Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  Η α­πο­σύν­δε­ση α­πό την πα­ρα­γω­γή εί­ναι το κύ­ριο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό σε ό­λες τις βαθ­μί­δες της εκ­παί­δευ­σης. Οι βα­σι­κοί υ­πεύ­θυ­νοι γι αυ­τή την τραγι­κή κα­τά­στα­ση στη χώ­ρα, κα­τά­στα­ση που ε­πι­δει­νώ­θη­κε α­κό­μη πιο πο­λύ με την κρί­ση των τε­λευ­ταί­ων πέ­ντε χρό­νων, εί­ναι ό­λες οι κομ­μα­τι­κές η­γε­σί­ες με ε­πι­κε­φα­λής ε­κεί­νες της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς.

Είναι το υποδουλωμένο στο ρωσοκινέζικο νεοχιτλερικό άξονα πολιτικό καθεστώς και το βιομηχανικό σαμποτάζ που μας οδηγεί στην εξαήμερη, και όχι οι οδηγίες της ΕΕ

Γυρίζουν πενήντα χρόνια πίσω τα εργατικά δικαιώματα στη χώρα μας και μαχαιρώνουν την εργατική τάξη της Ενωμένης  Ευρώπης

Από 1η Ιούλη μπήκε σε εφαρμογή το μέτρο της εξαήμερης εργασίας στη βιομηχανία προς το παρόν στις επιχειρήσεις που δουλεύουν  με 3 βάρδιες. Ένα πελώριο φράγμα έσπασε. Η χώρα γυρίζει πενήντα χρόνια πίσω σε επίπεδο εργασιακών δικαιωμάτων. 

 Ήταν μετά την πτώση της δικτατορίας και χάρη σε αυτή που με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση του 1975 εφαρμόστηκε η πενθήμερη εβδομάδα αρχικά στη βιομηχανία και από το 1980 σε όλο τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Η εξαήμερη εργασία, που μόλις τώρα τόλμησε και εφάρμοσε στην πράξη η κυβέρνηση του ρωσόφιλου και κινεζόφιλου Μητσοτάκη, είχε περάσει νομοθετικά στα χαρτιά πέρυσι. Τότε η κυβέρνηση είχε περάσει και τη δεύτερη εργασία καταργώντας επίσημα το 8ωρο καθώς και τις συμβάσεις χωρίς ωράριο με τις οποίες ο εργαζόμενος είναι στη διάθεση του εργοδότη να εργαστεί όποτε τον φωνάξει για δουλειά βάζοντας σε εφαρμογή σε όλη τη χώρα το μοντέλο που πρώτη εγκαινίασε η κινέζικη γαλέρα της Κόσκο στην προβλήτα ΙΙ του λιμανιού του Πειραιά.  

Η εξαήμερη εργασία αποτελεί μετακύλιση των συνεπειών του σαμποτάζ της βιομηχανικής παραγωγής στις πλάτες της εργατικής τάξης, εφαρμόζεται ουσιαστικά με διακομματική κάλυψη και οδηγεί συνειδητά στην κινεζοποίηση των συνθηκών δουλειάς και πληρωμής της εργατικής τάξης όπως κατάγγειλε με ένταση η ΟΑΚΚΕ στις τρεις τελευταίες εκλογικές μάχες. 

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Το αποτύπωμα του εγκλήματος της καταστροφής της παραγωγής της χώρας φαίνεται επίσημα και ανάγλυφα πια στα οικονομικά στοιχεία είτε της ΕΛΣΤΑΤ, είτε στις εκθέσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Το έγκλημα αυτό οδήγησε στην ανοιχτή οικονομική κρίση μετά το 2009 και στην ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας.

  Από το 2009 σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ διατυμπανίζουν την θέση ότι

Ο Ρωμανός είναι ήδη ελεύθερος, κι ας παραμένει, την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, σε ένα δωμάτιο του νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» υπό αστυνομική φρούρηση. Είναι ελεύθερος από την άποψη ότι εκπροσωπεί ένα μη καταπιεζόμενο, ένα κυρίαρχο ρεύμα. Δηλαδή η αντιδραστική, μισανθρωπική και αντεργατική ιδεολογία του,