Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ουκρανική αντίσταση απέναντι στους ρώσους νεοχιτλερικούς εισβολείς κρατάει γερά. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, με ακμαίο ηθικό και εξοπλισμένες από τις δυτικές δημοκρατίες με πυραυλικά συστήματα υψηλής κινητικότητας, ετοιμάζονται να ανακαταλάβουν στρατηγικής σημασίας περιοχές όπως είναι αυτή της Χερσώνας. Παράλληλα, στα υπό κατοχή εδάφη αναπτύσσεται ένα παλλαϊκό κίνημα αντίστασης ικανό να δυσχεράνει αποφασιστικά τη θέση των καταχτητών.

  Βίντεο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης στο οποίο ουκρανοί παραδίνουν σε ρώσικες δυνάμεις  βάση στη Σεβαστούπολη (http://www.nytimes.com/video/world/europe/100000002780196/russians-take-over-ukrainian-base.html?emc=eta1)   Η προσάρτηση

20 χρόνια μετά τη σκηνοθετημένη «κατάρρευση» της ρωσικής υπερδύναμης, οι ηγεμονιστές του Κρεμλίνου συνεχίζουν να αναμειγνύονται στα εσωτερικά των κρατών της πρώην ΕΣΣΔ και να καταπατούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Τα κράτη αυτά – ειδικότερα τα

Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από τις πρώτες μέρες της αμερικανικής στρατιωτικής νίκης στο Ιράκ και η πιο ηλίθια υπερδύναμη δοκιμάζει εκεί τη μια ήττα μετά την άλλη και τη μια δυσάρεστη έκπληξη μετά την άλλη. Αυτές οι ήττες που

  Για μια ακόμη φορά το διπλωματικό ενδιαφέρον των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών έχει επικεντρωθεί στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας.

 

Το μεγαλύτερο έγκλημα της ανθρωπότητας μετά το β’ παγκόσμιο πόλεμο, η αργή καταβρόχθιση της ηρωικής Ουκρανίας από τη Ρωσία δεν έχει τέλος χάρη στις πλάτες του Τραμπ και την ηθική μικρότητα της ευρωπαϊκής μεγαλοαστικής τάξης που δεν πολεμάει στο πλευρό της. Το ίδιο δεν έχει τέλος η προσπάθεια των ρωσόφιλων παντού στον κόσμο να καλύπτουν αυτόν τον αληθινό χιτλερικό πόλεμο με τον πόλεμο που ξεκίνησε το Ισραήλ ενάντια στους προβοκάτορες ναζί της Χαμάς και έχει πια εξελιχθεί σε έναν τοπικό επεκτατικό πόλεμο που καθοδηγεί η ακροδεξιά του Ισραήλ και λειτουργεί σαν ένας στρατηγικός προπαγανδιστικός αντιπερισπασμός κατά της Ουκρανίας και υπέρ του Κρεμλίνου. Αλλά δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να βρεί τη μεγάλη ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πολέμους. Αυτή δεν βρίσκεται στην ποσότητα των νεκρών αμάχων σαν ποσοστό του πληθυσμού, ιδίως των μικρών παιδιών, όπως θέλουν οι ρωσόδουλοι, αλλά στο είδος του θανάτου που επιφυλάσσουν οι ρώσοι νεοχιτλερικοί σε όσους εχθρούς πέσουν στα χέρια τους σε σχέση με εκείνους που συλλαμβάνει το ακόμα δημοκρατικό ισραηλινό κράτος. Όταν κάποια αρχή στο Ισραήλ χρησιμοποιήσει βασανιστήρια τότε γίνεται πολιτικό ζήτημα, οι κρατικές δικαστικές αρχές ακόμα και ο στρατός επεμβαίνει και διατάσσονται έρευνες. Στη Ρωσία είναι το κράτος που βασανίζει σύσσωμο και βασανίζει φριχτά, συστηματικά και μεθοδικά, σαδιστικά σε μια τέτοια έκταση που ούτε ο παλιός χιτλερικός μηχανισμός είχε φτάσει. Αυτή την κόλαση πάνω στη γη περιγράφει το παρακάτω άρθρο*.

  Μόνο ένα δημοκρατικό κίνημα του λαού και ένα νέο κίνημα εργαζομένων μπορούν να την εμποδίσουν   Το νομοσχέδιο που κατατίθεται και συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή σχετικά με το «σπάσιμο» της ΔΕΗ, σε «μικρή» (30%  της σημερινής ΔΕΗ) και «μεγάλη» ΔΕΗ (70% της σημερινής ΔΕΗ), αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για την παραχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στη ρώσικη υπερδύναμη και στη ντόπια ρωσόδουλη ολιγαρχία που έχει γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.

 

Στις 18 του Γε­νά­ρη, ο Αρ­γε­ντι­νός ει­σαγ­γε­λέ­ας Αλ­μπέρ­το Νι­σμάν, ο οποί­ος ε­ρευ­νού­σε την υ­πό­θε­ση του πο­λύ­νε­κρου χτυ­πή­μα­τος στην Ισ­ρα­η­λι­νο-Αργε­ντι­νι­κή Έ­νω­ση στο Μπουέ­νος Ά­ι­ρες το 1994 και την ε­μπλο­κή της προ­έ­δρου της Αρ­γε­ντι­νής, Κρι­στί­να Φερ­νά­ντες ντε Κίρ­χνερ στη συ­γκά­λυ­ψη του ρό­λου του Ι­ράν, βρέ­θη­κε νε­κρός στο δια­μέ­ρι­σμά του.

Το συγκεριμένο κυπριακό «όχι» δεν είναι αντίσταση στη Γερμανία, αλλά υποδούλωση στη Ρωσία   Αυτό το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην παλιά ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ στις 21/3/2013

 

Δεν εί­ναι η πρώ­τη φο­ρά που στη Νέ­α Α­να­το­λή α­να­φε­ρό­μα­στε στον βρώμι­κο ρό­λο του προ­έ­δρου της Ου­κρα­νί­ας Πο­ρο­σέν­κο και μιας στε­νής αλ­λά ι­σχυρής δια­κομ­μα­τι­κής η­γε­τι­κής φρά­ξιας ρω­σό­φι­λων προ­βο­κα­τό­ρων μέ­σα στην κυ­βέρ­νη­ση της μι­σο­κα­τε­χό­με­νης α­πό τη Ρω­σί­α Ου­κρα­νί­ας.