Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ήττα του φασίστα Τραμπ το πρώτο καθήκον κάθε φίλου της ειρήνης και της δημοκρατίας - Στήριξη στον Μπάιντεν αλλά χωρίς αυταπάτες

Ο Μπάιντεν όμηρος των Ομπάμα - Σάντερς

Χωρίς την ηγεμονία στο αντιφασιστικό μέτωπο της λαϊκής και εργατικής Αριστεράς οι μισοδημοκρατικές φράξιες της αστικής τάξης οδεύουν νομοτελειακά προς συντριβή

Κάθε ειρηνόφιλος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή μιας λωρίδας εδάφους της Βόρειας Συρίας και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση και αυτού του ξένου στρατού από τη χώρα. Αυτό το λέμε παρόλο που υπάρχει πραγματικό ζήτημα άμυνας της Τουρκίας σαν χώρας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του φασιστικού εθνοσοβινιστικού ΡΚΚ που εμφανιζόμενο σαν YPGέχει αποκτήσει ισχυρές στρατιωτικές θέσεις στη Βόρεια Συρία λειτουργώντας πραξικοπηματικά μέσα στον κουρδικό πληθυσμό αρχικά κάτω από την προστασία του Ασαντ, της Ρωσίας και τελευταία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ουσιαστική απάντηση του ΡΚΚ στην τούρκικη επίθεση ήταν ο βομβαρδισμός του τουρκικού πληθυσμού με αποτέλεσμα το θάνατο 6 αμάχων. Για μας όμως τόσο γενικά αλλά και ειδικά στις δοσμένες συνθήκες ο μόνος παράγοντας που έχει δικαίωμα να τα βάλει με το ΡΚΚ και οποιονδήποτε άλλο εισβολέα της χώρας δεν είναι καμιά ξένη δύναμη αλλά ο συριακός λαός στα πλαίσια του συριακού δημοκρατικού κινήματος, παρόλα τα πλήγματα που αυτό έχει δεχθεί.

Η προστασία των γυναικών και των παιδιών μέσα στην οι­κογένεια είναι μια κατάκτηση των λαών που κερδήθηκε μέσα από τους μακρόχρονους αιματηρούς δημοκρατικούς και επαναστατικούς προλεταριακούς αγώνες τους για τη χειρα­φέτηση της γυναίκας. Αυτοί οι αγώνες οδήγησαν, ιδιαίτερα μετά το β΄ παγκόσμιο αντιφασιστικό πόλεμο, στην κατάκτηση ισχυρών θέσεων για τη γυναίκα σε όλα τα επίπεδα σε όλο τον κόσμο.

Η πολιτική ζωή και αντιπαράθεση στις ΗΠΑ για πρώτη φορά θυμίζει τόσο έντονα Ευρώπη. Για πρώτη φορά δηλαδή βλέπουμε τα βρώμικα πλασμα­τικά δίπολα τα οποία έμαθε τόσο καλά να στήνει ο ρώσικος σοσιαλφασισμός στην ευρωπαϊκή ήπειρο από τη δεκαετία του ’70 και ακόμη περισσότερο από τη δεκαετία του ΄90 να μορφοποιούνται με παραπλήσιο τρόπο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Mε δυο απανωτές διαταγές του πιο εκτρωματικού προέδρου που έχει βγάλει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στην ιστορία του, η πρώτη στις 27 του Γενάρη και η δεύτερη την επόμενη μέρα η ανθρωπότητα μπήκε σε μια τραγική πολεμική περίοδο.

Αφού επέστρεψε από το ταξίδι του στην Ευρώπη ο Τραμπ συνέχισε να προκαλεί και να δυναμιτίζει τις σχέσεις των ΗΠΑ με τους συμμάχους τους. Αυτή τη φορά τα έβαλε με το μικροσκοπικό Μαυροβούνιο, μια χώρα 600 χιλ. κατοίκων, μέλος του ΝΑΤΟ και με στρατό που αριθμεί μόλις 1500 άτομα. Καλεσμένος σε εκπομπή του φιλικού του FoxNews ο Τραμπ απάντησε στο ερώτημα του παρουσιαστή: «Γιατί πρέπει ο γιος μου να πάει στο Μαυροβούνιο να το υπερασπιστεί από επίθεση;» λέγοντας τα εξής: «Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ. Το Μαυροβούνιο είναι μια μικρή χώρα με πολύ δυνατό πληθυσμό. Είναι πολύ επιθετικός λαός. Μπορούν να γίνουν επιθετικοί, και συγχαρητήρια, βρίσκεσαι στον Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο» (https://spectator.us/2018/07/why-did-trump-choose-to-parrot-putin-on-montenegro/).

Με την άνοδο του φασίστα Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ η δημοκρατική ανθρωπότητα βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη αποκάλυψη που είναι ταυτόχρονα και ένα μεγάλο σοκ. Η Ρωσία, που υποτίθεται είχε καταρρεύσει και διαλυθεί σαν υπερδύναμη το 1991, είναι τώρα αρκετά ισχυρή ώστε να εγκαταστήσει έναν άνθρωπό της στο ισχυρότερο πολιτικό πόστο της ισχυρότερης οικονομικά και στρατιωτικά δύναμης στον πλανήτη. Μάλιστα αυτό της το κατόρθωμα δεν προσπαθεί ιδιαίτερα να το κρύψει, αφού μπορεί επίσημα να το αρνείται, όμως όταν μιλάει στους φίλους της δεν μπορεί να μην κοκορεύεται για την ταπεινωτική εξέλιξη που επέβαλε στην αμερικάνικη υπερδύναμη.

Όλη η μισοφιλελεύθερη διανόηση του δυτικού μονοπωλίου σπάει το κεφάλι της με τη φυσιογνωμία και τις κινήσεις του Τραμπ, τον οποίο βαθιά απεχθάνεται αλλά ελάχιστα μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο που ξεδιπλώνει την γραμμή του στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκακιέρα.

Ο βασανιστικός θάνατος του 46χρονου Τζορτζ Φλόιντ κάτω από το γόνατο του ρατσιστή αστυνομικού Σόβιν και των συνεργών συναδέλφων του ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει όχι μόνο η οργή της μεγάλης μάζας των αφροαμερικανών ενάντια στην ιδιαίτερα βάναυση και άδικη αντιμετώπισή τους από την αστυνομική και δικαστική εξουσία, αλλά να σαρώσει όλη την Αμερική ένα πρωτοφανές στη μαζικότητά του γενικότερο δημοκρατικό αντιφασιστικό κίνημα.

Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του αμερικανού υπουργού άμυνας Τζέιμς Μάτις σημειώθηκε σε μια χρονική στιγμή όπου η αμερικανική υπερδύναμη είχε μόλις αρχίσει να αποκτά συνείδηση της πολιτικής πραγματικότητας ενός κόσμου τις τύχες του οποίου ολοένα και λιγότερο μπορεί να ορίζει. Το άλμα αυτό αποκρυσταλλώθηκε στη δημοσίευση του αμυντικού δόγματος των ΕΠΑ για το 2018 όπου κατονομάζονται σαν κύριες απειλές για την αμερικανική ασφάλεια