Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Σύμ­φω­να με α­να­κοί­νω­ση της Ελ­λη­νι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Ε­μπο­ρί­ου και Ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας (Ε­ΣΕΕ), θα πρέ­πει να υ­πάρ­ξει ά­με­σα συμ­φω­νί­α με τους πι­στω­τές, δια­φο­ρε­τι­κά δεν θα μπο­ρέ­σει η οι­κο­νο­μί­α της χώ­ρας να λει­τουργή­σει. “Κά­θε η­μέ­ρα που περ­νά­ει χω­ρίς να υ­πάρ­χει συμ­φω­νί­α α­νά­με­σα στην κυ­βέρ­νη­ση και τους δα­νει­στές χά­νο­νται 22,3 ε­κατ. ευ­ρώ α­πό το Α­ΕΠ της χώ­ρας, κά­θε 24 ώ­ρες κλεί­νουν 59 ε­πι­χει­ρή­σεις και μειώ­νε­ται η πλή­ρης α­πα­σχό­λη­ση κατά 613 θέ­σεις ερ­γα­σί­ας”

Το αποτύπωμα του εγκλήματος της καταστροφής της παραγωγής της χώρας φαίνεται επίσημα και ανάγλυφα πια στα οικονομικά στοιχεία είτε της ΕΛΣΤΑΤ, είτε στις εκθέσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Το έγκλημα αυτό οδήγησε στην ανοιχτή οικονομική κρίση μετά το 2009 και στην ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας.

Όλα θα κριθούν από την απάντηση των εργαζομένων και των δημοκρατών στους φαιο-«κόκκινους» σαμποτέρ

Οι κομπασμοί του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει δείξει η μέχρι σήμερα διακυβέρνησή τους, είτε στηρίζονται σε ένα τερατώδες ψέμα, είτε στηρίζονται στη μισή αλήθεια. Στην περίπτωση των κομπασμών του για την αύξηση των εξαγωγών επί των ημερών του ισχύει το δεύτερο. Ας δούμε πως έχουν τα στοιχεία .

Έναν ακόμη δυναμίτη στο ήδη έτοιμο να καταρρεύσει οικοδόμημα της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας ήρθε να βάλει η απόφαση του ΔΣ της κρατικής ΔΕΗ της 19 του Μάρτη. Πρόκειται για την αύξηση κατά 10% της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος υψηλής τάσης που αυτή πουλά. Οι καταναλωτές υψηλής τάσης είναι κατά κύριο λόγο τα εργοστάσια της βαριάς βιομηχανίας, ιδιαίτερα δε οι ενεργοβόρες βιομηχανίες.

  Πρόκειται για ένα πρωτοφανές, ένα ιστορικών διαστάσεων έγκλημα. Πρόκειται για την καταστροφή της Ελλάδας σαν έστω και μεσαία ανεπτυγμένης βιομηχανικής χώρας.

Η αλήθεια δεν ήταν ποτέ μέσα στα λόγια και στις πράξεις του σοσιαλφασισμού. Η συνήθειά του είναι πάντα η μισή αλήθεια όπου με το υπόλοιπο ψέμα περνά τις θέσεις του, σε όσους τον πιστεύουν. Το ίδιο ισχύει και για την αιτία της ακρίβειας που δεν φεύγει στιγμή από τη ζωή και τη σκέψη των φτωχών-μισθωτών και  μεροκαματιάρηδων- αυτής της χώρας. Γιατί από τα μέσα του μήνα σκέφτονται πως θα τη βγάλουν μέχρι το τέλος του και τρέμουν κάθε φορά που πάνε στο σούπερ μάρκετ αν θα τους φτάσουν τα λεφτά**.  

  Η οικονομία καταρρέει με το λαό καταδικασμένο από το καθεστώς σε μια φριχτή άγνοια. Από τα στοιχεία

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.