Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  Η μεθόδευση της παράδοσης   Στις 4 Οκτωβρίου η γενική συνέλευση των μετόχων της ΔΕΗ ενέκρινε το σχέδιο της αποικιοκρατικής συμφωνίας: «ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΕΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΔΕΗ-ΔΕΠΑ». Με αυτή τη συμφωνία η κυβέρνηση, οι έξι κομματικές ηγεσίες και η ναζιστική συμμορία,  υποτάσσουν την προμήθεια σε φυσικό αέριο της ΔΕΗ στη ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου) με αυθαίρετες τιμές και δημιουργούν έτσι ένα ενιαίο πακέτο  πώλησης ΔΕΠΑ-ΔΕΗ με σκοπό τη διαδοχική παραχώρηση των δύο εταιρειών στην Gasprom, πρώτα της ΔΕΠΑ και μετά της ΔΕΗ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΡΤΗ 2014 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ "ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ" ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Ο πρό­ε­δρος της Ρου­μα­νί­ας Τρα­ϊ­άν Μπα­σέ­σκου κα­ταγ­γέλ­λει τη Μό­σχα ό­τι χρη­μα­το­δο­τεί ο­μά­δες πε­ρι­βαλ­λο­ντο­λό­γων στα πλαί­σια του σχε­δί­ου της για την α­κύ­ρω­ση της ε­ξό­ρυ­ξης του σχι­στο­λι­θι­κού α­ε­ρί­ου* της χώ­ρας του. Είναι η πρώ­τη στον κό­σμο ε­πί­ση­μη κα­ταγ­γε­λί­α α­πό μια κυ­βέρ­νη­ση ό­τι η Ρω­σί­α σα­μπο­τά­ρει πα­ρα­γω­γι­κές ε­πεν­δύ­σεις και μά­λι­στα ε­πεν­δύ­σεις που ε­ξα­σφαλί­ζουν σε μια χώ­ρα ε­νερ­γεια­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α.

Η απόφαση για τη μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ αποτελεί μια προβοκάτσια ιστορικών διαστάσεων, με την οποία ο Τραμπ κλιμακώνει τη ρατσιστική αντιμουσουλμανική εκστρατεία του και είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε να στείλει στο παγκόσμιο φασιστικό, αντισημιτικό στρατόπεδο, το οποίο οικοδομεί ο νεοχιτλερικός άξονας Ρωσίας- Κίνας υπό την ηγεσία της πρώτης, ένα δισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια μουσουλμάνων, και με πιο μεγάλο φανατισμό ανάμεσά τους τα 350 εκατομμύρια των Αράβων.

 

Η α­νά­δει­ξη του κρα­τι­κο-ο­λι­γάρ­χη Π. Πο­ρο­σέν­κο στην ου­κρα­νι­κή προε­δρί­α εί­ναι α­πο­τέ­λε­σμα της πο­λύ­μη­νης ε­πέμ­βα­σης και του δια­με­λι­σμού της χώ­ρας α­πό τους νέ­ους χί­τλερ του Κρεμ­λί­νου.

Με αφορμή το περιστατικό που ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να παραδεχτεί την πρακτόρικη ανάμιξη της Μόσχας στα εσωτερικά της χώρας μας, η κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», με άρθρο του συντάκτη Μ. Καλατζή που έχει τίτλο «Ορθοδοξία, Ρωσία, μπίζνες και κυπριακή αφέλεια» στις 15/7, αναδεικνύει ορισμένες πτυχές της ρωσικής παρέμβασης στην Κύπρο που και πολύπλευρη και αρκετά βαθιά είναι.

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

 

Σε μια ομιλία του σε ανώτερους στρατιωτικούς κύκλους το Φλεβάρη, ο Πούτιν ζήτησε από τις στρατιωτικές βιομηχανίες να εξαλείψουν το χάσμα ασφάλειας που χωρίζει τη Ρωσία από τις ΗΠΑ. «Η δυναμική των γεωπολιτικών εξελίξεων απαιτεί η απάντησή μας να είναι

 

Η μάχη για το Χαλέπι είναι ίσως η πιο καθοριστική για το μέλλον της συριακής αντίστασης, της μόνης εσωτερικής δύναμης που παλεύει για μία ανεξάρτητη και δημοκρατική Συρία και ενάντια στη μετατροπή της σε ένα απέραντο πεδίο ξένης κατοχικής καθώς και σεχταριστικής βίας. Πρόκειται από την πλευρά του καθεστώτος της Δαμασκού και των ρώσο-ιρανών χιτλερικών προστατών του για μια βάρβαρη επιχείρηση κύρια για την περικύκλωση και το διαμελισμό της Τουρκίας και δευτερευόντως, μέσω της εξόντωσης εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, για τη δημιουργία νέων πελώριων προσφυγικών κυμάτων που ήδη χρησιμοποιούνται για την πολιτική αποσταθεροποίηση της Τουρκίας και την αποσάθρωση της ήδη ασταθούς Ευρώπης.

Ακολουθεί αναδημοσίευση ενός κείμενου της Νέας Ανατολής του 2015 που αναφερόταν σε μια απάντηση του αντιεθνικιστή ιστορικού Γιώργου Νακρατζά σχετικά με τη «γενοκτονία των Ποντίων».

Το ελληνικό κράτος, ιδιαίτερα από τότε που πήρε θέση υπέρ των πρώτων γενοκτόνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά  τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που ήταν οι Σέρβοι σφαγείς της Σρεμπρένιτσα, και υπέρ των νεοτσαρικών Ρώσων πολιτικών προστατών τους δεν αρκείται απλά στην διαστρέβλωσή της  ιστορικής αλήθειας. Πάει και παίρνει φανατικά θέση στο πλευρό  της πιο άδικης πλευράς σε μια ιστορικού χαρακτήρα πολιτικοστρατιωτική αντιπαράθεση ώστε να στήνει μέτωπα «εθνικής ομοψυχίας», σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της ίδιας της χώρας μας, τα οποία μέτωπα εξυπηρετούν μόνο ένα πράγμα:  τη ρώσικη εξωτερική πολιτική. 

 Το Φλεβάρη του 1994 με την ψήφο και του ψευτοΚΚΕ η ελληνική Βουλή αποφάσισε ότι η Τουρκία διέπραξε σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου το έσχατο διεθνές έγκλημα, αυτό της γενοκτονίας. Πρόσφατα σύσσωμο το διακομματικό καθεστώς χρησιμοποίησε το διαγωνισμό της Eurovision για να προβάλει αυτή τη «γενοκτονία» ώστε να καταστήσει τη σημερινή Τουρκία βαθιά ένοχη στα μάτια των λαών της Ευρώπης καταρχήν γιατί αρνείται ότι διέπραξε αυτό το ύψιστο έγκλημα, και μετά για να αποκτήσουν ιστορικό βάθος και ασύλληπτο όγκο τα δυο πραγματικά λάθη της και οι επιθετικές της πλευρές στην Κύπρο και στο Αιγαίο, όπου όμως και η Ελλάδα έχει πελώριες ιστορικές ευθύνες.  Στόχος όλων των πολιτικών κομμάτων, πλην της ΟΑΚΚΕ, γι αυτήν την πρόσφατη έκρηξη του αντιτουρκιμού είναι ένας: να εμποδίσουν την Ευρώπη στο να εντάξει την αμφιταλαντευόμενη Τουρκία στο πρόσφατο αγωνιώδες, μετά την προδοσία Τραμπ, πολιτικοστρατιωτικό της μέτωπο ενάντια στη νεοχιτλερική Ρωσία και τελικά να τη στείλει στην ανοιχτή αγκαλιά της  (δες https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1760- ).