Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Συρία η ρωσική υπερδύναμη κάνει για πρώτη φορά τη δική της ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή που προετοίμασε επιμελώς και για μια μακρά περίοδο με διάφορες προβοκάτσιες χωρίς η ίδια να φαίνεται σαν επιθετική δύναμη.

Η ψήφιση στην ελληνική Βουλή του πρωτοκόλλου ένταξης της Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν σημαίνει την αυτόματη ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ σαν κανονικού μέλους με δικαίωμα ψήφου. Για να γίνει αυτό πρέπει το πρωτόκολλο ένταξης να ψηφιστεί στη συνέχεια από τα κοινοβούλια και των υπόλοιπων 28 χωρών του ΝΑΤΟ σε μια διαδικασία που εκτιμάται ότι θα διαρκέσει πάνω από ένα χρόνο. Ως τώρα η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που έχει εκφράσει αντιρρήσεις στη συμφωνία των Πρεσπών επειδή δεν αναγνωρίζει μακεδονική γλώσσα, αλλά έχει ωστόσο δώσει με το μόνιμο αντιπρόσωπό της στο ΝΑΤΟ μια πρώτη έγκριση στο πρωτόκολλο ένταξης είναι η Βουλγαρία. Επίσης η Αλβανία μπορεί να ασκήσει εκβιασμούς για την κοινοβουλευτική έγκριση του πρωτοκόλλου ζητώντας ανταλλάγματα στο μειονοτικό. Όμως από την ώρα που οι ίδιες οι δυο ενδιαφερόμενες χώρες, Ελλάδα και Δημ. της Μακεδονίας έχουν ψηφίσει τη συμφωνία κάθε τρίτη χώρα που θα πρόβαλε βέτο σε αυτήν θα δεχόταν μια τεράστια πολιτική πίεση από τις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ και θα απομονωνόταν επικίνδυνα. Επίσης και μόνο η προσωρινή ένταξη της γειτονικής χώρας σημαίνει συμμετοχή της σε όλες τις εσωτερικές διαδικασίες του ΝΑΤΟ πράγμα που από μόνο του δυναμώνει τη θέση της σε αυτό καθώς και τις πιθανότητές της να γίνει πλήρες μέλος. Έτσι παρόλο που ένα τέτοιο βέτο για την πλήρη ένταξη δεν είναι αδύνατο να συμβεί από ένα κοινοβούλιο στα ταραγμένα Βαλκάνια είμαστε υποχρεωμένοι να βάλουμε για πρώτη φορά σε σοβαρή αμφισβήτηση τη βεβαιότητά που εκφράσαμε από την πρώτη στιγμή της υπογραφής της συμφωνίας των Πρεσπών ότι η γειτονική χώρα δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και γι αυτό προβλέπαμε ότι αφού ψήφισε τη συμφωνία η Μακεδονία δεν θα την ψήφιζε η Ελλάδα, τουλάχιστον δεν θα ψήφιζε το πρωτόκολλο.

  Η μεθόδευση της παράδοσης   Στις 4 Οκτωβρίου η γενική συνέλευση των μετόχων της ΔΕΗ ενέκρινε το σχέδιο της αποικιοκρατικής συμφωνίας: «ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΕΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΔΕΗ-ΔΕΠΑ». Με αυτή τη συμφωνία η κυβέρνηση, οι έξι κομματικές ηγεσίες και η ναζιστική συμμορία,  υποτάσσουν την προμήθεια σε φυσικό αέριο της ΔΕΗ στη ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου) με αυθαίρετες τιμές και δημιουργούν έτσι ένα ενιαίο πακέτο  πώλησης ΔΕΠΑ-ΔΕΗ με σκοπό τη διαδοχική παραχώρηση των δύο εταιρειών στην Gasprom, πρώτα της ΔΕΠΑ και μετά της ΔΕΗ.

Το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας ανακοίνωσε στις 14/4/2022 ότι υιοθέτησε Διακήρυξη με την οποία καταγγέλλει τη Γενοκτονία που διαπράττεται από τη Ρωσία στην Ουκρανία (1).Το κείμενο δημοσιεύεται στα Αγγλικά στην επίσημη σελίδα του Κοινοβουλίου (2). Τη διακήρυξη αυτή την ακολούθησαν και άλλες ανάλογες από κοινοβούλια δημοκρατικών χωρών όπως αυτά της Λετονίας, της Εσθονίας και πρόσφατα του Καναδά. Είχε προηγηθεί έκκληση της Βουλής της Λιθουανίας προς τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει τα εγκλήματα πολέμου της Ρωσίας ως γενοκτονία του ουκρανικού έθνους στις 12/4, ενώ παραμένει ανοιχτή η έρευνα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ο γενικός εισαγγελέας του ΔΠΔ είχε δηλώσει μετά από επίσκεψη στην Μπούτσα στις 13/4 ότι η «Ουκρανία είναι σκηνή εγκλήματος»).

 

Η φύση και τα αποτελέσματα της συνόδου των G20 στην Αγία Πετρούπολη επιβεβαιώνουν σκανδαλωδώς την παρακάτω ανάλυση της ΟΑΚΚΕ που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας την 1ης του Σεπτέμβρη. Σε μια στιγμή δηλαδή όπου πουθενά

Ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός κερδίζει την Ασία, διεισδύει στη Δύση

Mια πετυχημένη προβοκάτσια έχει γενικά το εξής περιεχόμενο: Ο δημιουργός της προκαλεί στο θύμα του ένα πλήγμα τέτοιο που να το αποπροσανατολίζει,

 

Η ΚΡΙΜΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΝΕΟΝΑΖI ΟΥΚΡΑΝΩΝ ΨΕΥΤΟΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥΣ ΠΟΥΤΙΝ

Μετά το διαμελισμό της Γεωργίας με την απόσχιση της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας το 2008 οι ρώσοι σοσιαλ-ιμπεριαλιστές προχωράνε σε ένα ακόμα μεγαλύτερο βήμα νεοχιτλερικού επεκτατισμού με τον ουσιαστικό διαμελισμό μιας ευρωπαϊκής χώρας, της  Ουκρανίας, μέσα από τη ντεφάκτο απόσχιση  της Κριμαίας.

 

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.

  Ο συριακός εμφύλιος, τον οποίο πυροδότησε η ισλαμοφασιστική εξέγερση, μαίνεται και βαθαίνει τη διάσπαση του συριακού έθνους, την ώρα που ο ιμπεριαλισμός, σε όλες του τις εκφάνσεις, αλλά πάντα με κρυφό πρωταγωνιστή το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, εκδηλώνει τη βρώμικη επεμβατική φύση και στη Συρία, μετά το έγκλημα του κατά της Λιβύης.

 

Την ώρα που οι νέοι τσάροι του Κρεμλίνου και τα φαιο-«κόκκινα» παπαγαλάκια τους σε κάθε χώρα προπαγανδίζουν τη θέση της λεγόμενης περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση, η τελευταία (και κυρίως η Ευρώπη) μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργό της για να ανακαλύψει με τρόμο ότι είναι oυσιαστικά άοπλη απέναντι στον «περικυκλωμένο» αντίπαλό της.