Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ως τώρα η Ουκρανία είχε τα όπλα της Ευρώπης, από χθες έχει και την καρδιά της. Το ακόμα πιο σπουδαίο: Η Ουκρανία γίνεται το σύμβολο μιας νέας ευρωπαϊκής αντιφασιστικής πατρίδας. 

Η θρασύδειλη ενέδρα που ο Κουίσλιγκ Τραμπ και ο Βανς-Πούτιν έστησαν στο γενναίο ηγέτη της ηρωικής Ουκρανίας δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε πολιτικό Βατερλό τους.

Στο μεταξύ οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να ετοιμάζονται για πόλεμο. Τα τσιράκια δεν θα αποτολμούσαν την ενέδρα χωρίς το αφεντικό τους να είχε αποφασίσει να επιταχύνει  την επίθεση του στην Ευρώπη μετά την αρπαγή από αυτά της προεδρίας των ΗΠΑ.

Ζήτω η ενότητα των ευρωπαϊκών λαών και χωρών. Κάτω η πέμπτη φάλαγγα του Πούτιν στην ΕΕ. Ενότητα με τις χώρες και τους λαούς του τρίτου κόσμου. Ψωμί και όπλα για μια νικηφόρα αντίσταση στο ρωσοκινέζικο νεοναζιστικό Άξονα !!!

  Την ίδια ώρα που το πολιτικό διακομματικό καθεστώς της χώρας επιτίθεται στην καναδική επένδυση χρυσού στη Χαλκιδική, η ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής και της Πιερίας έχει

 

Εί­χα­με ή­δη κα­τα­λή­ξει μέ­σα α­πό το “ό­χι” του ά­κυ­ρου δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, και ι­διαί­τε­ρα με­τά την έ­ντο­νη λε­κτι­κή φα­σι­στι­κή εκ­στρα­τεί­α στη διάρ­κειά του κα­θώς και την α­να­φο­ρά του Καμ­μέ­νου για ε­μπλο­κή του στρα­τού στα ε­σωτε­ρι­κά της χώ­ρας, ό­τι οι ρω­σό­δου­λοι σχε­διά­ζουν να φύ­γουν α­πό το Ευ­ρώ και να πά­νε σε δι­κτα­το­ρί­α.

Οι ψευτοαριστεροί πράκτορες και φίλοι της νεοναζιστικής Ρωσίας πατάνε πάνω στα θύματα της σφαγής των Τεμπών για να απειλήσουν για πρώτη φορά με άσκηση μαζικής βίας τους δημοκρατικούς αντιπάλους του. Κι αυτό γιατί στις συγκεντρώσεις και στις πορείες που οργάνωσαν για την καταγγελία της σφαγής έδωσε μεγάλη μαζικότητα η αυθόρμητη συμμετοχή μιας προοδευτικής νεολαίας που ήταν πραγματικά ανήσυχη και θυμωμένη και έψαχνε να βρει τη φωνή της κάτω από τα πανό που είχαν ετοιμάσει πριν από αυτήν και γι’ αυτήν οι σοσιαλφασιστικές ηγεσίες των ΠΑΜΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι δίχως να το θέλουν ο θυμός και οι φωνές τους μπήκαν στην υπηρεσία εκείνων των πολιτικών δυνάμεων και βαθύτερα εκείνης της πολιτικής γραμμής που τη μοιράζονται όλες οι κοινοβουλευτικές και κυβερνητικές ηγεσίες των τριών τελευταίων δεκαετιών που είναι υπεύθυνες για τη σφαγή των Τεμπών αλλά και γενικότερα για την παραγωγική και πολιτική κατάπτωση και το σταδιακό εκφασισμό της χώρας. Με λίγα λόγια μέσα σε αυτό το κίνημα η νεολαία αυτοτραυματίζεται αλλά αυτό είναι το αντάλλαγμα για τη γνώση που σε βάθος χρόνου θα πάρει. Το άμεσο πρόβλημα ωστόσο είναι ότι αυτή η ανταπόκριση της νεολαίας ισχυροποίησε τις τρεις σοσιαλφασιστικές ηγεσίες που αναφέραμε και τους έδωσε τη δυνατότητα να κηρύξουν ένα πογκρόμ κατ’ αρχήν ιδεολογικού λιντσαρίσματος και παράλληλα να εκτοξεύσουν τις πρώτες στη μεταπολιτευτική ιστορία απειλές βίας ενάντια κυρίως στους δημοσιογράφους αλλά και στα πολιτικά στελέχη που βρίσκονται λίγο ή πολύ απέναντι στο φασισμό τους. Μάλιστα αυτές οι απειλές εκτοξεύτηκαν παράλληλα και σε συντονισμό με εκείνες της φασιστικής χουλιγκάνικης ακροδεξιάς των γηπέδων.

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Στα τέ­λη Δε­κέμ­βρη και λί­γους μή­νες πριν τη λή­ξη της ποι­νής τους, οι ρω­σι­κές αρ­χές ά­φη­σαν ε­λεύ­θε­ρα τα δύ­ο μέ­λη του μου­σι­κού συ­γκρο­τή­μα­τος Pussy Riot που πα­ρέ­με­ναν α­κό­μα στη φυ­λα­κή με την κα­τη­γο­ρί­α του «χου­λι­γκα­νι­σμού με κί­νη­τρα θρη­σκευ­τι­κού μί­σους». Τρί­α μέ­λη του συ­γκρο­τή­μα­τος,

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.

Ο Ερντογάν κάλεσε στην Κωνσταντινούπολη τους Πούτιν, Μακρόν, Μέρκελ σε ένα κονκλάβιο με αποκλειστικό θέμα το μέλλον της Συρίας.

Πραγματικός οικοδεσπότης βέβαια ήταν ο Πούτιν, ο οποίος, έχοντας πια τον στενό φασίστα φίλο (ή και χαφιέ του) Τραμπ να διασπάει με κάθε πιθανό τρόπο την ενότητα ΗΠΑ – Ευρώπης, έχει την ευκαιρία να οργανώνει απερίσπαστος το μαύρο μέλλον του πλανήτη μαζί με τη φίλη του, σταζίτισσα Μέρκελ, έχοντας ως κομπάρσο τον υφεσιακό, μικρομεσαίο ιμπεριαλιστή Μακρόν.

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των αμερικάνικων εκλογών διαψεύδουν τα αρχικά προγνωστικά που έδειχναν άνετη νίκη στον Μπάιντεν καθώς παίζεται όσο ποτέ πριν στην κόψη του ξυραφιού η αποτροπή μιας δεύτερης θητείας Τραμπ, δηλαδή μιας δεύτερης προεδρίας Πούτιν στον Λευκό Οίκο. Στην πραγματικότητα κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι μια εκλογική μάχη που θα κρίνει πολύ περισσότερο και από όσο αυτή του Ρούσβελτ το 1936 το ζήτημα του χρόνου αλλά και των προϋποθέσεων για την έκρηξη ενός νέου παγκόσμιου πολέμου με πρωτοβουλία του νεοχιτλερικού Άξονα Ρωσίας-Κίνας. Έτσι εξηγείται γιατί ο εκπρόσωπος αυτού του Άξονα στην προεδρία των ΗΠΑ κάνει πρωτοφανείς στην εκλογική ιστορία των ΗΠΑ πραξικοπηματικές κινήσεις αρνούμενος να αναγνωρίσει την εκλογική διαδικασία και στέλνοντας ένοπλους τραμπούκους έξω από τα εκλογικά τμήματα για να απειλήσει ακόμα και με εμφύλιο τη χώρα αν είναι αρνητικό γι αυτόν το αποτέλεσμα των εκλογών.

Η διαρκώς αυξανόμενη επιθετικότητα της ρωσικής νεοναζιστικής υπερδύναμης και των συμμάχων της, Κίνας-Ιράν, ανά τον πλανήτη προμηνύει το ξέσπασμα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Χρόνο με το χρόνο, Ρωσία και Κίνα αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες και εκσυγχρονίζουν ταχύτατα το στρατό τους.