Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο πρώτος ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη απόδειξε πως εννοεί ο πρωθυπουργός την πολιτική της “συνεννόησης” με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για πολιτική υποδούλωσης όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο κόμμα που βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα του σοσιαλφασισμού, στο ψευτοΚΚΕ. Στο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε το κεφάλι του Γεωργιάδη, από τον οποίο αφαιρέθηκαν οι επενδύσεις, δηλαδή το κεντρικό αντικείμενο του υπουργείου του. Παρόλο που ονομαστικά κράτησε τη θέση του υπουργού, ουσιαστικά έγινε γραμματέας για το “εμπόριο και τη βιομηχανία”.

Αφού πήρε τα εύσημα όλης της οικουμένης για τη λαμπρή αντιμετώπιση της πρώτης φάσης του κορονοϊού, που στην πραγματικότητα οφείλονταν στον επαρχιώτικο-βαλκανικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή στη μικρή κίνηση ταξιδιωτών από το εξωτερικό το χειμώνα, ο Μητσοτάκης εν μία νυχτί κατάργησε πρακτικά κάθε μέτρο προστασίας, αφήνοντας τον ελληνικό λαό στο έλεος της πανδημίας και μιας νέας οικονομικής καταστροφής. 

Η απρόκλητη και βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε τα πάνω κάτω στις διεθνείς σχέσεις και προκάλεσε παγκόσμιους τριγμούς και ανακατατάξεις. Μία από τις πιο σημαντικές συνέπειές της είναι και η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν οι χώρες σʼ ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, αφού αυτό δεν αφορά μόνο στη σχέση Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά γενικότερα στη σχέση του ρωσοκινεζικού νεοναζιστικού Άξονα κυρίως με τη ΕΕ, που αυτός θέλει να καταπιεί, και δευτερευόντως τις ΗΠΑ του Δημοκρατικού κόμματος. Τώρα πια φαίνονται σχετικά καθαρά τα δύο μπλοκ, που ποτέ δεν είχαν πάψει να υπάρχουν, παρά την πολιτική της Ρωσίας να κάνει μετά τα 1990 τον ψόφιο κοριό και τον τάχα φιλοδυτικό «εταίρο». Βέβαια, αυτό το ξεκαθάρισμα δεν έχει γίνει ακόμη σε απόλυτο βαθμό, καθώς πολλοί ρωσόφιλοι κρύβονται ακόμη πίσω από παχιά λόγια περί σταματήματος του πολέμου. Όσο όμως η Ουκρανία αντιστέκεται, τόσο όλοι θα είναι αναγκασμένοι αργά ή γρήγορα να πάρουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου.

Αρκετά ήταν τα σχόλια στη δημόσια συζήτηση για την «εντυπωσιακή» συγκέντρωση - «επίδειξη δύναμης» του ψευτοΚΚΕ στο Σύνταγμα, ανήμερα του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε τρεις ημέρες πριν την άρση των μέτρων περιορισμού, τα οποία το κράτος επέβαλε στους απλούς εργαζόμενους και πολίτες επί ποινή προστίμου (στην περίπτωση που είχαν την ατυχία να πέσουν σε κάποιον δειγματοληπτικό έλεγχο και δεν είχαν στείλει το κατάλληλο μήνυμα από το κινητό τους ή δεν είχαν το κατάλληλο χαρτί).

Και με το νέο ανασχηματισμό αποδεικνύεται ότι η ηγεσία Μητσοτάκη είναι αφοσιωμένη στη συνέχιση της κυβερνητικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ-σαμποτάζ της παραγωγής. Αυτό που μπερδεύει είναι η απομάκρυνση Θεοδωρικάκου από τη θέση του υπουργού Εσωτερικών, και η τοποθέτηση του Βορίδη. Ο Θεοδωρικάκος σε αντίθεση με άλλους καρατομημένους αποχώρησε χωρίς κανένα ψόγο από τον πρωθυπουργό που και ο ίδιος συνεχίζει να υμνεί.

Τίποτα δεν δείχνει πιο παραστατικά το πόσο εχθρική σήμερα απέναντι στην Ευρώπη είναι η πολιτική ηγεσία της χώρας μας από το ότι σύσσωμη υποδέχεται τον αρχηγό του γερμανικού κράτους με τη θυμωμένη κραυγή: «δώστε μας επιτέλους τα εκατοντάδες δις που μας χρωστάτε από το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο» 

Την ώρα δηλαδή που η ανθρωπότητα έχει μπει στον Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο επειδή νέοι Χίτλερ έχουν εισβάλει και έχουν προσαρτήσει ένα κομμάτι της ηρωικής Ουκρανίας, δηλαδή ένα κομμάτι της δημοκρατικής Ευρώπης και εκείνη της συμπαραστέκεται και πληρώνει γι αυτό με ένα πελώριο ενεργειακό κόστος, με μια υφέρπουσα βιομηχανική κρίση και κυρίως με μια εσωτερική διασπαστική για την ΕΕ εκστρατεία από τους φαιο-«κόκκινους» φασίστες, σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό καθεστώς αντί να δει στον επισκέπτη τον εκπρόσωπο ενός από τα πιο βασικά πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά οχυρά της ευρωπαϊκής αντίστασης στους νέους Χίτλερ βλέπει σ αυτόν έναν απόγονο των παλιών Χίτλερ. Έτσι όχι μόνο δεν βάζει στην πρώτη γραμμή την ανάγκη για συμμαχική αλληλεγγύη των δύο χωρών και των δύο λαών και όχι μόνο δεν αρκείται στην πολλοστή ηθική και πολιτική συγγνώμη του σημερινού γερμανικού κράτους για τα εγκλήματα που διέπραξε το χιτλερικό καθεστώς, πράγμα που ελάχιστες χώρες έχουν κάνει για τους προηγούμενους άδικους πολέμους τους, αλλά βάζει σαν προϋπόθεση φιλικών σχέσεων το να της καταβάλει αυτός ο σύμμαχος τις τερατώδεις πολεμικές αποζημιώσεις των 287 δις (389 με τιμές 2022), που επίσημα πρώτη απαίτησε η κυβέρνηση Σύριζα το 2015. Τέτοιες αποζημιώσεις καμμιά χώρα ούτε κατά προσέγγιση δεν απαίτησε και δεν πήρε ποτέ από τη Γερμανία ή από την Ιαπωνία για τον προηγούμενο παγκόσμιο πόλεμο. Γιατί αν η Γερμανία εξαναγκαζόταν να πληρώσει τέτοια ποσά σε όλα τα θύματά της θα έπρεπε να δημιουργήσει χειρότερους Χίτλερ από αυτούς που δημιούργησε η συνθήκη των Βερσαλλιών με τις υπέρογκες αποζημιώσεις που ζήτησαν τότε οι ιμπεριαλιστές νικητές του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου. Γι’ αυτό το λόγο καμία δημοκρατική νικήτρια χώρα του β παγκόσμιου δεν εξανάγκασε τις νικημένες χώρες σε τέτοιες αποζημιώσεις.

Έπρεπε τα ρωσικά στρατεύματα να εισβάλουν μαζικά στην Ουκρανία και να πολιορκήσουν με μεσαιωνικό τρόπο όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της για να συνειδητοποιήσει η ευρωπαϊκή φιλελεύθερη αστική τάξη τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες η ενεργειακή εξάρτησή τους από το μεγαλορώσο εισβολέα.

Έχουμε γράψει ότι ο διπλωματικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει γύρω από την πορεία εμβολιασμών στην ΕΕ έχει σαν αφετηρία την επιδίωξη προώθησης του ρωσικού και του κινεζικού εμβολίου σε βάρος των ήδη εγκεκριμένων από τον ευρωπαϊκό οργανισμό φαρμάκων. Η έγκριση του ΕΜΑ δεν είναι μόνο σημαντική για τη διοχέτευση στις χώρες της ΕΕ, αλλά για την αξιοπιστία του σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες του τρίτου κόσμου που η Ρωσία μπορεί πιο εύκολα να εξαρτήσει με το εμβόλιό της από όσο τις πλούσιες που μπορούν να αγοράσουν τα πολύ πιο ακριβά εμβόλια σύγχρονης mRNA τεχνολογίας.

Η αεροπειρατεία και η απαγωγή του λευκορώσου αντιφρονούντα Προτάσεβιτς ουσιαστικά από το έδαφος δύο χωρών της ΕΕ, της Ελλάδας και της Λιθουανίας, και, συνακόλουθα η κακοποίηση και η απόσπαση από αυτόν «ομολογιών» σε παγκόσμια κοινή θέα σηματοδοτεί μια νέα φάση στην πολιτικοστρατιωτική επίθεση που οργανώνουν εδώ και πολλές δεκαετίες οι ρώσοι νεοχιτλερικοί ενάντια στην Ευρώπη. Μιλάμε για μια νέα φάση γιατί αυτοί διεκδικούν πια το δικαίωμα της απαγωγής υπηκόων τους από τρίτες χώρες και ειδικά το δικαίωμα στην κρατική αεροπειρατεία, δηλαδή το αξίωμα ότι οι διεθνείς ουρανοί ανήκουν στους φασίστες που βρίσκονται από κάτω τους απ όπου μπορούν να κατεβάζουν με τα καταδιωκτικά τους όποια αεροπλάνα θέλουν σαν μπεκάτσες.