Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Με την προαναγγελμένη δεύτερη εισβολή των ταγμάτων εφόδου του ψευτοΚΚΕ, τον τραυματισμό ηγετικών στελεχών της και τη ματαίωση του συνεδρίου της ΓΣΕΕ για μια ακόμα φορά κάτω από την πλήρη πολιτική και αστυνομική προστασία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ,

Σ’ ένα άρθρο μας στο ίντερνετ τις πρώτες ώρες του κλεισίματος της ΕΡΤ πριν ακόμα εκδηλωθεί με τόση ένταση η ευρωπαϊκή καταδίκη αυτού του κλεισίματος,

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξένο στη μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης της χώρας μας από τις 24ωρες πανελλαδικές απεργίες που κηρύσσουν αραιά και που τα δύο τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ και τις οποίες συνήθως αναλαβαίνει να μεταφράσει σε μαζικές μετωπικές κομματικές του συγκεντρώσεις το ψευτοΚΚΕ. Αυτό το κόμμα όμως το απεχθάνεται η καρδιά της εργατικής τάξης, το βιομηχανικό προλεταριάτο, επειδή εκτός από αντιδημοκρατικό είναι και λυσσαλέα αντίθετο σε κάθε μορφής βιομηχανική ανάπτυξη δηλαδή αντίθετο στους υλικούς όρους ύπαρξης αυτής της τάξης αλλά και ολόκληρου του λαού. Γι αυτό το λόγο και παρόλη την τεράστια κινητοποίηση του κομματικού του στρατού το ψευτοΚΚΕ δεν μπορεί ποτέ να δώσει πνοή στον τελετουργικό, δημοσιο-υπαλληλικό, ταξικά άγονο και πολιτικο-ιδεολογικά υπονομευτικό της εργατικής τάξης χαρακτήρα αυτών των 24ωρων απεργιών.

Μιλάμε για υπονόμευση γιατί οι συνθήκες διεξαγωγής των ελληνικών 24ωρων απεργιών είναι στην πράξη συνθήκες υποκατάστασης και ευνουχισμού της εργατικής τάξης από τα αστικά μισοδημοκρατικά ή ακόμα περισσότερο από τα σοσιαλφασιστικά κόμματα καθώς: πρώτο οι απεργίες αυτές και η πλατφόρμα τους αποφασίζονται από τα πάνω και δεν επικυρώνονται και δεν οργανώνονται από τις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων πράγμα που θα έδινε στους εργαζόμενους τη συνείδηση ότι ο αγώνας είναι δικός τους, οπότε θα είχαν λόγο στην προοπτική του και θα μπορούσαν να κριτικάρουν τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες τους που συστηματικά καταστρέφουν κάθε προοπτική, δεύτερο δεν συνδυάζονται με πραγματικές παρατεταμένες απεργίες σε μεγάλες επιχειρήσεις ή κλάδους της παραγωγής των οποίων αυτές οι 24ωρες είτε θα αποτελούσαν την κορύφωση, ή αντίθετα θα αποτελούσαν μια προετοιμασία, μια σφυγμομέτρηση για ένα φάσμα από πιο ειδικές παρατεταμένες, δηλαδή ουσιαστικές ταξικές απεργίες, τρίτο δεν διεξάγονται από το βασικό και πιο άγρια εκμεταλλευόμενο μισθωτό προλεταριάτο στο κεντρικό πεδίο της απεργιακής ταξικής πάλης που είναι αυτό του ιδιωτικού τομέα, αλλά διεξάγεται κυρίως από όλο και λιγότερα τμήματα του προλεταριάτου των κρατικών ΔΕΚΟ, όπως πχ τους οδηγούς των ΜΜΜ ή από τους μικρο-ιδιοκτήτες ταξί, ή από λίγα τμήματα του μισοπρολεταριάτου της δημόσιας υπαλληλίας. Όμως τέτοιες απεργίες δεν συγκινούν θετικά ή ακόμα και γεννούν αντιθέσεις στους εργαζόμενους αφού έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ συχνά στους πολιτικούς ανταγωνισμούς των αστικών μισοδημοκρατικών φασιστικών και σοσιαλφασιστικών κομμάτων και τέταρτο και το χειρότερο, αυτού του είδους οι 24ωρες διασπούν τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς και ακομα περισσότερο σχετικοποιούν και εξευτελίζουν το ιερό ζήτημα της απεργίας μετατρέποντας σε ατομικό ζήτημα του κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου το να συμμετέχει ή όχι σε μια απεργία που κηρύσσει ένα υποτίθεται ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο. Είναι πάνω σε αυτόν τον εξευτελισμό του απεργιακού όπλου, καθώς και σε μια μακριά σειρά από απεργίες των ΔΕΚΟ που πραγματοποιήθηκαν εκβιάζοντας και κρατώντας σε ομηρεία το λαό, το βάθρο στο οποίο πάτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να βάλει νέα εμπόδια για να περιορίσει ή ακόμα και να συντρίψει το απεργιακό δικαίωμα. Γι αυτό ακόμα και σε αυτές τις απεργίες που καλλιεργούν τη διάλυση και την ατομικοποίηση της εργατικής τάξης, οι πραγματικά ταξικοί δημοκράτες, αφού επιχειρηματολογήσουν πρέπει να υποτάσσονται στις διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζομένων του χώρου της δουλειάς τους προωθώντας όσο μπορούν ΓΣ.

Εκφράζουμε την πιο θερμή μας συμπαράσταση στη γενική γραμματέα του πρωτοπόρου στην αντίσταση ενάντια στη βία του ΠΑΜΕ Εργατικού Κέντρου Καβάλας που πήγε ως το τέλος τη συνεδρίαση του Εργ. Κέντρου και δεν φοβήθηκε τους τραμπούκους. Επικροτούμε ακόμα στην κύρια πλευρά της την παρακάτω ανακοίνωση της ΓΣΕΕ ενάντια στους τραμπούκους αν και είναι εξαιρετικά μετριοπαθής σε σχέση με την ασύδοτη πια κτηνωδία του ψευτοΚΚΕ. Όμως διαφωνούμε έντονα με εκείνο το τμήμα των ανακοινώσεων της ΓΣΕΕ που τελευταία κατηγορούν συστηματικά τους σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ σαν σταλινικούς. Στην ουσία η ΓΣΕΕ πέφτει στο ασυγχώρητο λάθος των κυρίαρχων σήμερα φιλελεύθερων αντικομμουνιστικών ρευμάτων που θεωρούν το ιστορικό στρατόπεδο που πρωτοστάτησε στη συντριβή του ναζισμού και του φασισμού σαν ίδιο με αυτό που νικήθηκε.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο εξαιρετικό από την άποψη της ταξικής συνδικαλιστικής πάλης από μια αποφασιστική απεργία μεγάλης διαρκείας στο εργασιακό γκέτο της ΚΟΣΚΟ στο λιμάνι του Πειραιά και πιο ειδικά στις προβλήτες 2 και 3, του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων, του λεγόμενου ΣΕΜΠΟ. Εκεί η ΚΟΣΚΟ έχει κυριαρχία σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, λειτουργικό, συνδικαλιστικό, ενώ στα άλλα τμήματα του λιμανιού, δηλαδή στους χώρους που τελευταία αγόρασε, όπως στην προβλήτα 1 του ΣΕΜΠΟ δεν έχει ακόμα πλήρη συνδικαλιστική κυριαρχία. Μόνο μια παρατεταμένη απεργία μπορεί να κάμψει το κινέζικο φασιστικό κράτος που με την κάλυψη όλου του επίσημου πολιτικού κόσμου έχει επιβάλει όρους αντεργατικού γκέτο στο χώρο που ελέγχει απόλυτα.

Την ώρα που η ναζιστική δολοφονική συμμορία απολαμβάνει με κοινοβουλευτική ομοφωνία καθεστώς νομιμότητας και που η κυβέρνηση την αναγνωρίζει σαν ισότιμο κοινοβουλευτικό κόμμα με το οποίο μπορεί να συνεργάζεται, οι συνήγοροι των θυμάτων της ναζιστικής βίας στη δίκη της «Χρ. Αυγής» συμπαρατάχθηκαν ανοιχτά με τους ναζιστές στην προσπάθεια τους να εμποδίσουν την εξέταση πέντε πρώην μελών της συμμορίας που θέλησαν να καταθέσουν εναντίον των ναζιστών κατηγορούμενων με το καθεστώς του προστατευόμενου μάρτυρα, δηλαδή ανώνυμα και χωρίς φυσική παρουσία στο δικαστήριο.