Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Όσο μεγαλώνουν τα δημοσκοπικά ποσοστά του Μητσοτάκη τόσο χειρότερος αποδεικνύεται. Αυτό δεν είναι περίεργο για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι αυτό που κάνει ως τώρα είναι να μοιράζει παυσίπονα ισχυριζόμενος ότι αυτά θεραπεύουν και τον καρκίνο.

 

Ρίγη αγωνίας όχι μόνο στους 12.500 εργαζόμενούς της και στις οικογένειές τους, αλλά και σε ολόκληρη την αγορά έχει δημιουργήσει ο κίνδυνος λουκέτου στην τεράστια εμπορική αλυσίδα του Μαρινόπουλου. Κι αυτό γιατί η εταιρεία έχει υποχρεώσεις προς τράπεζες, προμηθευτές, ασφαλιστικά ταμεία και δημόσιο που φτάνουν κοντά στο 1,5 δισ. ευρώ.

 

Πο­λύς κό­σμος με προ­ο­δευ­τι­κές α­νη­συ­χί­ες α­να­ρω­τιέ­ται και προ­βλημα­τί­ζε­ται για το ε­ξής : για­τί ε­νώ η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ συ­νε­χί­ζει με με­γαλύ­τε­ρη έ­ντα­ση την ε­φαρ­μο­γή μέ­τρων πεί­νας και οι­κο­νο­μι­κής α­σφυ­ξί­ας σε σχέ­ση με τις προ­η­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις των κλασ­σι­κών α­στι­κών κομ­μά­των, η λα­ϊ­κή α­ντί­δρα­ση εί­ναι σε κε­ντρι­κό, αλ­λά εν πολ­λοίς και σε το­πι­κό ε­πί­πε­δο, α­πό υ­πο­τυ­πώ­δης ως α­νύ­παρ­κτη;

Το ψευτοΚΚΕ έχει μακρά καριέρα εθελοδουλίας προς τα μεγαλορώσικα αφεντικά του, αλλά ταυτόχρονα και εκμετάλλευσης – υπέρ του σοσιαλιμπεριαλισμού – όλων των εθνικιστικών απατών της αστικής τάξης, με τις οποίες αυτή αφιονίζει εδώ και δεκαετίες το προλεταριάτο και το λαό.

O βασικός εκπρόσωπος και ιδεολογικός αρχηγός του σοσιαλφασισμού στη χώρα μας, το ψευτοΚΚΕ, ρίχνει την ευθύνη της ελληνικής αποβιομηχάνισης, είτε γενικά στον οικονομικό ανταγωνισμό των καπιταλιστών δηλαδή στο ότι ο ένας καπιταλιστής εξοντώνει τον άλλον για το δικό του κέρδος και έτσι οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας αποδυναμώνονται, ή ρίχνει την ευθύνη αυτής της συντριβής στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που όντας ιμπεριαλιστική είναι στη φύση της να χτυπάει την οικονομία των πιο μικρών και φτωχών χωρών, οπότε και της Ελλάδας.

Η ΟΑΚΚΕ καταγγέλλει την αντισυγκέντρωση που οργάνωσε το ψευτοΚΚΕ στις 23 Νοέμβρη ενάντια στην αναγγελμένη ειρηνική εκδήλωση της ουκρανικής κοινότητας στη Μάνδρα Αττικής για να τιμήσει τα θύματα μιας ιστορικής  για τους Ουκρανούς εθνικής τραγωδίας που ήταν ο Μεγάλος  Λιμός του 1932-33. Η εκδήλωση έγινε στο μνημείο του εθνικού ποιητή της Ουκρανίας Τάρας Σεβτσένκο. Το ψευτοΚΚΕ κατέλαβε εκείνο το χώρο πριν ακόμα εμφανιστούν οι Ουκρανοί ενώ στη συνέχεια αποδοκίμασε με συνθήματα όπως “καθάρματα, φασίστες” τους συγκεντρωμένους ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν και πολλά παιδιά και μάλιστα χειροδίκησε και τραυμάτισε διπλωμάτη της ουκρανικής πρεσβείας. Η αστυνομία δεν προστάτευσε όπως όφειλε την εκδήλωση εμποδίζοντας την προαναγγελμένη αντισυγκέντρωση στον ίδιο χώρο και δεν συνέλαβε ούτε απηύθυνε κατηγορία ως τώρα σε κανέναν τραμπούκο. Μάλιστα ο ίδιος ο υπουργός Δημόσιας Τάξης βγήκε ουσιαστικά να τους δικαιολογήσει λέγοντας: "Κατά καιρούς υπάρχουν τέτοιες κινηματικές δραστηριότητες που ορισμένες φορές υπερβαίνουν τη δημοκρατική διάσταση που πρέπει να έχουν αυτά τα κινήματα». Είπε δηλαδή  ότι αυτή η επίθεση δεν ήταν παρά μία από τις συνηθισμένες «υπερβάσεις» που κάνουν τα «λαϊκά κινήματα» στη χώρα μας απέναντι στις οποίες οι υπουργοί δημόσιας τάξης δείχνουν γενικά κατανόηση. 

Αν υπάρχει σήμερα ένα αληθινό πολιτικό αίνιγμα που τοποθετείται επίμονα και απαιτεί τη λύση του από τους συνειδητούς αριστερούς είναι η στρατηγική σύμπτωση θέσεων ανάμεσα σε αυτό που λέμε γενικά κομμουνιστική και επαναστατική αριστερά και σ΄ αυτό που ονομάζουμε κλασσική σοβινιστική και φασιστική ακροδεξιά.

Τι κάνουμε λοιπόν; Τι προτείνει και τι κάνει η συνειδητή εργατική τάξη στη χώρα μας; 

Η μεγάλη κρίση είναι πια εδώ. Δεν είναι ολόκληρη, δεν έχει ξεδιπλώσει όλη της την καταστροφική μανία, αλλά τα βασικά ποιοτικά της στοιχεία της έχουν ήδη εμφανιστεί. Αυτά συμπυκνώνονται σε δύο.

  Αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φ. 418 της Νέας Ανατολής, Οκτώβρης 2006 Η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ωρίμασε κόντρα στη γραμμή της “φιλελευθεροποίησης” που προωθούσε εκείνη την περίοδο η φασιστική χούντα κάτω από την πίεση όλης της Ευρώπης και της κοινής γνώμης των ΗΠΑ.

  Παντού η εργοδοσία  ποδοπατεί τα εργατικά δικαιώματα, άλλά μόνο στην COSCO οι εργαζόμενοι δουλεύουν σα δούλοι. Αυτό γίνεται γιατί τους αποικιοκράτες της COSCO τους καλύπτει  η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, τα δικαστήρια, η επιθεώρηση εργασίας, η ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ.