Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

 

ISIS και Χαμάς στην υπηρεσία των ρώσων εισβολέων και διαμελιστών της Ουκρανίας

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα μεγάλο μέρος από ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στη γαλλική Μοντ στις 29 του Σεπτέμβρη, του SamyCohen, διευθυντή έρευνας στη σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (SciencesPo/CERI), με τίτλο «Για τον ισραηλινό στρατό, το να γλιτώσει αμάχους δεν αποτελεί πλέον επιλογή». Η μεγαλύτερη αξία του άρθρου αυτού είναι ότι απαντάει πυκνά σε μια ουσιαστικά κυρίαρχη επιχειρηματολογία, από κάθε είδους «γενοκτονολόγους» μέχρι και μια τέτοια επιτροπή του ΟΗΕ, ότι αυτό που έκανε το Ισραήλ στη Γάζα είναι γενοκτονία. Αυτός ο ισχυρισμός πήρε τελευταία νέα ώθηση από τη στιγμή που ο ανερχόμενος αστέρας του “αριστερού” αντισημιτισμού σήμερα στον κόσμο, ο νέος δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μαμντάνι, ενώ έκανε τα πάντα τον τελευταίο καιρό να ανασκευάσει ό,τι φιλοχαμασίτικο είχε πει προηγούμενα, συνεχίζει να επιμένει κυρίως σε ένα πράγμα: ότι το Ισραήλ έχει διαπράξει γενοκτονία στη Γάζα.

Ο ρωσόφιλος φασίστας και προβοκάτορας Τραμπ από την πρώτη στιγμή που ορκίστηκε πρόεδρος των ΗΠΑ κάνει μόνο ένα πράγμα. Να διαλύει την όποια ενότητα των αστικών δημοκρατικών χωρών, κυρίως των ευρωπαϊκών, ενάντια στο νεο-χιτλερικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας, να τις απειλεί και έτσι να τις σπρώχνει  όπως και τις  χώρες του Τρίτου Κόσμου επίσης στην αγκαλιά του Άξονα. Αυτό το επιχειρεί με το να απειλεί να καταλάβει ακόμα και με την οικονομική ή και στρατιωτική βία εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την ως τα σήμερα δανικής Γροιλανδίας, τον Καναδά και τον Παναμά, να εκβιάζει την ηρωική Ουκρανία να ξεπουληθεί στις ΗΠΑ για να πάρει τη βοήθεια τους δικαιώνοντας ένα από τα επιχειρήματα της ρώσικης προπαγάνδας. Ο Τραμπ  προσπαθεί να πραγματοποιήσει το λεγόμενο ρήγμα στον Ατλαντικό,

Α­να­δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω το άρ­θρο για τους βομ­βαρ­δι­σμούς της Γά­ζας του 2009 που δη­μο­σιεύ­τη­κε στο φ. 441-2 της Νέ­ας Α­να­το­λής. Πρόκει­ται για μί­α α­νά­λυ­ση που ε­πα­λη­θεύ­ε­ται α­πό τις ση­με­ρι­νές ε­ξε­λί­ξεις και εί­ναι ε­ξαιρε­τι­κά χρή­σι­μη για την κα­τα­νό­η­σή του ισραηλο-παλαιστινιακού ζητήματος.