Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η κα­θε­στω­τι­κή προ­πα­γάν­δα μπο­ρεί να ε­ξυ­μνεί τον Τσά­βες σα λα­ϊκό η­γέ­τη ό­μως τα γε­γο­νό­τα βγά­ζουν το προ­φίλ ε­νός ε­πι­κίν­δυ­νου δι­κτά­τορα που μπή­κε στην υ­πη­ρε­σί­α του χει­ρό­τε­ρου ι­μπε­ρια­λι­σμού.

Η Κύπρος, της οποίας οι τράπεζες εκτέθηκαν στα ελληνικά τοξικά ομόλογα, ακολουθεί την κατρακύλα χρέους της χώρας μας αναζητώντας μία διάσωση 20 δις ευρώ.

Ο ρωσόφιλος φασίστας και προβοκάτορας Τραμπ από την πρώτη στιγμή που ορκίστηκε πρόεδρος των ΗΠΑ κάνει μόνο ένα πράγμα. Να διαλύει την όποια ενότητα των αστικών δημοκρατικών χωρών, κυρίως των ευρωπαϊκών, ενάντια στο νεο-χιτλερικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας, να τις απειλεί και έτσι να τις σπρώχνει  όπως και τις  χώρες του Τρίτου Κόσμου επίσης στην αγκαλιά του Άξονα. Αυτό το επιχειρεί με το να απειλεί να καταλάβει ακόμα και με την οικονομική ή και στρατιωτική βία εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την ως τα σήμερα δανικής Γροιλανδίας, τον Καναδά και τον Παναμά, να εκβιάζει την ηρωική Ουκρανία να ξεπουληθεί στις ΗΠΑ για να πάρει τη βοήθεια τους δικαιώνοντας ένα από τα επιχειρήματα της ρώσικης προπαγάνδας. Ο Τραμπ  προσπαθεί να πραγματοποιήσει το λεγόμενο ρήγμα στον Ατλαντικό,

Με αφορμή το περιστατικό που ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να παραδεχτεί την πρακτόρικη ανάμιξη της Μόσχας στα εσωτερικά της χώρας μας, η κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», με άρθρο του συντάκτη Μ. Καλατζή που έχει τίτλο «Ορθοδοξία, Ρωσία, μπίζνες και κυπριακή αφέλεια» στις 15/7, αναδεικνύει ορισμένες πτυχές της ρωσικής παρέμβασης στην Κύπρο που και πολύπλευρη και αρκετά βαθιά είναι.

Με την άνοδο του φασίστα Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ η δημοκρατική ανθρωπότητα βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη αποκάλυψη που είναι ταυτόχρονα και ένα μεγάλο σοκ. Η Ρωσία, που υποτίθεται είχε καταρρεύσει και διαλυθεί σαν υπερδύναμη το 1991, είναι τώρα αρκετά ισχυρή ώστε να εγκαταστήσει έναν άνθρωπό της στο ισχυρότερο πολιτικό πόστο της ισχυρότερης οικονομικά και στρατιωτικά δύναμης στον πλανήτη. Μάλιστα αυτό της το κατόρθωμα δεν προσπαθεί ιδιαίτερα να το κρύψει, αφού μπορεί επίσημα να το αρνείται, όμως όταν μιλάει στους φίλους της δεν μπορεί να μην κοκορεύεται για την ταπεινωτική εξέλιξη που επέβαλε στην αμερικάνικη υπερδύναμη.

Αν αναζητήσει κανείς τις πολιτικές δυνάμεις τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα που εδώ και χρόνια μιλάνε τη γλώσσα του πιο πολεμικού εθνικισμού και της αδιαλλαξίας θα διαπιστώσει ότι είναι οι πιο φιλορώσικες. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η Ρωσία και η σύμμαχός της Κίνα είναι δύο ιμπεριαλισμοί, που επειδή έρχονται καθυστερημένοι στο τραπέζι της μοιρασιάς του κόσμου και το βλέπουν πιασμένο από τους παλιούς, οικονομικά πολύ ισχυρότερους δυτικούς ιμπεριαλιστές, ακολουθούν το δρόμο που ακολούθησε η χιτλερική Γερμανία και η αυτοκρατορική Ιαπωνία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Το δρόμο του πολέμου, των προσαρτήσεων και της επαναχάραξης συνόρων. Η Ρωσία είναι ο πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης του ρωσοκινεζικού άξονα και η πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη μετά το Τρίτο Ράιχ που διαμελίζει χώρες και προσαρτάει τμήματα τους (Γεωργία, Ουκρανία), ενώ η Κίνα αρπάζει τις ΑΟΖ όλων των γειτόνων της. Η αλλαγή συνόρων είναι στη φύση τους, όπως είναι στη φύση των παλιών κατερχόμενων ιμπεριαλιστών η διατήρηση του στάτους κβο. Ετσι ενώ η Δύση αποφεύγει καιροσκοπικά να παίρνει θέση για τη λύση των αντιθέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία για να μην χάσει καμιά από αυτές, η Ρωσία υποδαυλίζει από τα μέσα, τις αντιθέσεις κάθε χώρας ενάντια στην άλλη για να διεισδύει και στις δύο υπονομεύοντας τους παλιούς κυρίαρχους. Τώρα έχει εξαρτήσει και τις δύο. Απλά την Ελλάδα τη θέλει να φαίνεται δυτική γιατί μόνο έτσι μπορεί να κρατάει την Τουρκία έξω από την Ευρώπη και ταυτόχρονα να αποδιοργανώνει και να διασπά τη δεύτερη.

 

Εί­χα­με ή­δη κα­τα­λή­ξει μέ­σα α­πό το “ό­χι” του ά­κυ­ρου δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, και ι­διαί­τε­ρα με­τά την έ­ντο­νη λε­κτι­κή φα­σι­στι­κή εκ­στρα­τεί­α στη διάρ­κειά του κα­θώς και την α­να­φο­ρά του Καμ­μέ­νου για ε­μπλο­κή του στρα­τού στα ε­σωτε­ρι­κά της χώ­ρας, ό­τι οι ρω­σό­δου­λοι σχε­διά­ζουν να φύ­γουν α­πό το Ευ­ρώ και να πά­νε σε δι­κτα­το­ρί­α.

Πάνω στην επέτειο ενός χρόνου από την έναρξη του ρώσικου νεοναζιστικού σφαγείου στην Ουκρανία, στα τέλη Φεβρουαρίου, βρήκαν την ευκαιρία να εμφανιστούν στο προσκήνιο οι καλύτεροι και στενότεροι φίλοι του Πούτιν, οι Κινέζοι νεοχιτλερικοί, προβάλλοντας ένα σκαρίφημα δικού τους «σχεδίου ειρήνευσης» μεταξύ του φίλου τους, Ρώσου θύτη και του θύματος-Ουκρανίας.

 

Αντίθετα απ’ ό,τι γενικά πιστεύεται, ο γενοκτονικός τζιχαντισμός έχει ενισχύσει την παγκόσμια θέση της ρωσικής υπερδύναμης. Από τότε που ξεκίνησε τη μαζική δολοφονική του δράση παγκόσμια (σφαγή του Μανχάταν) ο ισλαμοφασισμός έχει δώσει στο Κρεμλίνο και τους κινέζο-ι­ρανούς συμμάχους του τον πολιτικό έλεγχο μιας σειράς χωρών, όπως είναι το Αφγανιστάν και το Ιράκ, φυσικά με την πολύτιμη επεμβατική βοήθεια της ιμπεριαλιστικής όσο και παρακμασμένης οπότε και ηλίθιας αμερι­κανικής υπερδύναμης. Σήμερα η ISIS μεταμφίεση μιας μικρής φράξιας του σουνιτικού ισλαμοφασισμού συνεχίζει να προσφέρει υπηρεσίες στο Κρεμλίνο.

 

Το μεγαλύτερο έγκλημα της ανθρωπότητας μετά το β’ παγκόσμιο πόλεμο, η αργή καταβρόχθιση της ηρωικής Ουκρανίας από τη Ρωσία δεν έχει τέλος χάρη στις πλάτες του Τραμπ και την ηθική μικρότητα της ευρωπαϊκής μεγαλοαστικής τάξης που δεν πολεμάει στο πλευρό της. Το ίδιο δεν έχει τέλος η προσπάθεια των ρωσόφιλων παντού στον κόσμο να καλύπτουν αυτόν τον αληθινό χιτλερικό πόλεμο με τον πόλεμο που ξεκίνησε το Ισραήλ ενάντια στους προβοκάτορες ναζί της Χαμάς και έχει πια εξελιχθεί σε έναν τοπικό επεκτατικό πόλεμο που καθοδηγεί η ακροδεξιά του Ισραήλ και λειτουργεί σαν ένας στρατηγικός προπαγανδιστικός αντιπερισπασμός κατά της Ουκρανίας και υπέρ του Κρεμλίνου. Αλλά δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να βρεί τη μεγάλη ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πολέμους. Αυτή δεν βρίσκεται στην ποσότητα των νεκρών αμάχων σαν ποσοστό του πληθυσμού, ιδίως των μικρών παιδιών, όπως θέλουν οι ρωσόδουλοι, αλλά στο είδος του θανάτου που επιφυλάσσουν οι ρώσοι νεοχιτλερικοί σε όσους εχθρούς πέσουν στα χέρια τους σε σχέση με εκείνους που συλλαμβάνει το ακόμα δημοκρατικό ισραηλινό κράτος. Όταν κάποια αρχή στο Ισραήλ χρησιμοποιήσει βασανιστήρια τότε γίνεται πολιτικό ζήτημα, οι κρατικές δικαστικές αρχές ακόμα και ο στρατός επεμβαίνει και διατάσσονται έρευνες. Στη Ρωσία είναι το κράτος που βασανίζει σύσσωμο και βασανίζει φριχτά, συστηματικά και μεθοδικά, σαδιστικά σε μια τέτοια έκταση που ούτε ο παλιός χιτλερικός μηχανισμός είχε φτάσει. Αυτή την κόλαση πάνω στη γη περιγράφει το παρακάτω άρθρο*.