Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η παγκόσμια κρίση δημόσιας υγείας του κορονοϊού και η αμηχανία των δυτικών αστοφιλελεύθερων στη διαχείρισή της, σε συνδυασμό με την εσωτερική υπονόμευση των καλών φίλων του Κρεμλίνου σε διάφορες φάσεις της μάχης με τον ιό (Τραμπ, Μέρκελ) έχει ανοίξει πεδίον δόξης λαμπρό για το ξεδίπλωμα των σχεδίων των Πούτιν και Σι για άμεση κατάκτηση θέσεων από πλευράς του ρωσοκινέζικου Άξονα, στο δρόμο για την παγκόσμια, φασιστικού ιμπεριαλιστικού τύπου κυριαρχία που ονειρεύονται.

Η ουκρανική κοινότητα διοργανώνει την Δευτέρα στις 11/11 στις εφτά το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος συγκέντρωση για την υποστήριξη της ηρωϊκής ουκρανικής αντίστασης με την ευκαιρία των δύο χρόνων από τη νικηφόρα μάχη ενάντια στους ρώσους εισβολείς το Νοέμβρη του 2022 για την απελευθέρωση της Χερσώνας.

Δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στις παγκόσμιες αντιστάσεις στο νεοχιτλερικό άξονα η πρόσφατη παλατιανή μεταβίβαση εξουσίας στη Συρία παρά το πελώριο μίσος που έχει στη Ρωσία αλλά και στην έκπτωτη πλέον ηγεσία Ασαντ ο καταβασανισμένος συριακός λαός. Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία που έχουν έρθει στη δημοσιότητα αυτή τη μεταβίβαση δεν μπορεί παρά να την έχει οργανώσει η κατοχική υπερδύναμη, η πουτινική Ρωσία για να βαθύνει παραπέρα την εξουσία της στη χώρα αλλά και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή. Αυτό το έχει πετύχει σήμερα σχηματίζοντας ένα πλατύ μέτωπο εξωτερικών φιλικών της δυνάμεων (Τουρκία και Ιράν στις οποίες ήδη έχει μοιράσει κομμάτια εξουσίας) όπως και φιλικών της εσωτερικών δυνάμεων υπό την ηγεσία των πιο ρωσόδουλων τμημάτων του καθεστώτος Ασαντ από τη μια πλευρά  και των ισλαμοφασιστών του HTS* (Χαγιάτ Ταχρίρ-Αλ Σαμ) από την άλλη. Αυτό το τελευταίο αδίστακτο και πολιτικο-ιδεολογικά υπερευέλικτο ισλαμοναζιστικό  έκτρωμα, όπως τονίζαμε σε κείμενα μας εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια, η ρωσική πολιτική συστηματικά το ενίσχυε πρακτικά την ίδια ώρα που στα λόγια το καταδίκαζε. Γράφουμε ένα πιο αναλυτικό κείμενο για αυτές τις εξελίξεις στη Συρία και ελπίζουμε να το έχουμε έτοιμο αρκετά σύντομα.

 

Το ψευτοΚΚΕ πασχίζει πολύ για να δείξει ότι στέκεται υπεράνω των μεγάλων συγκρούσεων που κλονίζουν τον πλανήτη μας σήμερα, που η επίθεση της ρωσικής νεοχιτλερικής υπερδύναμης, η οποία πολιτικο-διπλωματικά είναι επικεφαλής του πολεμικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου, διεξάγεται τόσο ωμά και απροκάλυπτα. Στην πραγματικότητα η στάση αυτού του κόμματος – που γεννήθηκε από την βίαιη επέμβαση των ρώσων σοσιαλφασιστών στα εσωτερικά του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ στα μέσα της δεκαετίας του ’50 – συνιστά στην πράξη τη μεγαλύτερη στρατηγική υποστήριξη των άνομων ρωσικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Μια πρόσφατη έρευνα της αντικαθεστωτικής ρωσικής εφημερίδας Νόβαγια Γκαζέτα μελέτησε τη στάση των κομμάτων του ευρωκοινοβουλίου απέναντι σε μια σειρά αποφάσεις του που αφορούσαν το ρωσικό κράτος και βρήκε ότι τα κόμματα της ψευτοαριστεράς καθώς και εκείνα της κλασικής ακροδεξιάς ήταν εκείνα που περισσότερο υποστηρίζουν στην πράξη το καθεστώς του Κρεμλίνου. Στο φαιο-«κόκκινο» αυτό μέτωπο πρωτοστατεί το ψευτοΚΚΕ ενώ δε λείπει από κει και η ΣΥΡΙΖέικη μετάστασή του.

Όχι στους Χίτλερ του Κρεμλίνου-Ζήτω η ηρωική αντίσταση των Τσετσένων

Tην 1η Οκτώβρη ο ρώσικος στρατός εισέβαλε στο έδαφος της Τσετσενίας. Όλο το προηγούμενο διάστημα, από τις 5 Σε πτέμβρη, η ρώσικη αεροπορία βομβάρδιζε τον άμαχο πληθυ σμό, διυλιστήρια, αποθήκες καυσίμων, τις τηλεπικοινωνίες και τις τεχνικές εγκαταστάσεις της τηλεόρασης, στο Γκρόζνι

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

 

Η πρόθεση του γάλλου προέδρου να επιβάλει φόρο 75% στις μεγάλες περιουσίες ήταν η αφορμή για την απρόσμενη κίνηση του Ζεράρ Ντεπαρντιέ, να εγκαταλείψει τη χώρα του για να βρει άσυλο στη Ρωσία. Ο Ντεπαρντιέ χαρακτήρισε το ρωσικό κράτος μία «μεγάλη δημοκρατία» και δήλωσε ότι αγαπά τον Πούτιν – ο οποίος τον κάλεσε

 

Έχουμε κατ επανάληψη επισημάνει ότι την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Τσίπρα καμώνεται πως κάνει διαπραγματεύσεις για να ελαφρύνει τα μνημονιακά μέτρα για το λαό, εκείνο που κάνει είναι να μετατρέπει τις διαπραγματεύσεις σε ένα από τα καλύτερα εργαλεία της με τα οποία καταστρέφει ανελέητα την παραγωγή της χώρας, οπότε τελικά και την καταναλωτική δυνατότητα του πληθυσμού της, μία καταστροφή που αποδίδει στην ΕΕ. Το πιο βασικό για την κυβέρνηση, είναι ότι έτσι συνεισφέρει αποφασιστικά στον κεντρικό πολιτικό στόχο του αφεντικού της, της πουτινικής Ρωσίας, που είναι η διάσπαση της Ευρώπης, ιδιαίτερα του σκληρού της πυρήνα που είναι η Ευρωζώνη. 

Η ανακοίνωση Πούτιν περί αποχώρησης της Ρωσίας από το Πρωτόκολλο Ι της Συνθήκης της Γενεύης του 1949 σχετικά με την προστασία των θυμάτων πολεμικών συγκρούσεων είναι ενδεικτική της εγκληματικής αιμοσταγούς φύσης του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού που ολοένα και περισσότερο αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας.

  Παντού η εργοδοσία  ποδοπατεί τα εργατικά δικαιώματα, άλλά μόνο στην COSCO οι εργαζόμενοι δουλεύουν σα δούλοι. Αυτό γίνεται γιατί τους αποικιοκράτες της COSCO τους καλύπτει  η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, τα δικαστήρια, η επιθεώρηση εργασίας, η ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ.