Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τα τάγματα εφόδου χτυπήσανε ουσιαστικά ανενόχλητα στη Σταυρούπολη, ενώ προχθές, στην Παλιά Κοκκινιά ξεκίνησαν να κάνουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ τραυματίζοντας και κυνηγώντας επί τρεις ώρες, χωρίς η αστυνομία να επέμβει, πακιστανούς εργάτες που ζουν χρόνια δεμένοι με τον υπόλοιπο λαό σ αυτήν την ιστορική γειτονιά.

Πριν ένα χρόνο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση μπροστά στο Εφετείο, όπου ανακοινωνόταν η φυλάκιση των αρχιναζί και το πιο μεγάλο κομμάτι αυτού που λέγεται αντιφασιστικό κίνημα έριχνε το σύνθημα ότι η “Χρυσή Αυγή τέλειωσε”, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ ύψωναν το πολύ τολμηρό για εκείνη τη στιγμή πανώ, που προειδοποιούσε τους δημοκράτες αντιφασίστες ότι «η μεγάλη μάχη με τους ναζιστές είναι μπροστά μας» (δες τη φωτογραφία στην αρχή αυτού του κειμένου). Τότε αυτή η άποψη είχε θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση σαν μια παραδοξολογία και στη χειρότερη σαν μεμψίμοιρη ή ηττοπαθής. Σήμερα οι αντιφασίστες αναρωτιούνται με αληθινή ανησυχία τι σημαίνει η επανεμφάνιση των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου και πόσο βάρος έχει αυτή.

Αστυνομικοί συνέλαβαν στις 11 το βράδυ της 21/3 δύο συντρόφους μας νεολαίους της ΟΑΚΚΕ επειδή έγραφαν συνθήματα κατά της «Χρυσής Αυγής» στον Πειραιά. Οι αστυνομικές αρχές τους οδηγούν σήμερα στον εισαγγελέα με την κατηγορία για «διακεκριμένη περίπτωση φθοράς», άρθρο 382 του Ποινικού Κώδικα.

Δημοσιεύουμε παρακάτω το εξαιρετικά διεισδυτικό και αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για τον Ασπρόπυργο του ανταποκριτή του διμηνιαίου περιοδικού «1843» του Economist στην Αθήνα, Alexander Clapp που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού με ημερομηνία 1/9/2017. Tην ύπαρξή αυτού του ρεπορτάζ την πληροφορηθήκαμε από την εφημερίδα ΑthensVoice, που από όσο ξέρουμε είναι η μόνη που το ανέφερε, ενώ κανείς δεν το μετάφρασε και καμιά κυβέρνηση, καμιά αντιπολίτευση, καμιά αριστερά, επίσημη ή «επαναστατική» δεν το σχολίασε.

Και ξαφνικά, όπως με όλες τις καθεστωτικές, ανεξήγητες και ξαφνικές «επαναστάσεις» και «τομές» στην Ελλάδα, μπήκε ζήτημα μόνιμης και σταθερής παρουσίας της αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Στους χώρους δηλαδή που για δεκαετίες θεωρούνταν το «πετράδι του στέμματος» της εξουσίας της ψευτοαριστεράς στη χώρα, ακόμη και σε εποχές που η εκλογική δύναμη του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεπερνούσε αθροιστικά το 10%.