Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Είναι μια ανακούφιση και χαρά για τους δημοκράτες όλοι μαζί οι πιο γνωστοί ναζιστές να μεταφέρονται στη φυλακή μέσα σε μια ατμόσφαιρα ανακούφισης για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού. Για όσο διάστημα θα κρατήσει η περιθωριοποίηση τους από το πολιτικό καθεστώς, ο αντιφασισμός μπορεί να κερδίσει έδαφος αν κάνει μια σταθερή και έντονη πολιτική δουλειά για την αποναζιστικοποίηση της πολιτικής ζωής, του κράτους και της κοινωνίας.

Στις 7 του Ιούλη είχαμε δυο καλά νέα και ένα κακό. Από τακτική άποψη τα δυο καλά νέα είναι σημαντικότερα. Από στρατηγική τη μεγαλύτερη σημασία έχει το κακό. Τα δύο καλά νέα είναι η πτώση της σοσιαλφασιστικής συμμορίας Τσίπρα και το ξωπέταγμα των ναζικανιβάλων της «Χρ. Αυγής» από τη Βουλή. Το κακό νέο είναι η σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά το κάζο των ευρωεκλογών.

Σε μια χώρα που η πρόοδος είναι τόσο βαθιά μπερδεμένη με την αντίδραση και τόσο σκληρά προβοκαρισμένη, βλάστησε ένα νέο φρούτο: ένας κνίτικος, δηλαδή δεξιός και σάπιος από πάνω ως κάτω, αλλά «σύγχρονος» και «αγωνιστικός» ψευτοαναρχισμός, ο οποίος ανέλαβε να μαζέψει τάχα τα συντρίμμια μετά τη «μνημονιακή υποχώρηση» του ΣΥΡΙΖΑ και των εθνοφασιστών ΑΝΕΛ συμμάχων του.

Μια απάντηση στους φιλοχρυσαυγίτες ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοΚΚΕ

Ένα μεγάλο ρώτημα που έχει έρθει στα χείλη ή έστω στο μυαλό πολλών προοδευτικών ανθρώπων από το φόνο του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι και δώθε είναι το εξής: γιατί

Οι να­ζι­στές της “Χρυ­σής Αυ­γής” δεν λυ­πή­θη­καν τα γλυ­κό­λο­γα και τους ε­παί­νους για τη νέ­α, “α­ντι­μνη­μο­νια­κή” (τό­τε α­κό­μη δεν εί­χε υ­πο­γρά­ψει ό­τι σέ­βε­ται το μνη­μό­νιο), κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τους Α­ΝΕΛ, κα­τά τη διάρ­κεια της συ­ζή­τη­σης ε­πί των προ­γραμ­μα­τι­κών δη­λώσεων, ό­πως ση­μειώ­νε­ται σε ρεπορ­τάζ της Ε­φη­με­ρί­δας των Συ­ντα­κτών της 12ης του Φλε­βά­ρη.

Το να έχει κανείς σήμερα στην Ελλάδα μειονοτική εθνική συνείδηση αποτελεί μια ιδιαίτερα επικίνδυνη υπόθεση. Θεμελιώδη δικαιώματα, όπως είναι το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και ασφάλειας του προσώπου, δεν θεωρούνται εξασφαλισμένα για αυτούς τους ανθρώπους. Η τούρκικη και, ακόμα περισσότερο, η μακεδονική εθνική μειονότητα στη χώρα μας αντιμετωπίζουν ένα συνεχές καθεστώς ανεξέλεγκτης βίας και τρομοκρατίας που την καλύπτουν με τη στάση τους όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αλλά και σύσσωμος ο μαζικός έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν συμβεί με την ανοχή των αρχών, των κοινοβουλευτικών κομμάτων και του μαζικού τύπου ουκ ολίγα περιστατικά τρομοκράτησης της μακεδονικής μειονότητας.