Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ανακάλυψη ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων για το νέο κορονοϊό μέσα σε ελάχιστους μήνες από την εμφάνισή του είναι γεγονός συγκλονιστικό. Πρόκειται για μια ακόμα μεγάλη νίκη της ανθρωπότητας στην πάλη της ενάντια στις τυφλές και συχνά καταστροφικές δυνάμεις της φύσης. Το μέχρι τώρα γρηγορότερα αναπτυγμένο εμβόλιο στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι αυτό της παρωτίτιδας, που πήρε την άδεια κυκλοφορίας στο πλατύ κοινό το 1967, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια δουλειάς. Ένας πιο τυπικός χρόνος παρασκευής ενός εμβολίου είναι τα 10 χρόνια. Αυτή τη φορά το γονιδίωμα του νέου κορονοϊού χαρτογραφήθηκε μέσα σε λιγότερο από 40 ώρες και το πολύ αποτελεσματικό στις κλινικές δοκιμές εμβόλιο της εταιρείας Μοντέρνα, σχεδιάστηκε μέσα σε μόλις δύο μέρες από τη δημοσίευση του γονιδιώματος του ιού στις 11 Γενάρη. Δύο μήνες αργότερα είχε παρασκευαστεί, είχαν τελειώσει οι δοκιμές σε απομονωμένα στο εργαστήριο κύτταρα και σε ζώα και ξεκινούσε η πρώτη φάση των κλινικών δοκιμών σε ανθρώπους (https://nymag.com/intelligencer/2020/12/moderna-covid-19-vaccine-design.html).

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δίνει τρία πολύτιμα ιστορικά μαθήματα στο λαό μας που ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχάσει. Το πρώτο είναι ότι αυτός ο λαός, που στις συνηθισμένες μέρες του ακολουθεί μια άρχουσα τάξη δίχως χαρακτήρα και τόλμη, η οποία περιμένει έγκριση από τις ξένες μεγάλες δυνάμεις για να κάνει το παραμικρό, αποτόλμησέ μια πολύ μεγάλη πολιτική εξέγερση ενάντια σε μια στυγνή δικτατορία χωρίς καμμιά ξένη έγκριση. Το δεύτερο είναι ότι οι πιο προωθημένες και συνεπείς δημοκρατικές δυνάμεις που μπήκαν μπροστά σ αυτήν την εξέγερση δεν ήταν οι ως τότε πιο μεγάλες αστικές πολιτικές δυνάμεις αλλά μικρές πολιτικές οργανώσεις δεμένες με την εργατική ιδεολογία και πολιτική, δηλαδή ακριβώς με την πιο καταπιεσμένη τάξη της κοινωνίας. Το τρίτο, και για το οποίο όπως θα δούμε όχι τυχαία δεν γίνεται πολύς λόγος σε αυτές τις επετείους είναι ότι και αυτή η μεγάλη εξέγερση όπως και κάθε άλλη αντίστοιχη σ αυτή τη χώρα βρήκε και έμπνευση και πολιτικό στήριγμα μέσα σε ένα πανευρωπαϊκό κίνημα όπως εκείνο που εκείνη την περίοδο στρεφόταν στα δυο κομμάτια της Ευρώπης, το δυτικό και ανατολικό ενάντια στις δύο πιο ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις, τις ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ και τη σοσιαλιμπεριαλιστική Ρωσία. 

Αυτά τα μαθήματα πρέπει να τα κρατάμε βαθιά στο μυαλό μας γιατί θα μας δίνουν κατεύθυνση, έμπνευση και αισιοδοξία στα πολύ δύσκολα χρόνια, χρόνια δικτατοριών και άγριου πολέμου, αλλά και μιας μεγαλειώδους αντίστασης που θα έρθουν στη χώρα μας, και στην ως τα σήμερα δημοκρατική Ευρώπη. 

Ο ρωσόφιλος φασίστας και προβοκάτορας Τραμπ από την πρώτη στιγμή που ορκίστηκε πρόεδρος των ΗΠΑ κάνει μόνο ένα πράγμα. Να διαλύει την όποια ενότητα των αστικών δημοκρατικών χωρών, κυρίως των ευρωπαϊκών, ενάντια στο νεο-χιτλερικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας, να τις απειλεί και έτσι να τις σπρώχνει  όπως και τις  χώρες του Τρίτου Κόσμου επίσης στην αγκαλιά του Άξονα. Αυτό το επιχειρεί με το να απειλεί να καταλάβει ακόμα και με την οικονομική ή και στρατιωτική βία εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την ως τα σήμερα δανικής Γροιλανδίας, τον Καναδά και τον Παναμά, να εκβιάζει την ηρωική Ουκρανία να ξεπουληθεί στις ΗΠΑ για να πάρει τη βοήθεια τους δικαιώνοντας ένα από τα επιχειρήματα της ρώσικης προπαγάνδας. Ο Τραμπ  προσπαθεί να πραγματοποιήσει το λεγόμενο ρήγμα στον Ατλαντικό,

Τα τάγματα εφόδου χτυπήσανε ουσιαστικά ανενόχλητα στη Σταυρούπολη, ενώ προχθές, στην Παλιά Κοκκινιά ξεκίνησαν να κάνουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ τραυματίζοντας και κυνηγώντας επί τρεις ώρες, χωρίς η αστυνομία να επέμβει, πακιστανούς εργάτες που ζουν χρόνια δεμένοι με τον υπόλοιπο λαό σ αυτήν την ιστορική γειτονιά.

Πριν ένα χρόνο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση μπροστά στο Εφετείο, όπου ανακοινωνόταν η φυλάκιση των αρχιναζί και το πιο μεγάλο κομμάτι αυτού που λέγεται αντιφασιστικό κίνημα έριχνε το σύνθημα ότι η “Χρυσή Αυγή τέλειωσε”, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ ύψωναν το πολύ τολμηρό για εκείνη τη στιγμή πανώ, που προειδοποιούσε τους δημοκράτες αντιφασίστες ότι «η μεγάλη μάχη με τους ναζιστές είναι μπροστά μας» (δες τη φωτογραφία στην αρχή αυτού του κειμένου). Τότε αυτή η άποψη είχε θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση σαν μια παραδοξολογία και στη χειρότερη σαν μεμψίμοιρη ή ηττοπαθής. Σήμερα οι αντιφασίστες αναρωτιούνται με αληθινή ανησυχία τι σημαίνει η επανεμφάνιση των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου και πόσο βάρος έχει αυτή.

Ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό στην Ευρώπη το ότι αυτό που συνήθως εμφανίζεται σαν «αριστερά» δεν είναι παρά η σύγχρονη πολιτική μεταμφίεση του ρώσικου νεοχιτλερικού ιμπεριαλισμού, μία πέμπτη φάλαγγα στο έδαφός της έτοιμη να τη διασπάσει και να την προσφέρει ανίσχυρη και πολιτικά αποχαυνωμένη στα ανατολικά της αφεντικά.

Ένας αντισημιτικός όχλος επιτέθηκε στις 7 του Μάη στην Αθήνα σε ένα ξενοδοχείο όπου μένουν τουρίστες του Ισραήλ κι έσπασε τα τζάμια του. Αυτή η επίθεση έγινε στο τέλος μια διαδήλωσης για συμπαράσταση στη Γάζα που έγινε στο Σύνταγμα και οργανώθηκε διαδικτυακά χωρίς κανένα κόμμα να αναλάβει την ευθύνη της διοργάνωσης της. Το συγκλονιστικό στην επίθεση της Αθήνας ήταν ότι ο στόχος της δεν ήταν το Ισραηλινό κράτος και η πρεσβεία του αλλά ο ίδιος ο ισραηλινός τουρίστας που θεωρείται ένοχος και τρομοκρατείται μόνο και μόνο επειδή υπερασπίζει το κράτος που νοιώθει σαν το καταφύγιο του απέναντι στα πογκρόμ που έγιναν και αυτά που έρχονται.

Το πρόσφατο κύμα αντιδράσεων κατά του Τζέρεμι Κόρμπιν στο Ενωμένο Βασίλειο με αφορμή την εμφάνιση μιας σειράς αντισημιτικών σχολίων από τον ίδιο και τους συνεργάτες του δείχνει ότι ο εκφασισμός της πολιτικής ζωής στη Βρετανία από τον ηγέτη των Εργατικών δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση μπροστά σε ένα λαό με ισχυρά αντιφασιστικά ανακλαστικά.

Η  απομόνωση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ευρώπη από τις κυβερνήσεις όλων ανεξαίρετα των άλλων κρατών της Ευρωζώνης αντιμετωπίζεται από την προπαγάνδα της πρώτης με το επιχείρημα ότι αυτό είναι φυσικό αφού η ελληνική κυβέρνηση σαν αριστερή κυβέρνηση που είναι εκπροσωπεί το λαό και παλεύει για τα συμφέροντά του, οπότε αντικειμενικά και για τα συμφέροντα όλων των λαών της Ευρώπης, και συνεπώς είναι φυσικό να είναι σε σύγκρουση με όλες τις άλλες κυβερνήσεις που είναι κυβερνήσεις της αστικής τάξης αυτών των χωρών.

Με επιστολή του «προς τους φίλους και τις φίλες των εκδόσεών του», το «Διεθνές Βήμα» ανακοίνωσε ότι αναβάλει την αναγγελμένη για σήμερα το απόγευμα 5 του Απρίλη βιβλιοπαρουσίαση. Θεωρεί ότι η ΚΕΔ με την αντισυγκέντρωση της έξω από τα γραφεία του σε συνδυασμό «με την ακραία λασπολογία και πρακτορολογία της δημιουργεί τις συνθήκες για ενδεχόμενη χρήση βίας», αφού  «υποδεικνύει όποιον ή όποια συμμετάσχει στην εκδήλωση ως συνυπεύθυνο/η για την ανοιχτή πληγή της Γάζας και άρα εύλογο στόχο, ενώ υποδεικνύει ως «σιωνιστή» όποιον ή όποια δεν χειροκροτεί την Χαμάς». Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Συντακτική Ομάδα του «Διεθνούς Βήματος» παίρνει « την ευθύνη της αναβολής της εκδήλωσης διότι αυτός ο πολιτικός εκφοβισμός εμποδίζει την προσέλευση καθώς και την δημοκρατική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων». Ταυτόχρονα ωστόσο αυτή δεσμεύεται «ότι στο επόμενο διάστημα θα οργανωθεί μια ευρεία καμπάνια με επίκεντρο τη διαφύλαξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων, και θα ανακοινωθεί η νέα ημερομηνία για τη βιβλιοπαρουσίαση». 

Από τη μια μεριά η έστω προσωρινή αναβολή της βιβλιοπαρουσίασης ενός βιβλίου ενάντια στον αντισημιτισμό στο πολιτικό κέντρο της χώρας κάτω από την απειλή άσκησης βίας είναι το πιο τρανταχτό σημάδι του ότι αυτή η βία έχει αποκτήσει καθεστωτικά, παρακρατικά χαρακτηριστικά, αφού κανενός κοινοβουλευτικού και, πλην της ΟΑΚΚΕ*, κανενός εξωκοινοβουλευτικού κόμματος δεν ίδρωσε το αυτί από την ανακοίνωση της αντισυγκέντρωσης των αντισημιτών πουτινικών τραμπούκων. Από την άλλη όμως αυτό το νέο παρακράτος είναι πολιτικά εύθραυστο γιατί στηρίζει πολιτικά και ιδεολογικά τη βία του στην επίκληση των επαναστατικών και κυρίως των δημοκρατικών παραδόσεων και διαθέσεων του λαού μας που είναι ακόμα ζωντανές και που οι μάζες καθόλου εύκολα δεν θα δεχτούν να  τις παραδώσουν αύτανδρες στους φαιο-«κόκκινους» φασίστες. Μάλιστα ακριβώς αντίθετα επειδή οι τελευταίοι  είναι σήμερα ενθαρρυμένοι από την τραμπο-πουτινική συμμαχία και πάνε στην άκρη το θράσος τους για να υποτάξουν το λαό στη σοβινοφασιστική και φιλοτσαρική πλευρά της χώρας, στην άκρη τους θα πάνε και οι πραγματικοί αριστεροί και δημοκράτες συγκροτώντας αναγκαστικά νέα αντιφασιστικά λαϊκά μέτωπα σπρώχνοντας για πρώτη φορά τα πράγματα στην κατεύθυνση μιας Ελλάδας συνειδητά δημοκρατικής και διεθνιστικά, λαϊκά,  φιλοευρωπαϊκής.  Αναγκαστικά στον πυρήνα μιας τέτοιας ενότητας δεν μπορεί παρά να βρεθεί το πιο συνειδητό διεθνιστικό προλεταριάτο, οι δημοκρατικές εθνικές μειονότητες και οι πιο αδιάλλακτοι αντι-αντισημίτες. Σε κακό μπελά έχουν βάλει τον εαυτό τους οι εγκάθετοι των νεοχιτλερικών στη χώρα μας που ξεκίνησαν το δρόμο τους για την πολιτική δικτατορία με την απειλή άσκησης χαμασίτικου τύπου αντισημιτικής βίας  και λογοκρισίας ενάντια σε μια βιβλιοπαρουσίαση κάπου στα Εξάρχεια που νομίζουν δικά τους. 

Φαίνεται στην πραγματικότητα παράδοξο αυτό που συμβαίνει σήμερα με το Ισραήλ. Δηλαδή το κράτος καταφύγιο ενάντια στην πιο συστηματική γενοκτονία όλων των εποχών, το κράτος που η μαμμή που το ξεγέννησε ήταν το παγκόσμιο αντιφασιστικό μέτωπο και μάλιστα ηγέτης αυτού του μετώπου, η σοσιαλιστική ΕΣΣΔ, να επιτρέπει σήμερα στους παλιούς και νέους χιτλερικούς και όλους τους αντισημίτες της γης να αντλούν τόση δύναμη από τα λάθη του ώστε να τολμάνε να ζητάνε την απομόνωση και την εξόντωση του χωρίς να απομονώνονται οι ίδιοι.