτή του διμηνιαίου περιοδικού «1843» του Economist στην Αθήνα, Alexander Clapp που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού με ημερομηνία 1/9/2017. Tην ύπαρξή αυτού του ρεπορτάζ την πληροφορηθήκαμε από την εφημερίδα ΑthensVoice, που από όσο ξέρουμε είναι η μόνη που το ανέφερε, ενώ κανείς δεν το μετάφρασε και καμιά κυβέρνηση, καμιά αντιπολίτευση, καμιά αριστερά, επίσημη ή «επαναστατική» δεν το σχολίασε.

Είμαστε μόνο λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση των τελικών ποινών από το δικαστήριο, δηλαδή για το αν και για ποιους από τους κατηγορούμενους ναζιστές θα υπάρξουν αναστολές, για το ποιοι θα πάνε φυλακή και ποιοι ελεύθεροι στα σπίτια τους, τουλάχιστον ως την εκδίκαση της έφεσης.

Η ΟΑΚΚΕ καταδικάζει αποφασιστικά τη δολοφονία των δύο χρυσαυγιτών. Πρόκειται για μια στρατηγική πολιτική προβοκάτσια, μια προβοκάτσια  ιστορικού βεληνεκούς η οποία έχει σαν βασικό πολιτικό στόχο της να μετατρέψει τη ναζιστική συμμορία σε ένα μαζικό, «καθώς πρέπει» και «πατριωτικό» κόμμα.

  Σε ό­σους έ­χουν πα­ρα­κο­λου­θή­σει την ι­δε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τική πο­ρεί­α του ψευ­τοΚ­ΚΕ την τε­λευ­ταί­α 20ε­τί­α, αλ­λά και τις σχε­τι­κές α­να­λύ­σεις της Ο­ΑΚ­ΚΕ για την πο­λι­τι­κή φύ­ση αυ­τού του πο­λι­τι­κού πρα­χτο­ρεί­ου της Μόσχας, η δή­θεν «υ­πε­ρα­ρι­στε­ρή», στην ου­σί­α α­κρο­δε­ξιά, θέ­ση την ο­ποί­α έ­λαβε κα­τά του νό­μου πε­ρί ρα­τσι­σμού,

Τα τάγματα εφόδου χτυπήσανε ουσιαστικά ανενόχλητα στη Σταυρούπολη, ενώ προχθές, στην Παλιά Κοκκινιά ξεκίνησαν να κάνουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ τραυματίζοντας και κυνηγώντας επί τρεις ώρες, χωρίς η αστυνομία να επέμβει, πακιστανούς εργάτες που ζουν χρόνια δεμένοι με τον υπόλοιπο λαό σ αυτήν την ιστορική γειτονιά.

Πριν ένα χρόνο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση μπροστά στο Εφετείο, όπου ανακοινωνόταν η φυλάκιση των αρχιναζί και το πιο μεγάλο κομμάτι αυτού που λέγεται αντιφασιστικό κίνημα έριχνε το σύνθημα ότι η “Χρυσή Αυγή τέλειωσε”, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ ύψωναν το πολύ τολμηρό για εκείνη τη στιγμή πανώ, που προειδοποιούσε τους δημοκράτες αντιφασίστες ότι «η μεγάλη μάχη με τους ναζιστές είναι μπροστά μας» (δες τη φωτογραφία στην αρχή αυτού του κειμένου). Τότε αυτή η άποψη είχε θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση σαν μια παραδοξολογία και στη χειρότερη σαν μεμψίμοιρη ή ηττοπαθής. Σήμερα οι αντιφασίστες αναρωτιούνται με αληθινή ανησυχία τι σημαίνει η επανεμφάνιση των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου και πόσο βάρος έχει αυτή.

 

Με τη να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α ό­χι μό­νο νό­μι­μη, αλ­λά και με κα­θε­στώς κυ­βερ­νη­τι­κού ε­ταί­ρου με­τά την το­πο­θέ­τη­ση Βού­τση ό­τι εί­ναι κα­λο­δε­χού­με­νες οι ψή­φοι της για το ε­κλο­γι­κό σύ­στη­μα, ε­ξε­λίσ­σε­ται η δί­κη-πα­ρω­δί­α της “ΧΑ” στην ο­ποί­α με­θο­δεύ­ε­ται η α­θώ­ω­ση του­λά­χι­στον των κα­τη­γο­ρου­μέ­νων για συμ­με­το­χή σε ε­γκλη­μα­τι­κή συμ­μο­ρί­α βου­λευ­τών της.

Το να έχει κανείς σήμερα στην Ελλάδα μειονοτική εθνική συνείδηση αποτελεί μια ιδιαίτερα επικίνδυνη υπόθεση. Θεμελιώδη δικαιώματα, όπως είναι το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και ασφάλειας του προσώπου, δεν θεωρούνται εξασφαλισμένα για αυτούς τους ανθρώπους. Η τούρκικη και, ακόμα περισσότερο, η μακεδονική εθνική μειονότητα στη χώρα μας αντιμετωπίζουν ένα συνεχές καθεστώς ανεξέλεγκτης βίας και τρομοκρατίας που την καλύπτουν με τη στάση τους όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αλλά και σύσσωμος ο μαζικός έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν συμβεί με την ανοχή των αρχών, των κοινοβουλευτικών κομμάτων και του μαζικού τύπου ουκ ολίγα περιστατικά τρομοκράτησης της μακεδονικής μειονότητας.

  Η κατάληξη της υπόθεσης των «αδειών για σπουδές» του κρατούμενου ληστή Ρωμανού δικαίωσε πέρα για πέρα τη θέση της ΟΑΚΚΕ ότι επρόκειτο για καθεστωτική δουλειά «ηρωοποίησης» ενός πολιτικά αντιδραστικού ανθρώπου που καμώνεται τον επαναστάτη.