Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΠΟΤ "ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ-ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ''

 

  Το σύ­νο­λο της ελλη­νι­κής ψευ­το­α­ρι­στε­ράς έ­χει στα­θεί με αυ­τα­πάρνη­ση στο πλευ­ρό του α­φε­ντι­κού της, Πού­τιν, στο δια­με­λι­σμό της Ου­κρα­νί­ας. Ό­ταν πιέ­ζο­νται, κνί­τες και συ­ρι­ζαί­οι δι­καιο­λο­γούν τη στά­ση τους με τη συμ­με­το­χή α­νοι­χτών φι­λο­να­ζι­στών και να­ζι­στών σε καί­ριες κρα­τι­κές θέ­σεις στη νέ­α ε­ξου­σί­α του Κιέ­βου.

ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΕΔΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΦΙΣΑΣ:

 

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ

Όχι στον πόλεμο του στην Ουκρανία που προετοιμάζει τη μεγάλη επίθεσή του στην Ευρώπη

Όχι στον πόλεμο που άναψε με τους λακέδες του ναζήδες γενοκτόνους της Χαμάς για να απαντήσει ο φίλος του φασίστας Νετανιάχου με τρόπο που να φουντώνει τον αντισημιτισμό και την έχθρα ανάμεσα στον Αραβικό κόσμο και στις δυτικές χώρες

Tην 1η του Ιούνη, δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της ΟΑΚΚΕ μια κριτική, όχι μάλιστα η πρώτη μας, στο παρακλάδι του συριζαϊκού σοσιαλφασιστικού παρακράτους, που ονομάζεται «Αναρχική Ομάδα Ρουβίκωνας» (http://www.oakke.gr/antifasism/2013-02-16-20-19-25/item/828-).

Το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί την τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα για να κλιμακώσει την επίθεση της στην Ουκρανία και σε όλη την Ευρώπη δείχνοντας την πρώτη σαν υπεύθυνη για αιματοκύλισμα και τη δολοφονία αμάχων.

 

Το μεγαλύτερο έγκλημα της ανθρωπότητας μετά το β’ παγκόσμιο πόλεμο, η αργή καταβρόχθιση της ηρωικής Ουκρανίας από τη Ρωσία δεν έχει τέλος χάρη στις πλάτες του Τραμπ και την ηθική μικρότητα της ευρωπαϊκής μεγαλοαστικής τάξης που δεν πολεμάει στο πλευρό της. Το ίδιο δεν έχει τέλος η προσπάθεια των ρωσόφιλων παντού στον κόσμο να καλύπτουν αυτόν τον αληθινό χιτλερικό πόλεμο με τον πόλεμο που ξεκίνησε το Ισραήλ ενάντια στους προβοκάτορες ναζί της Χαμάς και έχει πια εξελιχθεί σε έναν τοπικό επεκτατικό πόλεμο που καθοδηγεί η ακροδεξιά του Ισραήλ και λειτουργεί σαν ένας στρατηγικός προπαγανδιστικός αντιπερισπασμός κατά της Ουκρανίας και υπέρ του Κρεμλίνου. Αλλά δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να βρεί τη μεγάλη ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πολέμους. Αυτή δεν βρίσκεται στην ποσότητα των νεκρών αμάχων σαν ποσοστό του πληθυσμού, ιδίως των μικρών παιδιών, όπως θέλουν οι ρωσόδουλοι, αλλά στο είδος του θανάτου που επιφυλάσσουν οι ρώσοι νεοχιτλερικοί σε όσους εχθρούς πέσουν στα χέρια τους σε σχέση με εκείνους που συλλαμβάνει το ακόμα δημοκρατικό ισραηλινό κράτος. Όταν κάποια αρχή στο Ισραήλ χρησιμοποιήσει βασανιστήρια τότε γίνεται πολιτικό ζήτημα, οι κρατικές δικαστικές αρχές ακόμα και ο στρατός επεμβαίνει και διατάσσονται έρευνες. Στη Ρωσία είναι το κράτος που βασανίζει σύσσωμο και βασανίζει φριχτά, συστηματικά και μεθοδικά, σαδιστικά σε μια τέτοια έκταση που ούτε ο παλιός χιτλερικός μηχανισμός είχε φτάσει. Αυτή την κόλαση πάνω στη γη περιγράφει το παρακάτω άρθρο*.

  Βίντεο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης στο οποίο ουκρανοί παραδίνουν σε ρώσικες δυνάμεις  βάση στη Σεβαστούπολη (http://www.nytimes.com/video/world/europe/100000002780196/russians-take-over-ukrainian-base.html?emc=eta1)   Η προσάρτηση

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.