Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αυτό το κείμενο το γράφουμε με την ευκαιρία του θανάτου του Γκορμπατσόφ. Αυτόν τον θρηνούν οι αδιόρθωτοι δυτικοί αστοί ανίκανοι να καταλάβουν τον αναγκαίο ρόλο του στην άνοδο του Γέλτσιν και μέσα από αυτή του Πούτιν. Λέμε ότι είναι αδιόρθωτοι γιατί δεν προβληματίζονται ούτε για το γεγονός ότι ο ίδιος έζησε τα τελευταία του χρόνια και πέθανε υπερασπιζόμενος τον Πούτιν στο αποκορύφωμα της κτηνωδίας του. Η εξήγηση αυτής της προσήλωσης βρίσκεται στο πιο σημαντικό κείμενο διεθνούς ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ που έκρινε την παραπέρα ανάπτυξη της γραμμής της. Πρόκειται για το κεντρικό άρθρο της Νέας Ανατολής αρ. φ. 146 του Αυγούστου του 1991 που είχε τον τίτλο «ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΕΛΤΣΙΝ – ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ» (*). Στο άρθρο αυτό σχολιάζεται η ταραχώδης περίοδος στην οποία συντελείται το πέρασμα από την υπό διάλυση ΕΣΣΔ του Γκορμπατσόφ στη δήθεν δημοκρατική Ρωσία του Γέλτσιν και γίνεται η εκτίμηση ότι αυτή η νέα Ρωσία αποτελεί την αρχή μιας ακόμα πιο επιθετικής εποχής για το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό - νεοχιτλερισμό.

Σε συνεδρίασή της στις αρχές του Δεκέμβρη η Κεντρική Επιτροπή της ΟΑΚΚΕ ασχολήθηκε με τις γενικές πολιτικές εξελίξεις. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια προχώρησε σε μια πολιτική εκτίμηση και πήρε μια σημαντική απόφαση σχετικά με το ποιος είναι

 

Ολόκληρη η προοδευτική ανθρωπότητα καταδικάζει τα αποτρόπαια εγκλήματα των ρώσων νέων χίτλερ σοσιαλιμπεριαλιστών στη Συρία. Τελευταίο τους κατόρθωμα είναι ο συστηματικός βομβαρδισμός νοσοκομείων και ιατρικών κέντρων στις περιοχές που ελέγχει η συριακή αντίσταση. Έτσι στις 14 Φλεβάρη, μέσα σε διάστημα τριών ωρών χτυπήθηκαν δύο νοσοκομεία στην επαρχία Ιντλίμπ και ένα στην επαρχία Χαλεπιού από αεροσκάφη ή βαλλιστικούς πυραύλους των ρωσικών δυνάμεων.

Δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στις παγκόσμιες αντιστάσεις στο νεοχιτλερικό άξονα η πρόσφατη παλατιανή μεταβίβαση εξουσίας στη Συρία παρά το πελώριο μίσος που έχει στη Ρωσία αλλά και στην έκπτωτη πλέον ηγεσία Ασαντ ο καταβασανισμένος συριακός λαός. Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία που έχουν έρθει στη δημοσιότητα αυτή τη μεταβίβαση δεν μπορεί παρά να την έχει οργανώσει η κατοχική υπερδύναμη, η πουτινική Ρωσία για να βαθύνει παραπέρα την εξουσία της στη χώρα αλλά και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή.

  Βίντεο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης στο οποίο ουκρανοί παραδίνουν σε ρώσικες δυνάμεις  βάση στη Σεβαστούπολη (http://www.nytimes.com/video/world/europe/100000002780196/russians-take-over-ukrainian-base.html?emc=eta1)   Η προσάρτηση

Τα ψέματα τελειώνουν. Οι νέοι τσάροι ετοιμάζουν παγκόσμιο πόλεμο. Λαοί της Ευρώπης και όλου του κόσμου ενωθείτε!Η θέση της πραγματικής αριστεράς είναι όπως πάντα στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου αντιφασιστικού αγώνα

Η ιμπεριαλιστική νεοχιτλερική Ρωσία μόλις ξεκίνησε ένα μεγάλο πόλεμο ενάντια στην Ουκρανία χωρίς να έχει δεχτεί οποιοδήποτε πλήγμα από αυτήν. Πρόκειται για ένα ρατσιστικό αποικιακό πόλεμο ενάντια στο ουκρανικό έθνος αφού ο εισβολέας αρνείται την ύπαρξη του και θέλει να το εξαφανίσει σαν τέτοιο.

Η δολοφονία του Ναβάλνι από το ναζιστικό καθεστώς Πούτιν δεν ήταν η υποχρεωτική θανάτωση ενός άμεσα επικίνδυνου για μια δικτατορία αντιστασιακού, υπό το φόβο μιας πολιτικής αλλαγής, με ή χωρίς εξωτερική πίεση. Τέτοια προοπτική στη Ρωσία δεν υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από τη στιγμή που οι σοσιαλιμπεριαλιστές - σοσιαλφασίστες της Καγκεμπέ που ηγούνται του καθεστώτος έδεσαν γρήγορα-γρήγορα μετά το 1991 το ρώσικο λαό ιδεολογικά με τα δεσμά του μοναδικού τους υβρίδιου νεοτσαρισμού και εθνικο-”κομμουνισμού”. Πρόκειται για έναν ασύγκριτα πιο “έξυπνο”, δηλαδή με έναν πολύ πιο δουλεμένο ιδεολογικά σε βάθος δεκαετιών ναζισμό σε σχέση με εκείνον της Γερμανίας του 1933-1945. 

Οι αποκαλύψεις για την ύπαρξη μιας καμπάνιας επηρεασμού του αμερικανικού λαού μέσω διαφημίσεων του facebook για λογαριασμό του Κρεμλίνου και πιο πολύ η αποκάλυψη ότι το τελευταίο μπορούσε να οργανώνει διαδηλώσεις λευκών ρατσιστών και να προκαλεί αντιδιαδηλώσεις αντιφασιστών μέσα σε περιφερειακές πολιτείες των ΗΠΑ, δίνει νέα διάσταση στην επέμβαση των νέων τσάρων στα εσωτερικά της ανταγωνιστικής τους αμερικανικής υπερδύναμης. Αυτό που είναι εκπληκτικό στην δεύτερη περίπτωση είναι το πόσο καλά η ρώσικη υπερδύναμη παρακολουθεί, μελετάει και αναλύει τις αντιθέσεις πολιτικές και κοινωνικές μέσα στις ΗΠΑ, ώστε να μπορεί να επεμβαίνει σε αυτές και μάλιστα άμεσα ή έμμεσα και στους δύο πόλους κάθε τέτοιας αντίθεσης.

Ως τώρα η Ουκρανία είχε τα όπλα της Ευρώπης, από χθες έχει και την καρδιά της. Το ακόμα πιο σπουδαίο: Η Ουκρανία γίνεται το σύμβολο μιας νέας ευρωπαϊκής αντιφασιστικής πατρίδας. 

Η θρασύδειλη ενέδρα που ο Κουίσλιγκ Τραμπ και ο Βανς-Πούτιν έστησαν στο γενναίο ηγέτη της ηρωικής Ουκρανίας δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε πολιτικό Βατερλό τους.

Στο μεταξύ οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να ετοιμάζονται για πόλεμο. Τα τσιράκια δεν θα αποτολμούσαν την ενέδρα χωρίς το αφεντικό τους να είχε αποφασίσει να επιταχύνει  την επίθεση του στην Ευρώπη μετά την αρπαγή από αυτά της προεδρίας των ΗΠΑ.

Ζήτω η ενότητα των ευρωπαϊκών λαών και χωρών. Κάτω η πέμπτη φάλαγγα του Πούτιν στην ΕΕ. Ενότητα με τις χώρες και τους λαούς του τρίτου κόσμου. Ψωμί και όπλα για μια νικηφόρα αντίσταση στο ρωσοκινέζικο νεοναζιστικό Άξονα !!!

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τον γιορτασμό της εθνικής ανεξαρτησίας, που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου είχε μαζική συμμετοχή. Η πλατεία χρωματίστηκε από την επιβλητική σημαία των 50 μέτρων που είχαν ετοιμάσει και κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Ουκρανοί μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους άντρες να πολεμάνε. Αυτό που διέκρινε κανείς σε σχέση με τις συγκεντρώσεις της αρχής του πολέμου ήταν ότι τότε ήταν σαν μια βαριά στενοχώρια ανάμικτη με κατάπληξη να διαπερνούσε το πλήθος. Προχτές έβλεπε κανείς μια άλλου είδους ατμόσφαιρα από όλες τις ως τώρα συγκεντρώσεις ακόμα και τις δύο πρώτες αμέσως μετά τον πόλεμο που ήταν μαζικότερες. Τώρα δεν υπήρχαν αλλεπάλληλες ομιλίες όπως τότε, αλλά ο κόσμος συμμετείχε και φώναζε ασταμάτητα επί δύο ώρες συνθήματα και τραγούδαγε και διέκρινε κανείς μια ζωντάνια και μια αισιόδοξη αποφασιστικότητα και μια μεγάλη συγκίνηση που δεν την είχαμε ξαναδεί. Μας είπαν φίλοι ουκρανοί ότι ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο μεγάλη συμμετοχή έξι μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.