Ο στόχος τους δεν είναι αυτός που διακηρύσσουν, δηλαδή να σώσουν την Ελλάδα και τη φτωχολογιά της και να δώσουν ώθηση σε μια πιο αριστερή Ευρώπη, αλλά ο ακριβώς αντίθετος: Με όπλο τους μια σκόπιμα αέναη και τάχα “ηρωική” εθνική διαπραγμάτευση με τους δανειστές οι προβοκάτορες έχουν πετύχει ως τώρα τρία βασικά πράγματα: 1ο Να αργοσκοτώνουν και να βασανίζουν παραπέρα τη χώρα μας για να την ξεπουλήσουν φτηνότερα στα αφεντικά τους, 2ο Να εξαντλούν οικονομικοπολιτικά και να αποπροσανατολίζουν την Ευρώπη ώστε αυτή να μένει μισοπαράλυτη μπροστά σε μια ραγδαία εξελισσόμενη στρατηγική περικύκλωσή της από το ρωσοκινεζικό άξονα, 3ο Να αρπάζουν σε όλο αυτό το διάστημα της υποτιθέμενης “εθνικής διαπραγματευτικής αντίστασης” ένα-ένα όλα τα πόστα στον κρατικό μηχανισμό για να πραγματοποιήσουν τη μεγάλη δικτατορία συνολικά του ρωσόδουλου μπλοκ.
Όταν μιλάμε για ατέλειωτη αέναη διαπραγμάτευση δεν εννοούμε μια ενιαία διαδικασία, αλλά μια διαδικασία με ενδιάμεσα στάδια που έχουν σαν κοινό τους παρονομαστή και σαν κεντρικό τους στόχο τη διαιώνιση και το δυνάμωμα της ελληνικής ακήρυχτης χρεωκοπίας ώστε το ελληνικό πρόβλημα να μένει πάντα μια ανοιχτή και κεντρική πληγή στο σώμα της ΕΖ και της ΕΕ. Μέχρι τώρα αυτή η στρατηγική έχει πιάσει κυρίως χάρη στους πράκτορες ή τους φίλους της Ρωσίας που με μια μακρόχρονη στρατηγική εισοδισμού έχουν αναρριχηθεί σήμερα στις ηγεσίες των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών χωρών, των θεσμών της ΕΕ και των ΗΠΑ, σύμφωνα με τις καλύτερες και πιο καλοδουλεμένες τσαρικές διπλωματικές παραδόσεις. Βεβαίως μερικοί πράκτορες δεν θα ήταν αρκετοί για να μπορεί μια δράκα ελλήνων κνιτών να παραλύει όλη την Ευρώπη εδώ και μήνες, για να μην πούμε χρόνια. Αυτό οφείλεται στο βάθος στην πολιτικο-ιδεολογική παρακμή των ευρωπαίων μονοπωλιστών που έχουν την κύρια μερίδα πολιτικής εξουσίας στις γενικά δημοκρατικές χώρες της ΕΕ. Αυτοί υποκύπτουν στους ρωσοκινέζους κρατικομονοπωλιστές και στα αφύσικα ισχυροποιημένα ντόπια τσιράκια τους με αντάλλαγμα την ελεύθερη πρόσβασή τους στις διεθνείς αγορές των προϊόντων και των κεφαλαίων, δηλαδή τη λεγόμενη γεωπολιτική σταθερότητα που είναι εντελώς πλασματική όπως αποδεικνύουν οι χερσαίες εισβολές της Ρωσίας και οι θαλάσσιες της Κίνας προς το παρόν στο εγγύς εξωτερικό τους.
Έτσι λοιπόν συμβαίνει και από την ώρα που ήρθαν στην εξουσία στις 25 του Γενάρη οι προβοκάτορες πήραν μια δίμηνη παράταση μέχρι τα τέλη του Φλεβάρη πάνω στην παράταση που ήδη είχε εξασφαλίσει ο επίσης προβοκάτορας προκάτοχός τους Σαμαράς. Μετά, με τη συμφωνία της 20 του Φλεβάρη, πήραν μια νέα τετράμηνη παράταση ως τα τέλη του Ιούνη. Τώρα ένα μήνα πριν εξαντλήσουν αυτό το όριο, και μετά από μια συνολική παρέλκυση 6 μηνών, επιδιώκουν μια καινούργια παράταση της κρίσης αφού πρώτα πάρουν μια ένεση κρατικού δανεισμού, ακριβώς όπως στις προηγούμενες παρατάσεις εξασφάλισαν ήδη από την ΕΚΤ διαρκή δανεισμό για τις διαρκώς αφαιμαζόμενες από καταθέσεις ελληνικές τράπεζες οξύνοντας έτσι και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΚΤ.
Βέβαια σε κάθε παράταση των διαπραγματεύσεων τα τσιράκια συγκρούονται όλο και βαθύτερα με την ΕΖ. Τώρα μπροστά στην τρίτη παράταση που επιδιώκουν, αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου όξυνση της σύγκρουσης και νομίζουμε την πιο καίρια όχι μόνο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλα τα τελευταία 5 χρόνια. Αφού μέσα στον Ιούνη σώνονται, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, τα διαθέσιμα για να τα δώσουν στους δανειστές παίζουν με τις χώρες της ΕΖ στην πιο ακραία του εφαρμογή τον εκβιασμό: ή μας δίνετε κάποια δανεικά με αντάλλαγμα κάποιες υποχωρήσεις που όμως δεν θα θίγουν τις “κόκκινες” γραμμές μας ή χρεωκοπούμε όποτε φεύγουμε από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και πάμε με τη Ρωσία. Το αν θα πιάσει αυτός ο εντελώς πλέον γεωπολιτικός εκβιασμός θα κριθεί σε πολύ πιο μεγάλο βαθμό από κάθε ως τώρα αναμέτρηση ο συσχετισμός δύναμης ανάμεσα στο ρώσικο μέτωπο της Ελλάδας και των ρωσόφιλων ηγετών της ΕΖ και των ΗΠΑ από τη μια μεριά, και στο ευρωπαϊκό μέτωπο, της πλειοψηφίας των κρατών και των κυβερνήσεων από την άλλη.
Αλλά ας δούμε πιο συγκεκριμένα τη στρατηγική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και τους εσωτερικούς και εξωτερικούς όρους της σύγκρουσης που είναι σε εξέλιξη.
Το πιο συμπυκνωμένο παραγωγικό σαμποτάζ ως τώρα
Στο εσωτερικό της χώρας οι άνθρωποι της κυβέρνησης έχουν καταφέρει να κάνουν μέσα σε 4 μήνες τέτοιο οικονομικό σαμποτάζ που οι ίδιοι και οι προηγούμενες κυβερνήσεις των ρωσόδουλων πρωθυπουργών δεν είχαν καταφέρει να κάνουν ούτε σε 14 χρόνια. Με πρόσχημα τη διαπραγμάτευση με την ΕΖ, στην οποία σαν βασικό τους ατού οι προβοκάτορες έχουν την απειλή χρεωκοπίας, διαλαλούν και εντείνουν με όποιο τρόπο μπορούν επί 4 μήνες την πλήρη πιστωτική αναξιοπιστία της χώρας. Έτσι, έχουν εξαφανίσει τις τραπεζικές καταθέσεις, οπότε και το πιστωτικό κεφάλαιο, έχουν κάνει στάση πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας, έχουν αρπάξει τα διαθέσιμα όσων ταμείων και οργανισμών μπορούν να αρπάξουν αρνούμενοι επιστροφές φόρων στις επιχειρήσεις και αμοιβές προμηθευτών με αποτέλεσμα να έχουν στραγγίσει εντελώς τη ρευστότητα από την εσωτερική αγορά. Βεβαίως δεν έχουν διστάσει να αδυνατίσουν νοσοκομεία και να επιβαρύνουν όσο ποτέ άλλοτε τους αρρώστους. Έχοντας καταστρέψει κάθε πίστη γενικά στην οικονομία της χώρας από την εξωτερική αγορά, δεν επιτρέπουν στις βιομηχανίες να προμηθευτούν πρώτες ύλες χωρίς να πληρώνουν τους μετρητοίς. Έτσι έχουν φέρει την παραγωγή, ιδιαίτερα τη χαροκαμένη βιομηχανική σε μια τέτοια κατάσταση, ώστε πλέον όχι μόνο οι ήδη αδύναμες επιχειρήσεις αλλά και οι δυνατές να κλείνουν ή να κινδυνεύουν με κλείσιμο. Χαρακτηριστικά ανάμεσα στις επιχειρήσεις που έκλεισαν στο τετράμηνο του ΣΥΡΙΖΑ απολύοντας τους τελευταίους 180 εργαζόμενούς της ήταν η πιο σύγχρονη ελληνική χαλυβουργία, η Hellenic Steel, η οποία, όπως όλες οι άλλες ελληνικές χαλυβουργίες ήταν ήδη πολύ αδυνατισμένη από το πελώριο σαμποτάζ της τελευταίας πενταετίας και περίμενε να αγοραστεί από την πολυεθνική Μιττάλ για να σωθεί. Αυτή όμως δήλωσε ότι “αποσύρει το ενδιαφέρον της λόγω της ρευστότητας της οικονομικής κατάστασης της χώρας”, δηλαδή καθαρά λόγω της αυτοκτονικής “διαπραγμάτευσης”. Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ (18 Μάη 2015) που εκπροσωπεί κυρίως τις μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις στο διάστημα των “διαπραγματεύσεων” κάθε 24 ώρες κλείνουν 59 επιχειρήσεις και μειώνεται η πλήρης απασχόληση κατά 613 θέσεις εργασίας! Είναι χαρακτηριστικό ότι αναφορικά με τη ρευστότητα στην αγορά, το 95% των αιτημάτων χορήγησης δανείων απορρίπτεται καθημερινά από τις εμπορικές τράπεζες την ώρα που αιτήσεις για τραπεζική χρηματοδότηση κάνει μόνο η μία στις 10 μικρομεσαίες επιχειρήσεις! (στην ίδια ανακοίνωση). Επίσης όλοι οι οικονομικοί δείκτες τους τελευταίους μήνες πέφτουν: ΑΕΠ, εμπορικό ισοζύγιο, δημοσιονομικό έλλειμμα κλπ. Εννοείται βέβαια ότι μόλις οι σαμποταριστές ήρθαν στην εξουσία διέκοψαν ή ματαίωσαν όλες τις συμβάσεις μεγάλων επενδύσεων: Υδρογονάνθρακες, Ελληνικό, Αστέρας Βουλιαγμένης, εκτός από εκείνες που αφορούν τους ρωσοκινέζους, στις οποίες έδωσαν μια πρωτοφανή ώθηση (ΟΛΠ, ρώσικος αγωγός αερίου).
Το χτύπημα στην Ευρώπη μέσα από την αέναη διαπραγμάτευση
Όπως ωστόσο έχουμε πει πολλές φορές ο κύριος στόχος των προβοκατόρων με την παράταση της αυτοκτονικής διαπραγμάτευσης δεν είναι εσωτερικός αλλά εξωτερικός, δηλαδή οι προβοκάτορες παρατείνουν όσο είναι δυνατό τη διαπραγμάτευση ώστε να αποσταθεροποιούν να διασπούν, να αποπροσανατολίζουν και να παραλύουν την ΕΕ και ειδικά τον πυρήνα της που είναι η Ευρωζώνη.
Ακόμα δεν έχουμε δει να ξεσπάνε έντονα και πολύ ανοιχτά οι αντιθέσεις μέσα στην ΕΖ πάνω στο ελληνικό ζήτημα, αλλά πρόκειται για ένα ηφαίστειο που βράζει. Αντίθετα από όσα λέει η λυσσασμένη διακομματική προπαγάνδα στη χώρα μας δεν πρόκειται για μια σύγκρουση Γερμανίας Ελλάδας και ακόμα λιγότερο ανάμεσα στην Ελλάδα και σε μια ανύπαρκτη γερμανική Ευρώπη, όπως λένε οι φαιο-”κόκκινοι”. Η πρωτοπορία της αντίστασης στα ελληνορωσικά σχέδια μέσα στην ΕΖ δεν είναι η εσωτερικά διχασμένη στο ζήτημα αυτό Γερμανία, αλλά οι χώρες του ευρωπαϊκού οικονομικού Νότου: Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και οι πιο πολύ μικρές, νέες και πιο αδύναμες κεντροευρωπαϊκές και βαλτικές χώρες της ΕΖ οι οποίες απαιτούν μια πιο σταθερή στάση της ΕΖ απέναντι στην Ελλάδα, γιατί η ανοιχτή ελληνική πληγή της πιστωτικής και δημοσιονομικής αναξιοπιστίας αποδυναμώνει κυρίως τη δίκη τους πιστωτική αξιοπιστία και τις δυσκολεύει να ορθοποδήσουν.
Επίσης έχουμε δει να διαμορφώνεται πλέον για τα καλά το μέτωπο των “φίλων” της Ελλάδας, που στην πραγματικότητα είναι το μέτωπο των φίλων της Ρωσίας Μέρκελ, Ολάντ, Ρέντζι, γύρω από την Κομισιόν του δολοπλόκου και φουλ ρωσόφιλου Γιουνκέρ*. Το μέτωπο αυτό χτυπάει πλάγια τους υπουργούς οικονομικών του Γιουρογκρούπ που εκπροσωπούν σε γενικές γραμμές τη φυσιολογική οικονομική άμυνα των κυβερνήσεων της ΕΖ απέναντι στους ελληνορώσους μπαταχτζήδες, ποδοπατητές των κανόνων της δημοσιονομικής και βαθύτερα παραγωγικής συνοχής των διαφορετικών χωρών που αποτελούν την Ευρωζώνη, κανόνων που είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να διαθέτουν αυτές ένα κοινό νόμισμα. Αυτό δηλαδή που δεν λέει το διακομματικό καθεστώς κορυφής στον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα οι φαιο-”κόκκινοι” φασίστες, είναι ότι η σύγκρουση με την ΕΕ δεν οφείλεται κύρια στο ότι οι δανειστές θέλουν κάποτε να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, αλλά στο ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν παίρνουν μέτρα για να σταματήσει η παραγωγή διαρκώς νέων ελλειμμάτων από το ελληνικό κράτος, σε πρώτο πλάνο των δημοσιονομικών ελλειμμάτων αλλά βαθύτερα των εμπορικών που είναι στην ουσία τους παραγωγικά.
Αλλά οι αντιθέσεις εκδηλώνονται όλο και πιο έντονα μέσα στην ίδια την ενδοτική απέναντι στη Ρωσία Γερμανία της Μέρκελ όπου πια δύο αντίθετες παρατάξεις έχουν διαμορφωθεί απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα ακόμα και μέσα στην ίδια την κυβέρνηση: Από τη μία, μια μερίδα των Χριστιανοδημοκρατών υπό τη Μέρκελ, οι Σοσιαλδημοκράτες, και από την άλλη η κύρια πλευρά των Χριστιανοδημοκρατών υπό τον Σόϊμπλε- οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας- και οι Φιλελεύθεροι δημοκράτες.
Όσο οι “διαπραγματεύσεις” Ελλάδας-ΕΖ διαρκούν, δηλαδή όσο επικρέμεται η μονίμως παρατεινόμενη άμεση απειλή της ελληνικής χρεωκοπίας, που σαν τέτοια βρίσκεται στο κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής ζωής, διασπάται, αποπροσανατολίζεται και παραλύει όλη η ΕΕ σε σχέση με τους πολύ πιο μεγάλους και αυξανόμενους στρατηγικούς κινδύνους που αυτή αντιμετωπίζει από το πολυπρόσωπο ρωσοκινεζικό νεοχιτλερικό επιθετικό μέτωπο. Αυτοί οι κίνδυνοι πέρα από τον κεντρικό κίνδυνο της μισοκατοχής και του διαμελισμού της Ουκρανίας, είναι η περικύκλωση της μόνης ασφαλούς πηγής πετρελαίου για τη Δύση στον Κόλπο, της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων από τον άξονα Ρωσίας-Ιράν, η προέλαση των ρωσόφιλων στη βόρεια Αφρική ειδικά στην Αίγυπτο και στη Λιβύη, η όλο και εντονότερη κίνηση της Τουρκίας αλλά και της Δημοκρατίας της Μακεδονίας προς τη Ρωσία, τα ασύλληπτης στρατηγικής σημασίας κοινά ναυτικά γυμνάσια Ρωσίας-Κίνας στην ανατολική Μεσόγειο και εντελώς πρόσφατα η πολιτική των ρωσόφιλων της Ευρώπης που ανοίγουν τα σύνορα στα μεταναστευτικά κύματα που τελευταία βαφτίζονται επίτηδες στο σύνολο τους προσφυγικά. Αυτή η πολιτική, που στήνεται συνδυασμένα από το ρώσικο τρίο Γιουνκέρ-Μογκερίνι-Αβραμόπουλο στο επίπεδο της κεντρικής ευρωπαϊκής διπλωματίας, και από τους Τσίπρα, Ρέντζι στο επίπεδο του πρακτικού δουλεμπορικού ανοίγματος των ελληνικών και ιταλικών συνόρων, έχει σαν στόχο του να δυναμώσει τους ευρωπαίους φασίστες, αλλά και να διασπάσει παραπέρα τις ευρωπαϊκές χώρες με εργαλείο τα ποσοστά κατανομής των μεταναστών σε κάθε μια από αυτές. Εννοείται ότι για την ίδια την Ελλάδα της υπερ-ανεργίας η πολιτική αυτή των εντελώς ανοιχτών συνόρων έχει σαν άμεσο στόχο το ορμητικό δυνάμωμα της χιτλερικής ρωσόδουλης συμμορίας της "Χρ. Αυγής". Τέλος καθώς το ελληνικό πρόβλημα κακοφορμίζει ξεπροβάλλει σχεδόν απαρατήρητη η νέα περιπέτεια στην οποία μπαίνει η ΕΕ με τη σημαντικότερη από κάθε GREXIT απειλή αποχώρησης της Αγγλίας από την ΕΕ.
Μόνο από τα παραπάνω διαπιστώνουμε πόσο δεν υπάρχει καλύτερο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον για τη ρώσικη διπλωματία από τη διαιώνιση της “διαπραγμάτευσης” η οποία δεν επιτρέπει ούτε μια στιγμή πολιτικοοικονομική ηρεμία για την ΕΖ λειτουργώντας σαν ένα διαρκής ρώσικος αντιπερισπασμός. Αξίζει να προσθέσει κανείς σε αυτά το οφέλη και το πελώριο πολιτικό όφελος που προκύπτει από το ότι η κυβερνητική συμμορία, με την κάλυψη των Σαμαρά, Βενιζέλου και κυρίως του κρυφοσυριζαίου Θεοδωράκη, μετατρέπει με αυτό το είδος διαπραγμάτευσης όχι μόνο τη Γερμανία, αλλά σταδιακά όλη την ΕΖ των δανειστών σε εχθρό στα μάτια της χώρας μας, αφού αυτοί εμφανίζονται ντε και καλά να θέλουν να μειώσουν τους ήδη περικομμένους ξανά και ξανά μισθούς και τις συντάξεις. Καταλαβαίνει κανείς πόσο αυτό ευνοεί τη Ρωσία και την Κίνα που αυτόματα μετατρέπονται σε φίλους της χώρας μας ενώ όχι μόνο δεν της έχουν δώσει δεκάρα τσακιστή, αλλά αντίθετα την εκμεταλλεύονται ακραία όπου χώνουν τα νύχια τους (Γκάζπρομ στο φυσικό αέριο, Cosco στο κάτεργο στο λιμάνι). Από όλες τις προβοκάτσιες της κυβέρνησης και των φαιο-”κόκκινων” αβανταδόρων της, δηλαδή του ψευτοΚΚΕ, των ΑΝΕΛ και της Χ. Αυγής, η χειρότερη είναι η διαρκής κατηγορία που απευθύνουν όλοι αυτοί στους δανειστές της ΕΖ, δηλαδή ουσιαστικά στις υπόλοιπες 17 χώρες, άλλες πιο πλούσιες και άλλες πιο φτωχές από τη φτωχοποιημένη Ελλάδα, ότι αυτές φταίνε για την τραγική κατάσταση της χώρας γιατί δεν της δανείζουν κι άλλα λεφτά χωρίς τον όρο αυτή να παράγει λιγότερα ελλείμματα και να αποπληρώνει λίγο από το χρέος της. Αυτό το λένε την ώρα που σύσσωμες οι κομματικές ηγεσίες έχουν φεσώσει τις χώρες αυτές με 325 (συν τα κουρεμένα 100 δις) εφαρμόζοντας επί πέντε χρόνια αποκλειστικά τα μέτρα των περικοπών για τους φτωχούς και την υπερφορολόγηση για όλους, και κανένα από εκείνα τα μέτρα που θα ξεμπλόκαραν την παραγωγή και θα χτυπούσαν την κρατική διαφθορά και τον παραγωγικό παρασιτισμό. Αντίθετα σε όλο αυτό το διάστημα αυτές οι ηγεσίες με πρώτο τον αρχισαμποταριστή ΣΥΡΙΖΑ σκότωναν την παραγωγή ακριβώς για να κρατήσουν τη χώρα βυθισμένη στο χρέος, στην ανεργία, και στην πείνα κατηγορώντας γι αυτά όλα την Ευρώπη που από την ιδεολογική τύφλα των χρηματιστών, των πολιτικών και των οικονομολόγων της δάνειζε ανέμελα την Ελλάδα των σαμποταριστών και των διεφθαρμένων κρατικογραφειοκρατών σαν να ήταν μια κανονική χώρα. Πόσο εξοργιστικοί παλιάνθρωποι μπορούν να είναι οι διάφοροι αρχισυριζαίοι με πρώτο τον Τσίπρα όταν βγαίνουν κάθε τόσο να λένε ότι οι δανειστές πρέπει να δείξουν επιτέλους συνέπεια, να τηρήσουν τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει και να πάψουν να κάνουν... πολιτική διχασμού της Ευρώπης (!)Τι άπειρο θράσος έχουν οι πρακτορίσκοι του Πούτιν να κατηγορούν όλες τις άλλες χώρες της ΕΖ για διχαστική πολιτική σε βάρος της Ευρώπης!!!
Το βρώμικο, διπλό φασιστικό παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ με τους 17 της Ευρωζώνης
Απαιτούν δηλαδή αυτοί οι κατά συρροή μπαταχτζήδες και σαμποταριστές ουσιαστικά νέα δανεικά πάνω στο βουνό των προηγούμενων δανεικών και όταν οι δανειστές ζητάνε σαν αντάλλαγμα νέες δεσμεύσεις από τους μπαταχτζήδες και νέο έλεγχο αυτών των δεσμεύσεων, αυτοί απαντάνε ότι αυτό είναι ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας και αποτελεί εθνική ταπείνωση. Επειδή δεν μπορούν να εξηγήσουν πως γίνεται να είναι δημοκρατική, ενωτική και ευρωπαϊκή η συμπεριφορά τους όταν όλες οι άλλες 17 χώρες στέκονται επί 5 μήνες απέναντί τους σε αυτή τη διαπραγμάτευση, ισχυρίζονται ότι όλες αυτές υπακούουν στη Γερμανία, δηλαδή τις κατηγορούν ότι δεν αποτελούν μια ελεύθερη ένωση, αλλά μια ένωση σκλαβωμένη στη Γερμανία, και μάλιστα τις βρίζουν ανοιχτά ότι αποτελούν μια γερμανική Ευρώπη. Αλλά τότε αυτοί οι υποτιθέμενοι πατριώτες κάθονται σε μια γερμανική Ευρώπη; Γιατί θέλουν και αυτοί να μην είναι ελεύθεροι όπως οι υπόλοιποι 17; Γιατί δεν καταργούν το άδικο και επαχθές όπως λένε χρέος τους απέναντι στη γερμανική Ευρώπη και δεν πάνε στην ελεύθερη Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών στην οποία ο αγαπημένος τους Πούτιν εξασφαλίζει προφανώς την ισότητα, τις δημοκρατικές σχέσεις και την εθνική ανεξαρτησία κάθε χώρας που την αποτελεί ; Γιατί θέλουν να είναι σώνει και καλά σε μια ένωση που την απεχθάνονται και θέλουν μάλιστα ντε και καλά να έχουν το νόμισμά της; Μόνο εσωτερικοί εχθροί μιας τέτοιας ένωσης θα κάθονταν μέσα της και μόνο που κάθονται με αυτήν την αντίληψη την υπονομεύουν. Μόνο βαλτοί και προβοκάτορες θα κάναν κάτι τέτοιο και μόνο φασίστες θα μένανε εθελοντικά σε ένα συλλογικό σώμα που τις αποφάσεις του και το πνεύμα του το περιφρονούν και το ποδοπατούν.
Οι διπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν γι αυτή τη στάση μια απάντηση. Λένε ότι η έξοδος από την ΕΖ και την ΕΕ είναι ήδη πρόταση ενός κομματιού τους, της Αριστερής πλατφόρμας υπό τον Λαφαζάνη η οποία ίσως αύριο υιοθετηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ αν η ΕΖ δείξει αδιαλλαξία απέναντι στην Ελλάδα. Αλλά αν ο Λαφαζάνης έχει μια προς το παρόν καταδικασμένη από την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ θέση τότε γιατί ορίστηκε αυτός πολιτικός προϊστάμενος από σήμερα και όχι από αύριο όλης της ενέργειας και όλης της βιομηχανικής παραγωγής της χώρας; Πως ζητάει αυτός ο ιπποκόμος του Μίλερ (της Γκάζπρομ) να διαχειρίζεται δανεικά, επιδοτήσεις και πακέτα βοήθειας από τη γερμανική Ευρώπη την οποία διαρκώς φτύνει και την ίδια ώρα να λειτουργεί πολιτικά σαν να είναι υπουργός μιας χώρας της ΚΑΠ ; Μόνο προβοκάτορες, μόνο διπρόσωποι μπορούν να φέρονται έτσι, μόνο ηγεσίες σαν του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να φέρονται έτσι. Ένα δημοκρατικό και τίμιο κόμμα θα έκανε ένα από τα δυο: Ή θα αποδεχόταν τη σαφώς εκφρασμένη θέληση των 17 χωρών της ΕΖ για να λύσει μέσα στα πλαίσιά της το οικονομικό της πρόβλημα ή θα έφευγε από αυτήν την Ένωση διαπραγματευόμενη τους καλύτερους μεταβατικούς όρους για να το κάνει αυτό. Ήδη η “γερμανική Ευρώπη” με τον Σόιμπλε τους έχει κάνει δυο φορές την πρόταση να βγουν ομαλά και δίχως χρεωκοπία από το Ευρώ με δύο δεσμεύσεις από την πλευρά της ΕΖ: εγγυημένη από την αρχή νέα χαμηλότερη ισοτιμία Ευρώ δραχμής, κούρεμα μεγάλου μέρους του χρέους. Ή αν δεν θέλουν αυτήν οι διπρόσωποι ας προτείνουν μια άλλη μέθοδο αποχωρισμού από το Ευρώ. Και η ΟΑΚΚΕ άλλωστε έχει προτείνει ήδη πριν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ έξοδο από το Ευρώ με ομαλό και φιλικό τρόπο με την ΕΖ και παραμονή στην ΕΕ για να μην γίνεται ζημιά στο Ευρώ και για να μην κρύβονται οι διακομματικοί σαμποταριστές πράκτορες της Ρωσίας πίσω από το Ευρώ για να κατηγορούν την Ευρώπη για τα δικά τους ιστορικού εύρους οικονομικά εγκλήματα σε βάρος της χώρας μας. Εννοείται ότι αν στην Ελλάδα μπορούσαν να σταθούν πραγματικά φιλοευρωπαϊκές και πατριωτικές κυβερνήσεις η χώρα θα μπορούσε να βγει από την κατάσταση της χρεωκοπίας χωρίς έξοδο από το Ευρώ. Λίγοι μήνες μόνο αποδέσμευσης των παραγωγικών, ιδιαίτερα των βιομηχανικών επενδύσεων, θα ήταν αρκετοί για να βγει η χώρα από την κρίση και η ανεργία θα μειωνόταν με άλματα.
Το χειρότερο είναι αυτό που κάνουν οι διπρόσωποι σήμερα να είναι και μέσα και έξω από το Ευρώ. Και όχι αυτό δεν το κάνει μόνο ο ανοιχτός ρωσόφιλος και σαμποταριστής ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι ψευτοευρωπαίοι Σαμαράς, Βενιζέλος και πάνω απ όλους ο ύπουλος κρυφοσυριζαίος ρωσόφιλος Θεοδωράκης που υπνωτίζει αισχρά υπέρ του δήθεν μετριοπαθούς άτολμου “ευρωπαίου” Τσίπρα, όχι μόνο τη δημοκρατική ευρωπαϊκή βάση του Ποταμιού, αλλά κυρίως την ταλαντευόμενη απέναντι στον Τσίπρα προοδευτική Ευρώπη.
Ένα πρέπει να είναι το κάλεσμα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τους φίλους του. Αποφασίστε διπρόσωποι τι θέλετε: Μέσα στο Ευρώ με τις χώρες του Ευρώ; Ή έξω από το Ευρώ ενάντια στην Ευρώπη και στη Γερμανία; Όχι Τσίπρα και Σία να παίρνετε τηλέφωνο την αμερικάνικη υπερδύναμη κάθε λίγο και λιγάκι και να της ζητάτε σαν δειλοί ρουφιάνοι να επέμβει και να συνετίσει τους 17 για να σας φερθούν με σεβασμό που δεν αξίζετε γιατί δεν μπορείτε να τον καταχτήσετε μόνοι σας.
Ξέρουν που τα κάνουν
Αλλά οι πρακτορίσκοι ξέρουν που τα κάνουν αυτά. Ξέρουν δηλαδή, και μάλιστα το διαπιστώνουν αυτό καθημερινά στην πράξη, πως μπορούν να εκβιάζουν οικονομικά μια ολόκληρη ανεπτυγμένη ήπειρο, ακόμα και να ταπεινώνουν τους ελεγκτές των δανείων που αυτή τους δίνει περιφέροντας τους από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο χωρίς να τους επιτρέπουν πρόσβαση στα υπουργεία, όπως κάνουν όλες οι άλλες χώρες στο όνομα της εθνικής περηφάνειας. Οι περήφανοι αυτοί μπαταχτζήδες αναβάλουν διαρκώς κάθε συμφωνία και καθίζουν τους υπουργούς οικονομικών των άλλων 17 χωρών της ΕΖ κάθε λίγο και λιγάκι σε μια αίθουσα όπου τους κάνει μάθημα ένα αλλόκοτο φουσκωμένο παγώνι ονόματι Βαρουφάκης που δεν καταδέχεται ούτε για τα μάτια να κατεβάζει αριθμούς με τους οποίους κυρίως μπορεί να συζητάει ο πλανήτης οικονομικά ζητήματα τα τελευταία 3000 χρόνια. Και όμως αυτοί οι τύποι που έχουν εξοργίσει με τη θρασύτητα τους όλους τους συνομιλητές τους έχουν εξασφαλίσει επί 4 μήνες τουλάχιστο ένα δις Ευρώ από την ΕΚΤ κάθε βδομάδα κατά μέσο όρο για να αντικαθιστά τις καταθέσεις που φεύγουν έντρομες από το τραπεζικό τους σύστημα, ενώ έχουν εξασφαλίσει να συμμετέχουν αυτοί και μόνο αυτοί, σε ειδικές γι αυτούς συνεδριάσεις κορυφής με τους πιο μεγάλους της ΕΖ και της ΕΕ, τη Γερμανία και την Γαλλία, όπως έγινε στην Επταμερή του Μάρτη και στην προχθεσινή Τριμερή πάλι με πρωτοβουλία των Μέρκελ και Ολάντ όπου το τιμώμενο πρόσωπο είναι πάντα ο αρχιχρεωκόπος και εκβιαστής της ΕΖ Τσίπρας. Πολύ φυσικό μιας και αυτός ο άρχοντας ζητιάνος κινείται πέρα και πάνω από την ποταπή οικονομία στην οποία κινούνται οι λογιστές 17 υπουργοί του κατά τα άλλα πανίσχυρου Γιουρογκρούπ. Γιατί ο αρχιχρεωκόπος εκβιαστής εκπροσωπεί την υψηλή πολιτική, δηλαδή ασκεί έναν γεωπολιτικό εκβιασμό υπέρ μιας υπερδύναμης. Αυτόν τον εκβιασμό υιοθετεί τελευταία απόλυτα μετά τον Ομπάμα και η Μέρκελ για να κάμψει τις αντιστάσεις στο κόμμα της και στην ΕΖ, αλλά και ο Ολάντ, και ο Γιουνκέρ που δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι ναι μεν η Ελλάδα πρέπει να σεβαστεί τους ευρωπαϊκούς κανόνες αλλά δεν διανοούνται ότι επιτρέπεται η Ελλάδα να φύγει από την ΕΖ. Δηλώνοντας διαρκώς ότι δεν διανοούνται ένα Grexit δίνουν στους πρακτορίσκους το σύνθημα ότι μπορούν να εκβιάζουν την ΕΖ ως το έσχατο σημείο. Μόνο με το να μην “διανοούνται” στην ουσία καταργούν το Γιουρογκρούπ στο οποίο κάθε τόσο δίνουν τον αποφασιστικό ρόλο. Αν η Ευρώπη ήταν στα χέρια ευρωπαίων πατριωτών και δημοκρατών θα απαντούσε στα ντόπια τσιράκια των Τσάρων: Έξω τώρα από την ΕΖ για να σωθεί και να ενωθεί η Ευρώπη ενάντια στα αφεντικά σας. Όμως η Ευρώπη κάνει το αντίθετο από αυτό, δηλαδή γλείφει τα τσιράκια τα οποία έτσι αποθρασύνονται. Έτσι η επαναλαμβανόμενη επωδός τους είναι ότι η λύση θα πρέπει να είναι πολιτική, δηλαδή θα είναι λύση που θα δώσουν οι Μέρκελ, Ολάντ, Ρέντζι, Γιουνκέρ και στο βάθος ο Ομπάμα κόντρα στις ανάγκες της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ.
Ξέρουν δηλαδή οι κνίτες πρακτορίσκοι μας όχι μόνο ότι έχουν συναδέλφους και φίλους σε όλες τις ευρωπαϊκές καγκελαρίες, (όπως με τόση οξυδέρκεια διαπίστωνε ο Μαρξ για τους παλιούς τσάρους), αλλά κυρίως ξέρουν και πόσο παρακμασμένοι και πόσο ενδοτικοί είναι. Κατά κάποιο τρόπο το έργο το έχουν ξαναζήσει σε ανώτερη σφαίρα όταν σαν καταληψίες υπουργείων, κουκουλοφόροι, αρχισαμποταριστές της παραγωγής και “άγγελοι της κάθαρσης” κέρδισαν την εξουσία στην Ελλάδα τσακίζοντας αρχικά τη μεταδικτατορική εργατική τάξη (1974-1980) και μετά, σταδιακά, τη δυτικόφιλη αστική της τάξη (1981-ως σήμερα) συχνά με τις ευλογίες της αποβλακωμένης Δύσης. Με αυτήν την πείρα επιχειρούν τώρα να γίνουν και εκδικητές για τα αφεντικά τους ενάντια σε όλη την Ευρώπη. Ασφαλώς αυτή η δουλειά είναι πολύ δυσκολότερη με αστικές τάξεις ισχυρότερες και με περισσότερο χαρακτήρα από όσο η ελληνική, αλλά οι πρακτορίσκοι έχουν πίσω τους αυτή τη στιγμή δυόμιση ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις: τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και τη μισή υπερδύναμη που λέγεται Κίνα. (Τη λέμε αυτή μισή γιατί είναι πολύ ισχυρή οικονομικά αλλά όχι ακόμα στρατιωτικά και ακόμα λιγότερο διπλωματικά, δηλαδή δεν είναι ακόμα μια ώριμη υπερδύναμη).
Βέβαια οι άνθρωποι της Ρωσίας και γενικότερα οι σοσιαλφασίστες δεν στηρίζονται απλά στους συνωμοτικούς δεσμούς και στις διεθνείς καλύψεις τους. Κάνουν εντατικά πολιτική, όπως τους έχει διδάξει ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός. Αυτή η πολιτική περιλαμβάνει δύο βασικές τακτικές: Η μία είναι να προσποιούνται ότι αποτελούν δυο πολύ ξεχωριστούς ηγετικούς πόλους που αντιπαρατίθενται ανάμεσά τους κάθε φορά που αντιμετωπίζουν έναν οποιοδήποτε εχθρό. Μόνο έτσι τον ταλαντεύουν και τον νικάνε, ακόμα και τον διασπούν. Η δεύτερη τακτική είναι απέναντι στις μάζες, δηλαδή δεν κάνουν τίποτα που δεν είναι στο όνομα των πλατειών λαϊκών μαζών, ιδιαίτερα των μαζών της φτωχολογιάς, τίποτα δηλαδή που δεν μετατρέπει τους εχθρούς τους σε εχθρούς των μαζών, ιδιαίτερα της φτωχολογιάς και ακόμα πιο ιδιαίτερα των εργατών. Μόνο έτσι εξασφαλίζει στρατηγική πολιτική υπεροχή ο σοσιαλφασισμός, κάθε σοσιαλφασισμός απέναντι στους εχθρούς του και σε ότι αφορά το εσωτερικό και σε ότι αφορά το εξωτερικό της χώρας. Αν χρειαστεί να δώσουν χτύπημα στις μάζες θα έχουν αφήσει εφεδρείες που θα συνεχίσουν την πολιτική της φαινομενικής συμμαχίας με αυτές, αν και αυτό δεν παύει να είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα γι αυτούς. Το ψευτοΚΚΕ, ο Ανταρσυα και ο ψευτοαναρχισμός είναι τέτοιες εφεδρείες.
Η μία μεγάλη διαπραγματευτική προσποίηση του ΣΥΡΙΖΑ: οι δύο ψεύτικοι αντίθετοι πόλοι στην ηγεσία του
Σε ότι αφορά τους δύο πόλους στους οποίους πάντα διαχωρίζονται οι ρωσόδουλοι. Στα 5 χρόνια της χρεωκοπίας υπήρχαν οι “καλοί” και οι “κακοί” ρωσόδουλοι απέναντι στους δανειστές διαμοιρασμένοι μέσα σε όλα τα κόμματα. Σε όλη την πενταετία το ρόλο των καλών τον έπαιζαν εναλλάξ ο Γ. Παπανδρέου και ο Σαμαράς πατώντας πάνω στα γενικά φιλοευρωπαϊκά ρεύματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ο κακός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά οι άλλοι φαιο-”κόκκινοι”. Εδώ δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη προσποίηση, αφού οι “κακοί” ακόμα και στη βάση ήταν γενικά αντιευρωπαίοι ή αλλιώς “αντιμνημονιακοί” σύμφωνα με την απίθανη ορολογία που οι ίδιοι εγκαινίασαν και που σημαίνει “αντιδανειστές”, πράγμα που σε μια χρεωκοπημένη χώρα που συνεχίζει να ζητάει δανεικά είναι ότι πιο θρασύ, υποκριτικό και γελοίο. Μπορεί κανείς να διεκδικεί καλύτερους όρους από το δανειστή του αλλά να του ζητάει νέα δανεικά και ταυτόχρονα να διαδηλώνει εναντίον του ως αντιδανειστής δεν έχει ξαναγίνει. Όμως αυτό το καθεστωτικό θέατρο είχε σαν αποτέλεσμα στο μεν εσωτερικό τη χώρας να διαλυθούν τα δύο κόμματα των “καλών” φιλοδανειστών, στο δε εξωτερικό να συνεχίζουν οι δανειστές να δανείζουν νέα πελώρια ποσά στους “καλούς” φιλοδανειστές ελπίζοντας να μην έρθουν στην εξουσία οι “κακοί” αντιδανειστές. Αυτά τα άπειρα νέα δις πήγαν χαμένα στην καταβόθρα των παλιών λόγω του παραγωγικού σαμποτάζ και λόγω της συντήρησης κάθε διαφθοράς και σπατάλης στην οποία επιδίδονταν πυρετωδώς όλο αυτόν τον καιρό και από κοινού φιλοδανειστές και αντιδανειστές αρχηγοί. Έτσι η Ελλάδα και η Ευρώπη βρέθηκαν κολλημένες σε μια ατέλειωτη διαπραγματευτική κρίση που είχε απλά μερικά διαλείμματα σχετικής ηρεμίας ανάμεσα σε νέες συμφωνίες, νέους ελέγχους των δανειστών, νέες εθνικές αντιστάσεις και νέα, πάντα με δόσεις δανεικά. Μέσα σε αυτήν την αδιάκοπη κρίση και την αδιάκοπη εξαθλίωση του λαού με την υπογραφή των δανειστών, θριάμβευσαν τελικά οι “αντιδανειστές” και ήρθαν στην εξουσία.
Μόλις όμως ήρθε στην εξουσία το αντιδανειστικό απόσπασμα των πρακτόρων, που έγινε ηγετικό στο μεταξύ στο πιο μαζικό μπλοκ της χώρας καθώς περιλάμβανε και τους υπόλοιπους εκτός κυβέρνησης “αντιδανειστές” (ψευτοΚΚΕ και ναζί), δεν υπήρχαν πια κάποιοι “καλοί” για να πάρουν νέα δανεικά από τους δανειστές και να τους ταλαντεύσουν, δηλαδή να δημιουργήσουν τη νέα και πιο εντατική περίοδο δυστυχίας για την Ελλάδα και κυρίως όξυνσης της κρίσης για την Ευρώπη. Αλλά αυτά είναι παιχνιδάκια για τους επαγγελματίες χαμαιλέοντες του ΣΥΡΙΖΑ. Αμέσως πρόκυψε μια ρεαλιστική, υποχωρητική, ρεφορμιστική τάση στα δεξιά του Τσίπρα, οπότε αντικειμενικά “καλή” και αντικειμενικά φιλοδανειστική, η τάση Παπαδημούλη-Μητρόπουλου ενώ αριστερά του Τσίπρα ήταν ήδη πανέτοιμο το παλιό, “επαναστατικό”, αδιάλλακτο, ατέλειωτο μπλοκ των “κακών” αντιδανειστών γεμάτο μικροαστούς, που αρκετοί νομίζουν ότι είναι μαρξιστές, με αρχηγό τον Λαφαζάνη και από κοντά τους σκληρούς φαιο-”κόκκινους” φασίστες με αρχηγό την Κωνσταντοπούλου. Στο κέντρο σαν διαιτητής, σαν εξημερωτής των θηρίων και πάνω απ όλα σαν πατριάρχης και εγγυητής της ενότητας ο Τσίπρας, ο διάδοχος του άλλου ταλαντούχου πράκτορα, του Α. Παπανδρέου, που πάντως εκτός από βαλτός του Μπρέζνιεφ έφτιαξε και ένα ΠΑΣΟΚ, ενώ του Τσίπρα του δώσανε έτοιμες όλες τις υπάκουες φράξιες μαζί με τους ομαδάρχες τους απλά για να τις συναρμολογήσει σε διάταξη νομής της εξουσίας και διάταξη εξαπάτησης ανάλογα με τα γούστα του κάθε ρεύματος βάσης. Επειδή η “δεξιά” του Τσίπρα είναι πολύ αδύνατη σε σχέση με την πολυπληθή στη λαϊκή και κομματική βάση “αριστερά” του, ο Τσίπρας στέκεται πάντα πιο αριστερά από το κέντρο του κόμματός του, και λέει στην Ευρώπη: “Κύριοι στέκομαι πιο αριστερά από όσο σας μιλάω όταν με καλείτε στα κλειστά γεύματα των αρχηγών σας, γιατί πρέπει να διατηρήσω το κόμμα μου και να το φέρω σταδιακά πιο κοντά στα κοινά ευρωπαϊκά νερά μας. Αν τους αφήσω αυτοί θα πάνε με τον Πούτιν μαζί με τους “κομμουνιστές” και ίσως και με τους ναζί όπως δείχνει άλλωστε και αυτή η τρελή η Κωνσταντοπούλου που τη χρειάζομαι για να κατευνάζω τους ΑΝΕΛ και το στρατό. Μην με αφήνετε λοιπόν μόνο μου, μην με εξωθείτε προς τους λύκους. Υπόγραψα μνημόνιο και δέχτηκα τρόικες αλλάζοντας απλά ονόματα και συμπεριφορές, τους πήρα τον ΕΝΦΙΑ, τους πήρα τη 13η σύνταξη, τους πήρα όλα τα δις που τους υποσχέθηκα για την ανθρωπιστική βοήθεια και τους έδωσα μόνο 200 εκ., θα τους πάρω σε λίγο και μπόλικο ΦΠΑ ενώ είχα υποσχεθεί ότι θα τους ελαφρώσω φορολογικά. Δώστε μου τέλος πάντων κάτι και σεις, δώστε μου ασφαλιστικό, συντάξεις και λίγο εργασιακά και κάποια δις ανάσας, κάτι να δείξω κι εγώ στο λαό κάτι να κάνω. Τέλος πάντων θέλετε να τα χάσουμε όλα; Θέλετε να πέσω;”
Για να μπορεί να φαίνεται πειστική αυτή η παράσταση σκηνοθετούνται τα πάντα. Για παράδειγμα όταν πάει ο Τσίπρας στη Μόσχα πάει με το Λαφαζάνη και τη Βαλαβάνη, δηλαδή με το τάχα αντίπαλο ρεύμα που υποτίθεται τον σπρώχνει με το ζόρι προς τον Πούτιν, ενώ όταν πάει στη Μέρκελ πάει με το “ευρωπαϊκό” κέντρο του, δηλαδή με τους εξ απορρήτων συμβούλους του Παππά και Σακελλαρίδη. Και για όσους καχύποπτους στην Ευρώπη έχουν αμφιβολίες για την γρήγορη αυτή μετάλλαξη ενός Τσίπρα που συνεχίζει να πουσάρει στρατηγικά τη βάση του κόμματός του ενάντια στην Ευρώπη, ιδίως με τις γερμανικές αποζημιώσεις, είναι εκεί πάντα ο αδιαφιλονίκητος ψευτο-φιλελευθερίζων και ευρωπαίος Θεοδωράκης για να φωνάζει με πάθος σε όλη την Ευρώπη: “Είναι δικός μας ο Τσίπρας. Βοηθήστε τον. Τον πιστεύω, του δίνω ακόμα και το κόμμα μου στη Βουλή για να εξουδετερώσει τις πιέσεις της “Αριστεράς” του και δεν θέλω καν υπουργεία για το Ποτάμι μου. Είναι αστούλης σαν έμενα. Δώστε του μόνο το λαϊκό πρόσωπο που το χρειάζεται απέναντι στους ρώσους του. Μην του ζητάτε τα πάντα. Δώστε του μερικά δις ώστε να σταθεροποιηθεί κάπως στην εξουσία και μετά θα δείτε”. Ο Θεοδωράκης είναι το όπιο της κάπως αφυπνισμένης Ευρώπης, ο άνθρωπος που θέλει να ανοίξει το δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ στο φασισμό, ο πυροσβέστης του. Άλλωστε δεν το κρύβει για όποιον θέλει να ακούσει. Επαναλαμβάνει ότι δεν θα κάνει ποτέ μέτωπο με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που στο κάτω κάτω έχουν ευρωπαϊκά στελέχη σε όλη την κλίμακα τους και αυτή είναι η φυσιογνωμία τους, αλλά μόνο με τον Τσίπρα, δηλαδή με τον ΣΥΡΙΖΑ που χαιρετίζει τις κατοχικές δυνάμεις της Ουκρανίας. Ο Θεοδωράκης είναι το πιο μοιραίο πρόσωπο στην ελληνική πολιτική σκηνή γιατί εγκλωβίζει την πιο προοδευτική δημοκρατία και τη χρησιμοποιεί για να ενισχύσει το αντίθετό της.
Η δεύτερη μεγάλη διαπραγματευτική προσποίηση του ΣΥΡΙΖΑ : Να κρατάει τη σημαία της φτωχολογιάς
Το να κρατάνε πάντα τη σημαία του λαού, ειδικά της φτωχολογιάς και ακόμα πιο ειδικά των μισθωτών ενάντια στους πλούσιους, αυτό είναι το μυστικό των όποιων επιτυχιών των σοσιαλιμπεριαλιστών και των σοσιαλφασιστών και στην Ελλάδα και σε διεθνή κλίμακα. Αυτός είναι ο σοσιαλφασισμός: Ιμπεριαλιστική και μάλιστα ναζιστική πολιτική στο όνομα των εκμεταλλευόμενων, εξόντωση των αντίπαλων αστών και ιμπεριαλιστών με τη χρήση ενός επιλεκτικού αντιιμπεριαλισμού και αντικαπιταλισμού προορισμένου να εξαπατήσει τους λαούς που διοικούν αυτοί οι αστοί και ιμπεριαλιστές. Αυτήν την τακτική, που αποτελεί μια ανεστραμμένη αστική μορφή μιας αληθινής λαϊκής εξέγερσης, μπορούν να την αναπτύξουν επιστημονικά μόνο αυτοί που διέλυσαν από τα μέσα τις αληθινές λαϊκές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, δηλαδή οι αποστάτες του μαρξισμού, όπως είναι οι αστοί νέου τύπου της Ρωσίας, της Κίνας και τα επίσης προδοτικά των λαών τσιράκια τους, οι αστοί νέου τύπου σε όλο τον κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος που οι βασικοί καθοδηγητές του φαιο-”κόκκινου” μετώπου σε κάθε χώρα και παγκόσμια (δες Ντούγκιν) δεν είναι οι φαιοί, δηλαδή οι σοβινοφασίστες και οι ναζί τύπου ΑΝΕΛ και Χρ. Αυγής, αλλά οι “αριστεροί” προδότες και αποστάτες του μαρξισμού δηλαδή οι συριζαίοι, οι κνίτες και οι “ανταρσύες” (μιλάμε πάντα για τα ηγετικά στελέχη και όχι για τους οπαδούς και τα απλά μέλη τους) που η γενική ιδεολογική τους κατατομή είναι ο τροτσκισμός. Αυτή είναι η καταλληλότερη μορφή για τις σοσιαλιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, δηλαδή η μορφή της εξαγωγής της επανάστασης ερήμην των “επαναστατημένων” λαών και σε σύγκρουση με αυτούς.
Ποια είναι λοιπόν η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους 17 δανειστές; Είναι η πολιτική της ελληνικής υποτιθέμενης εξέγερσης των φτωχών, η πολιτική του κινήματος “των αγανακτισμένων” που τελικά πήραν την εξουσία στη χώρα τους ενάντια στους ευρωπαίους “τραπεζίτες και στους τοκογλύφους” και απαιτούν επιτέλους δικαίωση. Αυτό είναι το σύνθημα που ενώνει το ΣΥΡΙΖΑ με τη “Χρ. Αυγή”, όπως τους πρωτοένωσε στο Σύνταγμα των “αγανακτισμένων” το 2012. Έτσι βγαίνει ο σοσιαλιμπεριαλιστής μπαταχτζής απέναντι στον κλασικό αστό δανειστή που συνεχίζει να δανείζει τον μπαταχτζή με επιτόκιο 2,5%- την ώρα που κανείς στον κόσμο δεν τον δανείζει με λιγότερο από 16% - και αυτός απαιτεί κούρεμα δανείων, νέο δανεισμό δίχως όρους και μερικά “πακέτα για ανάπτυξη”. Αλλά ο καλός μπαταχτζής δεν μιλάει ποτέ για τον εαυτό του, αλλά για τα παιδιά, την οικογένειά του κλπ. Ο σοσιαλ-μπαταχτζής μιλάει κάθε στιγμή εκ μέρους των φτωχών της μικρής του χώρας, ενώ ο κλασικός αστός δανειστής δίχως καμιά αμφιβολία μιλάει εξ μέρους των πιο πλούσιων μιας σειράς μεγάλων χωρών και μάλιστα της μεγαλύτερης από αυτές, εν προκειμένω της Γερμανίας. Για να γίνει πολύ σαφής η εικόνα αυτής της φαινομενικής ταξικής αντιπαράθεσης ο σοσιαλ- μπαταχτζής βάζει μια χοντρή κόκκινη γραμμή στον δανειστή και του λέει μεγαλόφωνα για να τον ακούσει εκτός από το γοητευμένο λαό του όλος ο πλανήτης: “Τους μόνους που δεν θα πειράξεις είναι τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους μου. Ακούς; Σε όλα τα άλλα είμαι διατεθειμένος να υποχωρήσω. Τόσο πολύ μάλιστα υπερασπίζω τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους μου, που αν χρειαστεί, για να πληρώσω εκείνους, δεν θα πληρώσω εσάς, τους πιστωτές, κι ας χρεωκοπήσω. Ναι ρε θα σας πάρω μαζί μου πηδώντας στο κενό αλλά εγώ είμαι κίνημα φτωχών και τους φτωχούς μου εγώ δεν τους πουλάω!”.
Βέβαια ο απατεώνας μπλοφάρει ξέροντας τη δύναμη των προστατών του Πούτιν και Ξι, που μαζί με το φίλο τους Ομπάμα, και από κοντά τους Μέρκελ, Ολάντ, Γιουνκέρ και Σια δεν θα αφήσουν τη χώρα να χρεωκοπήσει εντελώς, τουλάχιστον τώρα σύντομα, και να βγει από το Ευρώ. Επίσης, ο σοσιαλ-μπαταχτζής δεν ενημερώνει τους “φτωχούς του” ότι αν κάτι δεν πάει καλά και χρεωκοπήσει η χώρα πάνω στον εκβιασμό, μετά αυτοί δεν θα είναι πια έλληνες φτωχοί, αλλά σομαλοί φτωχοί που θα τον κυνηγάνε μέχρι την κορυφή του Ολύμπου και τις σπηλιές του Αιγαίου για να τον πνίξουν. Κυρίως δεν τους λέει ότι όσο η παραγωγή της χώρας θα βυθίζεται στη νεοαποικιακή αντιευρωπαϊκή της πορεία θα είναι αδύνατο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να ζουν από αυτήν την ολοένα και πιο βυθισμένη και με αποικιακούς όρους παραγωγή. Δεν τους λέει δηλαδή ότι κανείς δανειστής δεν θα κρατάει για πολύ τους μισθούς του δημοσίου και τις συντάξεις όταν χάνει τη δουλειά του σε 4 μήνες το 2,35% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα που σήμερα τις εξασφαλίζουν σε κάποιο ύψος. Αυτά χωρίς να λογαριάσουμε εκείνους τους εργαζόμενους που η κυβέρνηση τους εμπόδισε να προσληφθούν σαμποτάροντας μόλις ήρθε όλες τις μεγάλες επενδύσεις, και αυτά χώρια από τις απολύσεις που ετοιμάζει για τους 4000 εργαζόμενους που ζουν άμεσα ή έμμεσα από την επένδυση του χρυσού στη Χαλκιδική. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους το ΔΝΤ θέλει περικοπές στις συντάξεις είναι ότι το πόσο των συντάξεων σε σχέση με το φθίνον ξανά ΑΕΠ έχει φτάσει στο 10% πράγμα που σύμφωνα με τους Φαινάνσιαλ Τάιμς της 22 του Μάη κάνει τον λογαριασμό των συντάξεων να μην μπορεί να σταθεί.
Ο απατεώνας βέβαια ισχυρίζεται ότι αυτές οι απολύσεις είναι απώλειες του τωρινού διαπραγματευτικού πολέμου με τους πιστωτές, και ότι μόλις η μάχη κερδηθεί πάλι η ανάπτυξη θα αρχίσει. Αλλά αποδείξαμε πέρα από το σαμποτάζ ότι μόνο και μόνο το να βλέπει κανείς σαν πολεμική τη σχέση του με τους συνεταίρους του σε μια εθελοντική ένωση κρατών και μάλιστα όσο τους έχει αυτούς σαν μόνους δανειστές, σημαίνει ότι επιδιώκει μόνιμη πολιτική και ψυχική ρήξη με αυτούς, οπότε στις δοσμένες διεθνείς συνθήκες διαρκή οικονομική αποσύνθεση, οικονομία γαιοπροσόδου και αρπαγής, και πολιτικό εκφασισμό.
Στην πραγματικότητα αφού η κυβέρνηση δεν νοιάζεται στ αλήθεια για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, που δεν σώνονται από τον όποιο ελάχιστο μισθό, μιας και το πρόβλημα στους πραγματικούς μισθούς προέρχεται από την πελώρια ανεργία, η σημαία που σηκώνει αυτή ιδιαίτερα για τους δημόσιους υπάλληλους δεν είναι για να τους στηρίξει σαν μισθωτούς, αλλά σαν μέλη ενός κρατικού στρατού που οι φαιο-”κόκκινοι” τον χρειάζονται για την ολοκληρωτική κατάκτηση του κρατικού μηχανισμού και για την επιβολή μέσα από αυτόν της πολιτικής δικτατορίας των ξένων αφεντικών τους. Ακόμα και η έμφαση της κυβέρνησης στη διατήρηση των μισθών των συνταξιούχων χωρίς να κάνει καμιά διάκριση ανάμεσα στους υψηλόμισθούς και στους χαμηλόμισθους, δεν οφείλεται στην προστασία της και στα μεσοστρώματα, αλλά δείχνει ότι προσπαθεί να κατοχυρώσει ταξικές συμμαχίες με τα πιο ψηλά στρώματα ανάμεσα στους συνταξιούχους, που είναι κυρίως πρώην ψηλότεροι κρατικοί υπάλληλοί, υπάλληλοι ΔΕΚΟ, πετυχημένοι ειδικοί, μηχανικοί κλπ.
Απάντηση στα ψεύτικα και ύπουλα διλήμματα του ΣΥΡΙΖΑ
Όσο όλες αυτές οι απάτες δεν μπορούν ακόμα να ξεσκεπάζονται μαζικά από τους δημοκράτες και πατριώτες-ευρωπαϊστές και κυρίως από τους πραγματικούς αριστερούς μέσα στη χώρα μας αλλά και από τα αντίστοιχα ρεύματα στις δανείστριες χώρες οι σοσιαλφασίστες θα φανατίζουν τη ντόπια κοινή γνώμη και θα δουλεύουν αρκετά ευνοϊκά για την κυβέρνηση στο εξωτερικό. Αυτός είναι ο λόγος που ακόμα δεν πέφτει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και των φαιο-”κόκκινων” συμμάχων του παρόλες τις αισθητές σε όλους καταστροφές που η πολιτική της “μακράς αιώρησης” φέρνει στη χώρα. Αντίθετα τα ποσοστά της ΝΔ, που δείχνει πόσο θέλει μια κωλοτούμπα της κυβέρνησης, δηλαδή μια υποχώρηση στους δανειστές, πέφτουν. Και αυτό παρόλο που ο ίδιος ο Σαμαράς έχει γίνει στην πράξη πλασιέ του Τσίπρα πιέζοντας το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όπως ο Θεοδωράκης τους σοσιαλδημοκράτες, να δεχτούν τα αιτήματα της κυβέρνησης. Βέβαια οι απατεώνες μας δεν μπορούν να επηρεάζουν έντονα την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη που έχει πάρει κάπως είδηση την γεμάτη θράσος απαίτησή τους να πληρώνουν όλοι οι άλλοι λαοί δανεικά σε αυτούς και σε μεγάλο βαθμό αγύριστα υποτασσόμενοι στις δημοκρατικές εκλογικές αποφάσεις του δικού τους λαού.
Στο σημείο λοιπόν αυτό έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ρωτάει τους πάντες, άτομα και κόμματα και τα καλεί να πάρουν θέση: Είστε μαζί μας που θέλουμε να μείνουν σταθεροί οι μισθοί και οι συντάξεις ή είστε με το ΔΝΤ και την ΕΖ που θέλουν να κόψουν παραπέρα τους μισθούς και τις συντάξεις; Και εκεί οι πιο πολλοί που νιώθουν τη δυστυχία των νοικοκυριών των συνταξιούχων από τις περικοπές ακόμα και των κάπως πιο εύπορων από αυτούς απαντούν ότι τάσσονται ασυζητητί με την κυβέρνηση. Εμείς σαν αληθινοί υπερασπιστές του εργαζόμενου λαού που ξέρουν τι στα αλήθεια συμβαίνει σε όλη αυτήν τη βρώμικη ιστορία απαντάμε στους απατεώνες ως εξής:
“Δεν χρειάζεται καμιά περικοπή αν φύγετε εσείς οι σαμποταριστές από τη μέση και έρθουν στην εξουσία πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις που απλά θα επιτρέψουν την παραγωγή να λειτουργήσει, ιδιαίτερα τη μεγάλη σύγχρονη βιομηχανική παραγωγή. Μόλις ξεκινήσει αυτό, σε ελάχιστο χρόνο όλες οι συντάξεις θα μπορούν όχι απλά να μείνουν στα επίπεδα τους αλλά να υψωθούν αρχίζοντας από τις πιο χαμηλές από αυτές. Ή αλλιώς αν σταματήσετε το παραγωγικό σαμποτάζ δεν θα χρειάζονται πολύ σύντομα ούτε δανειστές, ούτε μνημόνια. Εσείς φέρατε τα μνημόνια και μόνο με το διώξιμό σας θα φύγουν κι αυτά”.
Ασφαλώς οι σαμποταριστές και οι φίλοι τους θα απαντήσουν ότι αυτούς έχει εκλέξει αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός να τον αντιπροσωπεύσουν και να διαπραγματεύονται με τους δανειστές και δεν υπάρχουν άλλοι τώρα. Μα εμείς δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να διακόψουμε με τη βία αυτήν την αντιπροσώπευση, απλά αποκαλύπτουμε ότι αυτή η κυβέρνηση υπέκλεψε αυτήν την αντιπροσώπευση με ασύλληπτα ψέματα και ακόμα χειρότερες αποκρύψεις και ότι τη χρησιμοποιεί, υποσχόμενη βραχυπρόθεσμα οικονομικά ανταλλάγματα, για να τορπιλίζει τα βαθύτερα και τα άμεσα και, κυρίως, τα μακροπρόθεσμα οικονομικά συμφέροντα και την εθνική αξιοπρέπεια της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Λέμε στην ουσία ότι σαμποταριστές πληρώνουν το λαό για να τον κάνουν φίλο και μετά να τον αλυσοδέσουν και να τον λιώσουν στην εκμετάλλευση. Το ίδιο και χειρότερο κάνουν σε σχέση με τους άλλους λαούς της Ευρώπης όπου προβάλουν το ελληνικό παράδειγμα των “κόκκινων γραμμών” σε συντάξεις και μισθούς σαν παράδειγμα λαϊκής αντίστασης, ενώ είναι παράδειγμα μιας νέας υποτέλειας απέναντι στις υπερδυνάμεις και κυρίως απέναντι στους ανατολικούς φασίστες που εκστρατεύουν εναντίον των λαών της Ευρώπης. Με αυτούς τους όρους, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο μέσα στους δανειστές, τίποτα πιο καταστροφικό από αυτό που ετοιμάζουν οι προβοκάτορες και οι ιντριγκαδόροι τάχα εθνικοί και ταξικοί διαπραγματευτές μας. Αυτοί στην πραγματικότητα είναι οι πρώτοι πεμπτοφαλλαγγίτες των νέων χίτλερ, που σαν πολεμικά γεράκια των αφεντικών τους , κάρφωσαν γερά τα νύχια τους στην πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που τα πέρασε για χελιδόνια της άνοιξης, τη δική μας χώρα. Κάθε νίκη για αυτά τα αρπακτικά είναι ήττα για την Ελλάδα και ήττα για τη Ευρώπη. Ακόμα και όταν φαίνεται ότι συγκρούονται με την Ευρώπη για να κερδίσουν φτηνότερα δάνεια, είναι για να μας πουλήσουν πιο φτηνά δούλους στα αφεντικά τους. Κανείς δημοκρατικός και τίμιος άνθρωπος δεν πρέπει να είναι μαζί τους στους άγριους πτωχευτικούς, τάχα αυτοκτονικούς εκβιασμούς που ετοιμάζουν ενάντια στην Ευρώπη σε συνεργασία με τις δυόμιση υπερδυνάμεις “ανεμίζοντας σαν σημαία τους τον προλεταριακό σάκο της επαιτείας”, όπως έγραφε ο Μαρξ στο κομμουνιστικό μανιφέστο, για τους φεουδαρχικούς σοσιαλιστές**. Πολύ σιχαμερό, πολύ θρασύδειλο και κυρίως πολύ ταπεινωτικό για έναν περήφανο και με επαναστατικές παραδόσεις προλεταριάτο σαν το ελληνικό.
Σημειώσεις. *Πρόσφατα αυτός ο κανάγιας μπέρδεψε όσους έχουν αντιληφθεί την ρωσοφιλία του καθώς πρότεινε ξαφνικά να δημιουργηθεί ευρωπαϊκός στρατός για να αντιμετωπίσει τη ρώσικη επιθετικότητα!!!. Αλλά είναι απλό. Αυτή η πρόταση σκοπεύει μόνο στο να αποδυναμώσει το ΝΑΤΟ που είναι σήμερα ο μόνος υπαρκτός κοινός στρατός σε ευρωπαϊκό έδαφος απέναντι στη Ρωσία παρόλο που έχει το εκ γενετής ελάττωμα να ηγεμονεύεται στρατιωτικά από την αμερικάνικη υπερδύναμη η οποία, χώρια από τον ηγεμονισμό της, είναι επιπλέον σήμερα εντελώς υφεσιακή απέναντι στους νεοχιτλερικούς του Κρεμλίνου. Ασφαλώς ένας ευρωπαϊκός στρατός είναι χίλιες φορές προτιμότερος από έναν ΝΑΤΟικό στρατό, αλλά μόνο αν οι ευρωπαϊκές χώρες είναι ενωμένες πολιτικά απέναντι στους νεοχιτλερικούς, δηλαδή αν δεν έχουν τόσο ρωσόφιλους ηγέτες όπως συμβαίνει σήμερα για τις τέσσερις μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, οι οποίες φτάσανε στο σημείο να εκλέξουν σαν πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUMC) τον έλληνα ΓΕΕΘΑ Κωσταράκο (!), που διοργανώνει μαζί με τους Καμμένους και τους Ήσυχους τις αντιγερμανικές καμπάνιες μίσους για τον Β παγκόσμιο (εν όψει του Γ παγκόσμιου που πυρετωδώς ετοιμάζουν τα αφεντικά τους)!
**Σήμερα οι αντίστοιχοι θα ήταν οι ιμπεριαλιστές σοσιαλιστές ή αλλιώς σοσιαλιμπεριαλιστές.