Το σχέδιο της κυβέρνησης είναι με την παραχώρηση της ΔΕΠΑ στο ρώσικο κρατικό μονοπώλιο να του παραχωρήσει και τον έλεγχο της βιομηχανίας που καταναλώνει φυσικό αέριο, κυρίως της βαριάς βιομηχανίας. Οι ψηλές τιμές του φυσικού αερίου 

 

Η βαριά βιομηχανία  που είναι η βάση για την ύπαρξη της χώρας μας σαν μιας σύγχρονης, ανεξάρτητης  και προοδευμένης χώρας με ένα λαό με κάπως ψηλό βιοτικό επίπεδο, βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού. Αιτία το συστηματικό σαμποτάζ

Δε χρειά­ζε­ται να εί­ναι κα­νείς οι­κο­νο­μο­λό­γος, ού­τε ευ­φυ­ής οι­κο­νομι­κός α­να­λυ­τής, ού­τε να έ­χει με­λε­τή­σει το «Κε­φά­λαιο» του Μάρ­ξ, για να κα­ταλα­βαί­νει ό­τι χω­ρίς πα­ρα­γω­γή δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει πλού­τος για να μοι­ρα­στεί στα μέ­λη μιας κοι­νω­νί­ας. Γιαυ­τό και η α­ρι­στερά των με­γά­λων κοι­νω­νικών ε­πα­να­στά­σε­ων του πε­ρα­σμέ­νου αιώ­να, ό­πως και οι πρώ­τες σο­σια­λι­στι­κές κοι­νω­νί­ες και οι λα­ϊ­κές δη­μο­κρα­τί­ες, το πρώ­το πράγ­μα που φρό­ντι­ζαν μό­λις έ­παιρ­ναν την ε­ξου­σί­α ή­ταν την υ­λι­κή πα­ρα­γω­γή.

  ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ   Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι ηγήτες των 6 κοινοβουλευτικών κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία θέλουν να υποδουλώσουν τη χώρα στο ρωσοκινέζικο άξονα, με μοχλό τις λεγόμενες «αναπτυξιακές» επενδύσεις αποικιακού χαρακτήρα τύπου Κόσκο.

Μόλις η Ευρώπη βγήκε από τις καραντίνες της πανδημίας και έτσι αύξησε την παραγωγή της οπότε και την ενεργειακή της κατανάλωση, η Ρωσία του Πούτιν έπαψε να της δίνει το πολύ παραπάνω αέριο που χρειαζόταν όπως το έδινε πριν την πανδημία. Έτσι οι τιμές του έχουν ανέβει από 3 έως 8 φορές (!) πιο ψηλά από πριν ανάλογα με το πόσο διαθέσιμο αέριο από άλλες χώρες υπάρχει στη διεθνή αγορά. Την πιο βαριά επίπτωση από αυτό το στραγγαλισμό της ΕΕ στην ηλεκτρική της παραγωγή την έχει η Ελλάδα γιατί οι κομματικές ηγεσίες της έχουν σαμποτάρει κάθε άλλη πηγή ενέργειας και έχουν εξαρτήσει τη χώρα μας πιο πολύ από κάθε άλλη της ΕΕ από το ρώσικο φυσικό αέριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα κόμματα καλύπτουν τη δυσμενέστερη από ποτέ σε βάρος της χώρας μας νέα συμφωνία για το φυσικό αέριο με τη Ρωσία που υπέγραψε ο Μητσοτάκης και με θράσος εμφανίζει σαν νίκη.  

Η ενεργειακή κρίση που πλήττει την Ευρώπη επηρεάζει και τη χώρα μας. Μέχρι εκεί σταματάει η ανάλυση που επιτρέπει να γίνεται πλατύτερα πάνω στο ζήτημα το κυρίαρχο διακομματικό πολιτικό καθεστώς. Μια πιο προσεκτική ματιά θα φώτιζε ωστόσο, όχι μόνο τις αιτίες αυτής της κρίσης, που κυρίως έγκεινται στην πολιτικό-στρατιωτική επίθεση του ρωσικού χιτλερικού μονοπωλίου, αλλά και την ελληνική ιδιαιτερότητα, δηλ. το σαμποτάρισμα από το πολιτικό καθεστώς της εγχώριας παραγωγής, που προκαλεί εδώ ακόμα μεγαλύτερη έκρηξη της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ. Η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι στη χώρα μας η μη αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας και το σαμποτάρισμα της παραγωγής ορυκτών καυσίμων κινδυνεύει να καταστήσει απόλυτη την εξάρτησή της από ξένους προμηθευτές πετρελαίου (Ιράκ, Καζακστάν, Ρωσία κτλ.) και φυσικού αερίου. Το παρακάτω άρθρο του Κωνσταντίνου Γιωτόπουλου – τέως γενικού διευθυντή Οικον. ΔΕΗ, τέως προέδρου Επιτροπής Ενέργειας του Ευρωπαϊκού Κέντρου Επιχειρήσεων με Δημόσια Συμμετοχή (CEEP) και τέως διευθύνοντος συμβούλου της ΤΡΑΜ ΑΕ – στην Capital της 19/10 (https://www.capital.gr/me-apopsi/3589319/pio-sobares-gia-tin-ellada-oi-epiptoseis-tis-energeiakis-krisis), καταγγέλλει αυτήν ακριβώς την πολιτική του σαμποτάζ, το κρυμμένο αυτό σκάνδαλο μεγατόνων ενάντια στο οποίο εδώ και αρκετό καιρό και με ιδιαίτερο σθένος παλεύει η ΟΑΚΚΕ.

 

Ο βάρ­βα­ρος δια­με­λι­σμός της Ου­κρα­νί­ας α­πό τους νέ­ους χί­τλερ του Κρεμ­λί­νου έ­χει α­νη­συ­χή­σει σο­βα­ρά μια σει­ρά χώ­ρες της βό­ρειας Ευ­ρώ­πης, και ι­διαί­τε­ρα τις χώ­ρες της Βαλ­τι­κής που θε­ω­ρού­νται σαν ο ε­πό­με­νος πι­θα­νός στό­χος της ε­πε­κτα­τι­κής αυ­τής πο­ρεί­ας.

Στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα, ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στο κλείσιμο όλων των λιγνιτικών ηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ δήθεν στα πλαίσια της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα, δεσμεύτηκε να τις κλείσει το αργότερο ως το 2028, όταν ο προηγούμενος πρωθυπουργός, που άφησε έργο σε κλεισίματα, ο Τσίπρας είχε αφήσει ένα περιθώριο για να κλείσουν μέχρι το 2030, ενώ άφηνε να ζήσει το 17% της ηλεκτρικής παραγωγής από τα λιγνιτικά.

Με παταγώδη τρόπο ήρθε στη δημοσιότητα σε όλη την Ευρώπη η είδηση για τη σύλληψη της Καϊλή, μιας από τις αντιπροέδρους του Ευρωκοινοβουλίου στο Βέλγιο, για χρηματισμό από το κράτος του Κατάρ.

Το σκάνδαλο του Κατάρ, στην περίπτωση πάντα που επιβεβαιωθούν τα αστυνομικά και δικαστικά στοιχεία για τους βασικούς πρωταγωνιστές του, δεν θα έχει τίποτα που να καταπλήσσει στ' αλήθεια ως προς την ουσία του. Δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο στην προσπάθεια ενός κράτους γαιοκτήμονα, ιδιοκτήτη ενός πελώριου όγκου υδρογονανθράκων, που από τη φύση του έχει την τάση να διαφθείρει, οπότε να διαφθείρει και δύο στελέχη που προέρχονται από τα δύο πιο διεφθαρμένα κράτη της, την Ιταλία και την Ελλάδα.

Αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως μια έκπληξη είναι το γιατί ήρθε στην επιφάνεια αυτός ο διεφθαρμένος δεσμός σαν μια τυπικά παράνομη και μάλιστα εγκληματική πράξη, την ώρα που σε άλλες πολύ πιο τρανταχτές υποθέσεις απείρως μεγαλύτερου χρηματικού όγκου και πολιτικής επικινδυνότητας αυτή η διαφθορά όχι μόνο δεν έχει αποκαλυφθεί και τιμωρηθεί σαν τέτοια, αλλά αντίθετα έχει καλυφθεί κάτω από τον πολύ πιο ασφαλή μανδύα της νομιμότητας ακόμα και της «εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος». Το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα μιας τέτοιας αντιμετώπισης ενός ιστορικού οικονομικού και πολιτικού εγκλήματος σε βάρος της Ευρώπης και των χωρών της είναι η περίπτωση Σρέντερ ο οποίος συνεχίζει ακόμα και τώρα να έχει απολαβές πρώην αρχηγού κράτους στη Γερμανία και να μην υφίσταται καμιά κύρωση ούτε από τη Γερμανία ούτε από την ΕΕ, ούτε να δέχεται αυτός και οι συνεργάτες του οποιαδήποτε έρευνα για τα πλούτη που αυτοί μάζεψαν από τις δεκαετίες που δουλεύουν σαν πανάκριβοι έμμισθοι υπηρέτες του πιο διεφθαρμένου, του πιο φασιστικού και του πιο επιθετικού κράτους γαιοκτήμονα υδρογονανθράκων σε όλη τη γη, της Ρωσίας του Πούτιν την ώρα που αυτή στραγγαλίζει ενεργειακά τη Γερμανία και ολόκληρη την Ευρώπη.

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.