Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Παρότι η σκευωρία Νοβάρτις έχει καταπέσει με πάταγο οπότε η ταυτότητα των προστατευόμενων ψευδομαρτύρων έχει αποκαλυφθεί, το φαιο-«κόκκινο» μέτωπο που βρίσκεται από πίσω της συνεχίζει με επικεφαλής το Σύριζα και το γνωστό καθεστωτικό του θράσος να σπιλώνει τους  πολιτικούς του αντιπάλους και να  χτυπάει τη δικαστική εξουσία επειδή είναι το κύριο τμήμα της κρατικής εξουσίας που ακόμα δεν ελέγχει και γι αυτό θέλει να το εκκαθαρίσει από τα στελέχη της που του αντιστέκονται.

Η σκευωρία  Novartis ξεκίνησε στις αρχές του 2018 όταν κάποιοι δικαστές με τη δραστήρια πολιτική στήριξη της κυβέρνησης Σύριζα και ειδικά του υπουργού Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλου κατηγόρησαν  για δωροληψία, παθητική δωροδοκία και απιστία προς όφελος της φαρμακοβιομηχανίας Novartis δέκα πολιτικά πρόσωπα, όλα του φιλοευρωπαϊκού πολιτικού στρατοπέδου πλην του ρωσόφιλου Σαμαρά, που από ότι φαίνεται μπήκε στη λίστα για ξεκάρφωμα. Αυτές οι κατηγορίες βασίστηκαν αποκλειστικά στις καταθέσεις 4 προστατευόμενων μαρτύρων που δεν προσκόμισαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τους ισχυρισμούς τους. Τα θύματα της σκευωρίας είχαν πάρει τότε μόνο μια χλιαρή στήριξη από το διπρόσωπο πρωθυπουργό Μητσοτάκη ο οποίος υποβάθμισε τη σκανδαλώδη εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στην όλη υπόθεση. Επίσης τώρα τελευταία αποδείχτηκε και η αποπροσανατολιστική συμπερίληψη του Σαμαρά στους κατηγορούμενους, καθώς επιδεικτικά πλέον χαριεντίζεται με τον προϊστάμενο όλων των συριζέικων σκευωριών, αρχιραδιούργο βοηθό του Τσίπρα Νίκο Παππά.          

  Τους τε­λευ­ταί­ους μή­νες οι έλ­λη­νες τη­λε­θε­α­τές, αλ­λά και οι α­πλοί α­να­γνώ­στες των ε­φη­με­ρί­δων, γί­νο­νται κα­θη­με­ρι­νά δέ­κτες ε­νός κα­ται­γι­στικού μπα­ράζ α­πό ρε­πορ­τάζ και δη­μο­σιεύ­μα­τα που α­φο­ρούν στα ευ­ρή­μα­τα των αρχαιο­λό­γων στην Αμ­φί­πο­λη.  Έ­χουν κα­τα­ντή­σει πια συ­νηθισμέ­νο φαι­νό­μενο οι βα­ρύ­γδου­ποι τί­τλοι και οι ρη­το­ρι­κές με­γα­λο­στο­μί­ες για έ­να ζή­τη­μα στο ο­ποί­ο οι α­λη­θι­νοί ε­πι­στή­μο­νες και οι λά­τρεις της αρ­χαί­ας τέ­χνης και της αρ­χαιο­λο­γί­ας θα τη­ρού­σαν αι­δή­μο­να σι­γή, α­ντί για α­με­τρο­έ­πεια,

 

Θυ­μά­στε τον Κο­κό; Οι πα­λιό­τε­ροι σί­γου­ρα. Οι νε­ό­τε­ροι ό­χι, μια και έ­τσι α­πο­κα­λού­σαν στο πα­ρελ­θόν κο­ρο­ϊ­δευ­τι­κά τον πρώ­ην βα­σι­λιά Κων­σταντί­νο. Τό­τε, θα μπο­ρού­σε να ρω­τή­σει κα­νείς, τι χρειά­ζε­ται να ξε­θά­βεις φα­ντάσμα­τα α­πό το πα­ρελ­θόν;

 

Στην πρώ­τη μας α­να­κοί­νω­ση για το ε­κλο­γι­κό α­πο­τέ­λε­σμα της 20ης του Σε­πτέμ­βρη, ση­μειώ­να­με ό­τι α­πο­τέ­λε­σε μια νί­κη της γραμ­μής «μέ­σα στην Ευ­ρώ­πη ε­νά­ντια στην Ευ­ρώ­πη» (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και λι­γό­τε­ρο Α­ΝΕΛ) έ­να­ντι της γραμμής «έ­ξω α­πό την Ευ­ρώ­πη ε­νά­ντια στην Ευ­ρώ­πη» (ΛΑ­Ε του Λα­φα­ζά­νη) και «μέ­σα στην Ευ­ρώ­πη με μι­κρο­α­ντι­στά­σεις σε αυ­τήν» (κύ­ριος εκ­φρα­στής της η ΝΔ).

Με τον τρόπο που έκανε το διάγγελμα του για καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας, ο Μητσοτάκης είναι σαν να διάβασε ένα εγχειρίδιο φασιστικής δικτατορίας.

Μια δημοκρατική κυβέρνηση έχει δικαίωμα και πρέπει να επιβάλει τέτοια μέτρα καραντίνας προκειμένου μια θανατηφόρα επιδημία να μην σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Εκείνο που δεν εχει δικαίωμα να κάνει είναι να αναγγείλει απαγορεύσεις όχι σαν εκπρόσωπος μιας δημοκρατικής κυβέρνησης αλλά σαν δικτάτορας. Είπε λοιπόν «εγώ αποφάσισα αυτά τα μέτρα» και όχι η κυβέρνηση, ή ένα υπουργικό όργανο, ή μια θεσμοθετημένη κρατική αρχή. Είπε ότι αφού αποφάσισε αυτός, ότι αποφάσισε οι πολίτες σαν άτομα πρέπει να υποταχθούν χωρίς καμιά αντίρρηση και καμιά διαφωνία, γιατί αυτό είναι το νόημα της ρητής απαίτησης του στο διάγγελμά του για υποταγή του ατόμου στο σύνολο, δηλαδή στην κοινωνία. Εδώ δηλαδή κοινωνία δεν είναι τα συλλογικά τυπικά ή και άτυπα όργανα της πολιτικής δημοκρατίας, όπως η κυβέρνηση, ή τα αναγκαστικά συλλογικά κρατικά όργανα της πολιτικής προστασίας, ή τα κόμματα, ή τα συνδικάτα, ή οι δημοτικές εξουσίες, ή οι όποιες ανεξάρτητες αρχές, ή ο τύπος από τα οποία δεν ανέφερε κανένα στην ομιλία του, αλλά το κράτος σαν ενσάρκωση της κοινωνίας αλλά και αυτό σαν αφαίρεση αφού γίνεται συγκεκριμένο μόνο σαν ο εαυτός του.

 

Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει το σκηνικό των δήθεν διαπραγματεύσεων υπέρ του λαού με πρόσχημα αυτή τη φορά τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους, που ακόμα και αν ληφθούν σήμερα, όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των σαμποταριστών, θα σημαίνουν ασήμαντη βελτίωση για μία οικονομία που θα χρειάζεται όλο και μεγαλύτερο δανεισμό που σημαίνει αντίστοιχη γιγάντωση του χρέους.

Μέσα σε μία στιγμή όλα τα θέματα της επικαιρότητας πάγωσαν στις οθόνες των τηλεοράσεων, και μία εικόνα εντυπώθηκε βαθειά στη συνείδηση της χώρας σαν ένα σοκ που αναζητάει την εξήγηση του : ήταν η εικόνα του πουτινικού ολιγάρχη Σαββίδη να τρέχει μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, με το όπλο του στην πίσω τσέπη του παντελονιού σε κοινή θέα, και το χέρι του σε ετοιμότητα για να το πιάσει, για να εξαναγκάσει με απειλή βίας το διαιτητή του αγώνα που μόλις είχε ακυρώσει γκολ του ΠΑΟΚ να αλλάξει την απόφαση του.

 

Αντίθετα από αυτό που πιστεύουν πολλοί στην Ευρώπη ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ερασιτεχνών ιδεολόγων, οι άνθρωποι που έχουν έρθει στην εξουσία είναι επαγγελματίες προβοκάτορες και τα πάνε ως τώρα αρκετά καλά σύμφωνα με τη φύση τους και με τους βρώμικους στόχους που τους έχουν αναθέσει τα αφεντικά τους.

 

Έπρεπε να έρθει θριαμβευτικά  στην εξουσία το σοσιαλφασιστικό κόμμα στηριγμένο στα πολύχρονα και ατέλειωτα ψέματά του και έπρεπε να κηρύξει τον ανένδοτό του ενάντια στην Ευρώπη δείχνοντας όλη του την αλαζονεία που η πηγή της ήταν στη δύναμη του μεγάλου του αφεντικού για να δοκιμάσει την πρώτη του μεγάλη πολιτική ήττα.

 

Ο σοσιαλφασισμός είναι «κομμουνισμός» και «δημοκρατία» στη μορφή και μαύρη ιμπεριαλιστική αντίδραση και φασισμός στο περιεχόμενο. Γι’ αυτό και μια από τις βασικές του ιδιότητες είναι η διαστροφή και η χρήση της επαναστατικής ιστορίας με τρόπο που να βολεύει τα μαύρα σχέδιά του για εξανδραποδισμό του λαού και υποταγή του στις χειρότερες μερίδες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου (σήμερα στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό Άξονα).