Τα κείμενα που έχουν δημοσιευτεί παρακάτω από αυτό εδώ, έχουν γραφτεί πριν ανακοινωθεί τι έγινε στη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ. Σε αυτά προβλέπεται με ακρίβεια και αναλύεται η κατοπινή στάση της ΟΛΜΕ η οποία πρότεινε μια απεργία που ψηφίστηκε από τις ΕΛΜΕ και όμως η συνέλευση των προέδρων δηλαδή το ανώτατο όργανο της ΟΛΜΕ αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνει αυτή η απεργία. Λες και η ΟΛΜΕ δεν ήξερε από πριν τις προϋποθέσεις!

Την ίδια μέρα της δημοσίευσης αυτών των κειμένων στη γ.σ της 2ης ΕΛΜΕ ο σύντροφός μας Γ.Μ έκανε την παρακάτω τοποθέτηση.

«Αγαπητοί συνάδελφοι,

Η αύξηση των ωρών διδασκαλίας που οδηγεί στην απόλυση κυρίως των συναδέλφων αναπληρωτών ήταν γνωστή από το Φλεβάρη με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Τότε λοιπόν η ΟΛΜΕ έπρεπε να οργώσει την Ελλάδα για να ενημερώσει και ξεσηκώσει τους συναδέλφους. Αλλά δεν έκανε τίποτα. Τώρα ήρθε ο υπουργός και λέει για τους υπεράριθμους και τις υποχρεωτικές μεταθέσεις. Τότε η ΟΛΜΕ προτείνει απεργία. Αμέσως μετά η κυβέρνηση αποφασίζει επιστράτευση. Μπαίνουμε σε δύσκολα μονοπάτια. Είναι φανερό ότι κάτι πρέπει να γίνει. Το πρώτο ζήτημα που μπαίνει είναι: Μπορούμε να πάμε κόντρα στην επιστράτευση; Έχουμε τις δυνάμεις; Για να γίνει αυτό πρέπει να έχουμε το λαό μαζί μας. Αλλά η κοινωνία είναι ενάντιά μας. Δεν έχουμε συμμάχους. Δεν φροντίσαμε να έχουμε τους μαθητές και τους γονείς μαζί μας. Και δεν βάλαμε ποτέ ζήτημα να αλλάξει το περιεχόμενο των σπουδών και ο τρόπος διδασκαλίας, αυτά που θα μπορούσαν να τους φέρουν μαζί μας. Αυτές τις μέρες στις τηλεοράσεις μας κατηγορούν για πολλά. Έχουμε να απαντήσουμε; Η ΟΛΜΕ δεν απαντά. Μας λένε για το ωράριο. Λένε ότι κάνουμε μόνο 420 ώρες το χρόνο. Έχουμε απάντηση; Γιατί αν δεν απαντήσουμε τότε δικαίως μας λένε τεμπέληδες και τους τεμπέληδες δεν τους συμπαραστέκεται κανείς. Και τότε είναι δεδομένο ότι θα χάσουμε. Είναι γνωστές οι παθογένειες στα σχολεία. Πρέπει να απαντήσουμε στην κοινωνία. Με αυτήν ενάντιά μας δεν προκόβουμε.

Μπορούμε να σπάσουμε την επιστράτευση; Γιατί απεργία σήμερα σημαίνει σπάσιμο της επιστράτευσης. Όχι δεν μπορούμε να το κάνουμε σήμερα με όλους εναντίον μας. Δεν μπορούμε να πιάνουμε το μαθητή ή το γονιό από το λαιμό και να τον εκβιάζουμε με τις πανελλαδικές εξετάσεις. Έτσι δεν θα είναι κανείς μαζί μας.

Η θέση μου είναι: όχι απεργία τώρα στις εξετάσεις. Πάμε το Σεπτέμβρη για μια γερή απεργία καλά οργανωμένη και αφού θα έχουμε πείσει το λαό, θα τον έχουμε με το μέρος μας, για να μην απολυθεί κανείς συνάδελφος και για να μην γίνουν οι υποχρεωτικές μεταθέσεις που αλλάζουν τις ζωές μας.

Κατά τη διάρκεια της παραπάνω τοποθέτησης πάρα πολλοί συνάδελφοι συμφωνούσαν ιδιαίτερα με το σκέλος των προϋποθέσεων, δηλαδή ότι είμαστε απομονωμένοι. Ότι δε μπορούμε να εκβιάζουμε την κοινωνία, ότι πρέπει να πείσουμε την κοινωνία.

Όμως στο τέλος ψήφισαν την απεργία της ΟΛΜΕ. Μόνο 10 συνάδελφοι δεν την ψήφισαν. Εδώ υπάρχει ευθύνη των παρατάξεων που σκόπιμα με τις τοποθετήσεις τους δεν έκαναν σαφές ότι απεργία σημαίνει σπάσιμο της επιστράτευσης. Έτσι προετοίμασαν την στροφή της ΟΛΜΕ. Μετά την έξοδο από τη συνέλευση κανείς δεν πίστευε ότι την Παρασκευή θα απεργούσαμε. Όλοι έλεγαν ότι «απλά είπαμε ότι δεν συμφωνούμε με τα μέτρα της κυβέρνησης», αυτή την όχι σωστή στάση των συναδέλφων, αλλά εν πάσει περιπτώσει έτσι το είδαν η ΟΛΜΕ το ερμήνευσε σαν επιδοκιμασία του συνδικάτου. Αυτό είναι μέγα λάθος!

Την επόμενη του φιάσκου της μη απεργίας όλοι οι συνάδελφοι όπως φάνηκε σε ζωντανές συνομιλίες και στα μπλογκ συζητήσεων ήταν πυρ και μανία με την ΟΛΜΕ. Όλοι κατάλαβαν ότι η ΟΛΜΕ για άλλη μια φορά τους κορόιδεψε.