Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στη θεωρία που διακινούν οι ευρασιατιστές - νεοναζιστές του Κρεμλίνου από τη δεκαετία του 1990 και εξής περί της υποτιθέμενης «περικύκλωσης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ», η οποία τάχα δικαιολογεί κάθε πολεμική εξόρμηση των Ρώσων νεοτσαρικών όχι μόνο ενάντια στις χώρες που βρίσκονται στην Ευρώπη αλλά οπουδήποτε στον πλανήτη, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει το σκηνικό των δήθεν διαπραγματεύσεων υπέρ του λαού με πρόσχημα αυτή τη φορά τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους, που ακόμα και αν ληφθούν σήμερα, όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των σαμποταριστών, θα σημαίνουν ασήμαντη βελτίωση για μία οικονομία που θα χρειάζεται όλο και μεγαλύτερο δανεισμό που σημαίνει αντίστοιχη γιγάντωση του χρέους.

Όταν στα 1983 επί πρωθυπουργίας Α. Παπανδρέου μπήκε για πρώτη φορά ζήτημα επιστροφής στην Ελλάδα των γλυπτών του Παρθενώνα, πολλοί ήταν εκείνοι που ξεγελάστηκαν ερμηνεύοντας το γεγονός σαν μια προσπάθεια της χώρας να συνδεθεί με το χαμένο της πολιτιστικό παρελθόν. Αργότερα, όταν επί Σαμαρά εγκαινιάστηκε το νέο μουσείο της Ακρόπολης, ελάχιστοι κατάλαβαν ότι ήταν το πρώτο μουσείο στην ανθρώπινη ιστορία που δεν δημιουργήθηκε για να παρουσιάσει κάποια εκθέματα αλλά για να τονίσει αυτά που λείπουν και βρίσκονται σε ένα άλλο μουσείο, το Βρετανικό.

Το αποτέλεσμα του βρώμικου δημοψηφίσματος είναι εντελώς σύμφωνο με τη φύση του: Ο φασισμός της κυβέρνησης, που  το σκαρφίστηκε και το εκτέλεσε σε μια βδομάδα ποδοπατώντας κάθε έννοια δημοκρατίας παραπλάνησε όπως και στις εκλογές του Γενάρη το λαό βάζοντάς του ένα απίθανο ερώτημα: θέλει πιο πολλά λεφτά ή πιο λίγα από τους «ευρωπαίους εκβιαστές» του που του τα χρωστάνε; Τι προτιμάει; Να είναι περήφανος και να ζήσει καλύτερα ψηφίζοντας  για το πρώτο, η να ταπεινωθεί, να νικηθεί και να φτωχύνει ψηφίζοντας το δεύτερο;

Η ΟΑΚΚΕ καλεί τους φίλους και συναγωνιστές της στην ανοιχτή συγκέντρωση-συζήτηση που διοργανώνει στα γραφεία της την Κυριακή με κύριο θέμα τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που ζουν οι λαοί και οι χώρες της Ευρώπης μετά την ανοιχτή συμπαράταξη της ηγεσίας των ΗΠΑ με τη Ρωσία και με τις ελάχιστες χώρες που στηρίζουν την εισβολή της στην Ουκρανία όπως αυτή αναδείχθηκε μέσα από τη διπλή ψηφοφορία στη ΓΣ και το ΣΑ του ΟΗΕ όσο και με την αήθη επίθεση στον ουκρανό ηγέτη Ζελένσκι από το Τραμπ. Εκείνο που κινεί τα πράγματα είναι πια η ανάδειξη της υποχρέωσης της Ευρώπης να στηριχθεί κύρια στις δικές της δυνάμεις για το μεγάλο πόλεμο που η νεοχιτλερική Ρωσία ετοιμάζει εναντίον της με τη βοήθεια της επίσης νεοχιτλερικής Κίνας και πλέον της φασιστικής δοσιλογικής προεδρίας Τραμπ. Αυτό το μαύρο μέτωπο προσπαθεί να διασπάσει τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες και πάνω απ όλα να υπονομεύσει τις αμυντικές τους προσπάθειες προωθώντας μια «ειρήνη» τύπου Μονάχου σε βάρος της ηρωικής Ουκρανίας.

Σαν ένα βασικό θέμα της συζήτησης, πέρα από το πως οι χώρες και οι λαοί της Ευρώπης θα κρατήσουν την ενότητα τους, είναι το πως θα μπορεί να συγκροτηθεί σε κάθε χώρα και τελικά σε πανευρωπαϊκή κλίμακα ένα αντιφασιστικό μέτωπο και ειδικά ποιος θα είναι ο ρόλος της εργατικής τάξης καθώς και των πραγματικών επαναστατών μαρξιστών σε αυτό σήμερα που την ηγεσία αυτού του μετώπου σε όλες τις χώρες την έχουν οι δημοκρατικές και μισοδημοκρατικές αστικές τάξεις.

Στη χώρα μας οι πάντες είναι με τις χώρες του Νότου της ΕΕ, που απαιτούν κορονο-ομόλογα η κεφάλαια που δεν θα επιστραφούν και είναι ενάντια σε αυτές του Βορρά της ΕΕ σε όσο βαθμό τα αρνούνται. Επειδή οι βόρειες χώρες δεν είναι πολιτικά ενωμένες στην άρνηση τους όσο είναι οι νότιες ενωμένες στο δικό τους αίτημα και επειδή οι περισσότερες απώλειες σε ζωές βρίσκονται στο Νότο μένει κανείς με την εντύπωση ότι το δίκιο είναι με το Νότο.

Αλλά, όπως συχνά συμβαίνει τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, κυρίως όταν αυτά έχουν να κάνουν με την ταξική πάλη όπου όχι απλά το ψέμα αλλά η αντιστροφή της αλήθειας είναι αναγκαίος όρος για την πολιτική κυριαρχία της κάθε φορά πιο ισχυρής πλευράς.

Και εκεί που ο ευρωπαϊκός οικονομικός γίγας νόμιζε ότι θα απογειωθεί μετά την έξοδο του από την πανδημική οικονομική συρρίκνωση ένιωσε ένα σιδερένιο χέρι να του έχει αρπάξει το πόδι. Κοίταξε και είδε ότι ήταν η Ρωσία του Πούτιν. Αυτή, την ώρα που η παγκόσμια ζήτηση για πρώτες ύλες ιδιαίτερα για τις ενεργειακές εκτοξεύτηκε απότομα μετά τα αντι-πανδημικά λοκντάουν και ενώ η ΕΕ είχε αδειάσει τις αποθήκες της του φυσικού αερίου από έναν πολύ ψυχρό χειμώνα και ένα πολύ θερμό καλοκαίρι, μείωσε ξαφνικά την παροχή αερίου στην ΕΕ κατά 20% με αποτέλεσμα