Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Όχι στο νεοναζιστικό άξονα Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης. Όχι στη δυτική ιμπεριαλιστική επέμβαση στον τρίτο κόσμο που του ανοίγει το δρόμο

Λευτεριά στη μαρτυρική Τσετσενία Συμπαράσταση στους αγωνιζόμενους εργάτες της Κίνας Όχι στο παραγωγικό σαμποτάζ. Υπεράσπιση του ενιαίου μεροκάματου. Πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες · Αυτοοργάνωση των εργατών και αντίσταση στα σοσιαλφασιστικά συνδικάτα

Οι τελευταίες κατακλυσμιαίου χαρακτήρα εξελίξεις τόσο όσον αφορά στο συριακό σφαγείο, όσο και συνολικά στη Μέση Ανατολή αποτελούν ουσιαστικά την ταφόπλακα μιας ανάλυσης που καταταλαιπώρησε το τσακισμένο σήμερα προοδευτικό κίνημα χοντρικά από το 1980, όταν και το τελευταίο κάστρο των προλεταριακών και αντιιμπεριαλιστικών επαναστάσεων, η Λαϊκή Κίνα, έπεσε στα χέρια της κινέζικης κρατικομονοπωλιακής αστικής τάξης νέου τύπου, που είχε για ηγέτη της τον σοσιαλφασίστα ρεβιζιονιστή Τενγκ Σιάο Πινγκ.

 

Η έλ­λει­ψη σε πα­γκό­σμια κλί­μα­κα α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος με ξε­κά­θα­ρι­σμέ­νη δη­μο­κρα­τι­κή - ε­πα­να­στα­τι­κή γραμ­μή, αλ­λά και η α­χρειό­τητα και υ­πο­χω­ρη­τι­κό­τη­τα των δυ­τι­κών, οι­κο­νο­μι­κά κυ­ρί­αρ­χων ι­μπε­ρια­λι­στών α­πέ­να­ντι στη ρώ­σι­κη, φα­σι­στι­κή ι­μπε­ρια­λι­στι­κή ε­πι­θετικό­τη­τα έ­χει απο­χα­λι­νώ­σει τε­λεί­ως τους νέ­ους τσά­ρους του Κρεμ­λί­νου.

 

Δη­μο­σιεύ­ου­με α­πό­σπα­σμα α­πό την ο­μι­λί­α του σ. Η­λί­α Ζα­φει­ρό­που­λου που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 11/01/2015 στα γρα­φεί­α της Ο­ΑΚ­ΚΕ  για τις ε­κλο­γές της 25 Γε­νά­ρη. Σ’ αυ­τό γί­νε­ται μια ε­κτε­τα­μέ­νη α­να­φο­ρά στην ξε­νό­δου­λη, σο­σιαλ­φασι­στι­κή και σα­μπο­τα­ρι­στι­κή πο­λι­τι­κή της η­γε­τι­κής κλί­κας του Σύ­ρι­ζα που σή­με­ρα, ι­διαί­τε­ρα με τα τε­λευ­ταί­α γε­γο­νό­τα ε­πι­βε­βαιώ­νε­ται. Ο­λό­κλη­ρη η ο­μι­λί­α εί­ναι σε αυ­τό το σύν­δε­σμο: http://www.oakke.gr/videos/item/465. 

“Ο ερ­γά­της κα­τα­στρέ­φε­ται αν δεν τον α­πα­σχο­λεί το κε­φά­λαιο. Το κεφά­λαιο κα­τα­στρέ­φε­ται ό­ταν δεν εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται την ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη και για να την εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται πρέ­πει να την α­γο­ρά­ζει. Ό­σο πιο γρή­γο­ρα αυ­ξάνει το κε­φά­λαιο που εί­ναι προ­ο­ρι­σμέ­νο για την πα­ρα­γω­γή, το πα­ρα­γω­γι­κό κεφά­λαιο, ό­σο πιο αν­θη­ρή εί­ναι ε­πο­μέ­νως η βιο­μη­χα­νί­α, ό­σο πιο πο­λύ πλου­τί­ζει η α­στι­κή τά­ξη, όσο πιο κα­λά πά­νε οι δου­λειές, τό­σο πιο πολ­λούς ερ­γά­τες χρειά­ζε­ται ο κα­πι­τα­λι­στής, τό­σο πιο α­κριβά που­λιέ­ται ο ερ­γά­της. Α­πα­ραί­τητος ό­ρος για μια υ­πο­φερ­τή κα­τά­στα­ση του ερ­γά­τη εί­ναι λοι­πόν η ό­σο το δυ­νατόν πιο γρή­γο­ρη αύ­ξη­ση του κε­φά­λαιου” (Μαρ­ξ, Μι­σθω­τή ερ­γα­σί­α και κε­φάλαιο).

Το γενικό εκλογικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται κύρια από την μεγάλη άνοδο του κλασικού φασισμού, ιδιαίτερα της απεχθέστερης μορφής του που είναι ο ναζισμός. Καθόλου τυχαία ανέβηκε και εκείνη η πλευρά του σοσιαλφασισμού που συμμαχεί με τον εθνικιστικού τύπου αντιευρωπαϊσμό (ψευτοΚΚΕ, Κωνσταντοπούλου) ενώ έπεσε παραπέρα η πιο μαζική πλευρά του σοσιαλφασισμού που εμφανίζεται σαν υποτίθεται διεθνιστική (ΣΥΡΙΖΑ, Βαρουφάκης). Τίποτα το απροσδόκητο δεν υπάρχει σε μια τέτοια εξέλιξη σε μια χώρα που οι φιλελεύθεροι της είναι περήφανοι γιατί έχουν για αρχηγό τους έναν τουρκοφάγο που βάζει βέτο στην ΕΕ υπέρ του Πούτιν, και που κατακεραυνώνει με πάθος όποιον ισχυρίζεται ότι υπάρχει τουρκική ή ακόμα περισσότερο μακεδονική εθνική μειονότητα.

Το αποτελεσμα των ευρωεκλογών της Κυριακής σε ότι αφορά την Ελλάδα είναι ένα πολύ καλό αποτέλεσμα για το λαό και τη χώρα μετά από πολύ καιρό. Σε ότι αφορά την ΕΕ οι φασιστικές δυνάμεις προχώρησαν, αλλά λιγότερο από όσο αναμενόταν, ενώ αυτό εξουδετερώθηκε σε αρκετό βαθμό από την υποχώρηση της σοσιαλφασιστικής ψευτοαριστεράς. Ένα σχετικό άρθρο θα γράψουμε σε λίγες μέρες αφού μελετήσουμε πιο προσεκτικά τα αποτελέσματα.

  Αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φ. 418 της Νέας Ανατολής, Οκτώβρης 2006 Η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ωρίμασε κόντρα στη γραμμή της “φιλελευθεροποίησης” που προωθούσε εκείνη την περίοδο η φασιστική χούντα κάτω από την πίεση όλης της Ευρώπης και της κοινής γνώμης των ΗΠΑ.

Γερμανία, 20 Φλεβάρη του 1938: Ο Χίτλερ στον λόγο του που εκφωνεί εκείνη τη μέρα στο Ράιχσταγκ τόνιζε μεταξύ άλλων ότι είναι ανάγκη να προστατευθούν 10 εκατομμύρια Γερμανοί που βρίσκονταν στα σύνορα του Ράιχ, υπονοώντας τα σύνορα Αυστρίας και Τσεχοσλοβακίας (Σουδητία). Προχωρώντας γρήγορα στα σχέδιά του, στις 12 Μάρτη ο γερμανικός στρατός εισβάλλει χωρίς μάχη στην Αυστρία.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έφερε και ψήφισε στη Βουλή ένα νόμο για τις συγκεντρώσεις και τις πορείες που υποτίθεται ότι θα ρύθμιζε δύο ώριμα αιτήματα πολιτικής δημοκρατίας, να μην κλείνουν τακτικά οι δρόμοι και να μην καταστρέφεται το κέντρο της πόλης, που κρύβονται πίσω από την πολύχρονη και βαθιά παραχάραξη και αντιστροφή «από τα αριστερά», δηλαδή από το σοσιαλφασισμό, των πιο κλασσικών μορφών μαζικής πολιτικής διαμαρτυρίας.