Εκτιμούσαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή της συμφωνίας των Πρεσπών ότι αυτή δεν θα περνούσε ποτέ στην ουσία της γιατί η Ρωσία δεν ήθελε με τίποτα να μπει η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ οπότε τα τσιράκια της τουλάχιστον στην Ελλάδα δεν θα την ψήφιζαν. Θεωρούσαμε ωστόσο πιθανό να βρεθεί κάποια φόρμουλα για να γίνει μόνο αυτό που θέλει και επιτρέπει η Ρωσία, δηλαδή να μπει η όλο και πιο ρωσόφιλη Δημοκρατία της Μακεδονίας σε διαδικασία ένταξης στη διαβρωμένη στους ηγετικούς της θεσμούς ΕΕ. Αυτή η φόρμουλα δεν αποκλείεται να είναι κάτι που θα λέγαμε «μισές Πρέσπες» δηλαδή κάποιες ειδικού τύπου μη Πρέσπες.

Tο φετινό εκλογικό κατέβασμα στις ετήσιες εκλογές των ΕΛΜΕ βρήκε την Κίνηση «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» πιο μπροστά από τα προηγούμενα χρόνια κυρίως σε επίπεδο ανάπτυξης της γραμμής, και, δευτερευόντως σε επίπεδο σταθεροποίησης και ανάπτυξης της δραστηριότητάς της.

Μπροστά στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές αυτής εδώ και της επόμενης Κυριακής στις οποίες μόνο δύο φορές στο παρελθόν έχουμε κατεβάσει δικούς μας συνδυασμούς,θέλουμε να πούμε με δυο λόγια για το πως προτείνουμε στους φίλους μας να ψηφίσουν. 

Σε γενικές γραμμές έχουμε τη θέση της αποχής στον πρώτο γύρο εκτός από τις λίγες περιπτώσεις που σε κάποιον δήμο ή περιφέρεια υπάρχει περίπτωση απόλυτης πλειοψηφίας στην πρώτη Κυριακή ενός υποψηφίου που στηρίζεται κυρίως από τα ανοιχτά φασιστικά και σοσιαλφασιστικά φιλοπουτινικά κόμματα, δηλαδή τα κόμματα του «όχι όπλα στην Ουκρανία». Σε αυτήν την περίπτωση, όπως και στην περίπτωση που στο δεύτερο γύρο βρεθεί υποψήφιος από ένα από αυτά τα κόμματα, ψηφίζουμε τον δημοκρατικό υποψήφιο, αν υπάρχει, που θα σταθεί απέναντί του. Εδώ πρέπει να προσεχθεί και η απατεωνιά με τους δήθεν ανεξάρτητους υποψήφιους ή τους λεγόμενους αντάρτες, δηλαδή τα «καλά παιδιά που αγαπάνε τάχα μόνο τον τόπο και τον απλό δημότη και όχι το κόμμα», και τα οποία στηρίζονται από τους φαιο-«κόκκινους», αλλά το κρύβουν, ή τους υποψήφιους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που είναι ανοιχτά ρωσόφιλοι, όπως ο σαββιδικός Ζέρβας της Θεσσαλονίκης. 

  Η ΟΑΚΚΕ κατεβαίνει στις ευρωεκλογές.   Πάνω απ’  όλα ήταν η πολιτική εκτίμηση που τέντωσε τα όριά μας και τις δυνατότητές μας ως εκεί που δεν παίρνει άλλο.  Αρκετοί φίλοι και ψηφοφόροι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας της αρχής του χρόνου και μας στήριξαν οικονομικά,  κυρίως μέσω διαδικτύου, αλλά το αποτέλεσμα, παρόλο που ήταν καλύτερο από κάθε άλλη φορά, πάλι από μόνο του δεν έφτανε για να καλυφθεί το κόστος των εκλογών.

Λίγες βδομάδες μετά τις ευρωεκλογές που έδειξαν πόσο δυνάμωσαν σε όλη την Ευρώπη οι φιλοπουτινικές δυνάμεις, αυτές στη δικιά μας χώρα εξαπέλυσαν μια ταυτόχρονη επίθεση από τα μέσα ενάντια στα δύο φιλοευρωπαϊκά ως προς την πλειοψηφία της βάσης τους κόμματα, κυρίως ενάντια στο ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως ενάντια στη ΝΔ. Στη ΝΔ ήταν για να θυμίσουν ποιοι είναι τα πραγματικά αφεντικά της και να οδηγήσουν σε μια κατάσταση άμυνας τις φιλοευρωπαϊκές και δημοκρατικές τάσεις της που έχουν για αρχηγό τον διορισμένο από αυτά τα αφεντικά ψευτοφιλελεύθερο Μητσοτάκη. Όμως το κέντρο της επίθεσής τους ήταν ενάντια στο ΠΑΣΟΚ όπου θέλουν κατ αρχήν να καθαιρέσουν τη σημερινή του ηγεσία η οποία σε ένα βαθμό τους αντιστέκεται και να εγκαταστήσουν μια εντελώς δικιά τους που θα μπορέσει να το διαλύσει πολιτικά, ενδεχόμενα και οργανωτικά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.  

 

Η εσωκομματική επίθεση στη ΝΔ δεν είναι ανεξάρτητη από εκείνη στο ΠΑΣΟΚ

 

Στη ΝΔ την επίθεση την εξαπέλυσαν συντονισμένα σε επίπεδο πολιτικής πλατφόρμας σαν ένας άνθρωπος οι δυο προηγούμενοι πρωθυπουργοί και στρατηγικοί αρχηγοί της Καραμανλής και Σαμαράς. Αυτοί εκφράσαν πρόσφατα σε δύο ομιλίες τους μπροστά σε μαζικό κομματικό ακροατήριο για πρώτη φορά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τη θέση τους υπέρ της Ρωσίας (ωμά ο Καραμανλής και κάπως πιο έμμεσα αλλά με σαφήνεια ο Σαμαράς) καθώς και την αντιευρωπαϊκή εσωτερική και βαλκανική πλατφόρμα τους σε κατεύθυνση ταυτισμένη με εκείνη του Ορμπάν. Ιδιαίτερα ο Σαμαράς ανέπτυξε όλη την πουτινική πλατφόρμα υπέρ του νεοφεουδαρχικού φασιστικού «πολιτισμού», δηλαδή αυτού υπέρ «των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών» που σημαίνει στην ουσία την πάλη εναντίον της γυναικείας χειραφέτησης (και σήμερα παίρνει τη μορφή της καταδίκης της ομοφυλοφιλίας και ειδικά του γάμου των ομοφύλων) όπως και γενικότερα ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα στο όνομα της θυσίας τάχα του ατόμου στο συλλογικό πατριωτικό καθήκον. Όμως ενώ οι Καραμανλής και Σαμαράς έβαλαν ζήτημα ανατροπής της επίσημης κεντρικής τόσο διεθνούς όσο και εσωτερικής γραμμής της ΝΔ, δεν έβαλαν ζήτημα άμεσης πτώσης από την αρχηγία του διορισμένου από τους ίδιους Μητσοτάκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε τον ίδιο τον Μητσοτάκη τον ενόχλησε η πλατφόρμα των δύο πουτινικών αφού η απάντηση του Μαξίμου σε αυτήν την ανοιχτή πρόκληση ήταν, ότι «δεν σχολιάζει τοποθετήσεις πρώην πρωθυπουργών της ΝΔ». Δηλαδή άφησε τη βάση και την πλατιά μάζα των ψηφοφόρων εντελώς ανοχύρωτη απέναντι στους θερμούς κλακαδόρους που καταχειροκροτούσαν τους δυο πραγματικούς πολιτικο-ιδεολογικούς αρχηγούς της ΝΔ σε όλη την διάρκεια των ομιλιών τους.

  

Συνέντευξη του σ. Ηλία Ζαφειρόπουλου στη Οντιν Λιναρδάτου στη ΝΕΡΙΤ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

 

(Το μεγαλύτερο μέρος απο αυτή θα προβληθεί απο την ΕΡΤ)

 

Η ΟΑΚΚΕ μόλις πραγματοποίησε το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα στο στόχο που είχε να κατέβει σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές σε όσο το δυνατό περισσότερες εκλογικές περιφέρειες. Κατάθεσε τον εκλογικό συνδυασμό της για τις 48 από τις 59 εκλογικές περιφέρειες με τη συγκινητική στήριξη συντρόφων και φίλων της οργάνωσης.

Πρόκειται για μια σημαντική επιτυχία με δεδομένη τη δύσκολη δεκαπενταετία που περάσαμε κόντρα στο  όσο ποτέ  κυρίαρχο  στον κόσμο της αριστεράς σοσιαλφασιστικό ρεύμα, μία κυριαρχία που την εξασφάλισε αφού κατάφερε να ενοχοποιήσει την Ευρώπη για τη χρεωκοπία, τα μνημόνια και την καταστροφή της παραγωγής που το ίδιο και οι φιλικές του πρωθυπουργίες προκάλεσαν.

 

ΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ

Εκλογές 2015 | Το προεκλογικό δεκάλεπτο της ΟΑΚΚΕ

ΨΗΦΙΣΤΕ - ΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΗΝ ΟΑΚΚΕ