Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Με αφορμή το περιστατικό που ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να παραδεχτεί την πρακτόρικη ανάμιξη της Μόσχας στα εσωτερικά της χώρας μας, η κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», με άρθρο του συντάκτη Μ. Καλατζή που έχει τίτλο «Ορθοδοξία, Ρωσία, μπίζνες και κυπριακή αφέλεια» στις 15/7, αναδεικνύει ορισμένες πτυχές της ρωσικής παρέμβασης στην Κύπρο που και πολύπλευρη και αρκετά βαθιά είναι.

ΠΡΟΤΟΥ υπεισέλθουμε σε μια ανάλυση του φυλλαδίου που τιτλοφορείται «Αλήθεια δεν είναι παρά η αλήθεια, εφόσον είναι επίκαιρη»,

 

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΡΩΣΙΚΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΦΙΛΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ

Η άρνηση της πολιτικής ηγεσίας της Ουκρανίας να υπογράψει τις συμφωνίες πολιτικής σύνδεσης και ελεύθερου εμπορίου της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, λίγες ημέρες μονάχα πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία,

Τα τελευταία χρόνια η ρωσική νεοχιτλερική υπερδύναμη προωθεί με μεγαλύτερη ένταση από παλιά τις θέσεις της στην Αφρική. Η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή του Κρεμλίνου στις αφρικανικές υποθέσεις, που οδηγεί στην καταλήστευση και πρόσδεση στο άρμα του μιας σειράς αφρικανικών χωρών, πυροδοτεί μια κατάσταση γενικής πολιτικής αναταραχής που συνεχώς διευρύνεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πραξικόπημα της 18 Αυγούστου στο Μαλί που, όπως αποκαλύφθηκε, σχεδιάστηκε από δύο στρατιωτικούς, τους Ντιάβ και Καμάρα, οι οποίοι λίγες μέρες προτού εκδηλωθεί είχαν επιστρέψει από κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην Ανώτατη στρατιωτική σχολή της Μόσχας (https://www.fpri.org/article/2020/09/why-russia-is-a-geopolitical-winner-in-malis-coup/).

Οι προβοκάτσιες Τραμπ αρχίζουν να παίρνουν κατακλυσμιαία μορφή, ιδιαίτερα όσον αφορά στην ενεργειακή αχίλλεια φτέρνα της Δύσης, δηλαδή το παγκόσμιο επίκεντρο της παραγωγής και ροών πετρελαίου, τη Μέση Ανατολή. Και φυσικά το αιώνιο «κέντρο» σε όλες τις ευρείας κλίμακας άδικες διεθνείς αντιπαραθέσεις και αλληλοφαγώματα, η πουτινική Ρωσία, είναι ήδη εκεί, καλά πλασαρισμένη,

Όταν εμφανίστηκε από το πουθενά μια σύγκρουση Ελλάδας-Ρωσίας μετά από 40 χρόνια ελληνορωσικού έρωτα από όλες τις κυβερνήσεις, η ΟΑΚΚΕ τοποθετήθηκε με μια ανακοίνωση που χαρακτήριζε αυτή τη σύγκρουση «στρατηγική προσποίηση» της κυβέρνησης Τσίπρα για να παραπλανήσει τη Δύση και να αναλάβει για λογαριασμό της ένα σημαντικό διπλωματικό ρόλο στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, μέσα από τον οποίο δεν θα υπηρετήσει τα δυτικά αλλά τα ρωσοκινέζικα συμφέροντα.

Βαδίζοντας στα χνάρια των παλιών χίτλερ, οι πολιτικοί τους απόγονοι του άξονα Μόσχας-Πεκίνου εφορμούν για την κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας ασκώντας παντού από όπου περνούν την πιο ακραία βία και τρομοκρατία απέναντι στους λαούς. Όπου όμως υπάρχει καταπίεση, εκεί προβάλλει και η αντίσταση. Οι λαοί εξεγείρονται ενάντια στους δυνάστες τους, τα εθνικά κράτη που δέχονται την επίθεση των ναζί αντιστέκονται θαρραλέα, συσπειρώνονται και καθυστερούν την προέλασή τους.  

 

Ολόκληρη η προοδευτική ανθρωπότητα καταδικάζει τα αποτρόπαια εγκλήματα των ρώσων νέων χίτλερ σοσιαλιμπεριαλιστών στη Συρία. Τελευταίο τους κατόρθωμα είναι ο συστηματικός βομβαρδισμός νοσοκομείων και ιατρικών κέντρων στις περιοχές που ελέγχει η συριακή αντίσταση. Έτσι στις 14 Φλεβάρη, μέσα σε διάστημα τριών ωρών χτυπήθηκαν δύο νοσοκομεία στην επαρχία Ιντλίμπ και ένα στην επαρχία Χαλεπιού από αεροσκάφη ή βαλλιστικούς πυραύλους των ρωσικών δυνάμεων.

Το να πεθαίνει κανείς αυτήν την εποχή στη χώρα μας σαν μεγάλος πατριώτης και ταυτόχρονα σαν προσωπικότητα διεθνούς βεληνεκούς και να του αποδίδονται μεγάλες τιμές από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα σημαίνει ότι κάποιο πολύ μεγάλο κακό έχει κάνει σε βάρος του λαού μας αλλά και σε βάρος άλλων λαών. Μάλιστα όσο περισσότερο τον τιμάνε αυτά τα κόμματα τόσο το χειρότερο για τη μελλοντική θέση του νεκρού στην ιστορία.

Το ελληνικό κράτος με την ουσιαστική συμφωνία σύσσωμου του πολιτικού καθεστώτος υπέγραψε μία σειρά σημαντικές συμφωνίες με το σοσιαλφασιστικό καθεστώς της Κίνας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου της Σι Τζινπίνγκ. Πρόκειται για συμφωνίες που ανοίγουν πλατιά το δρόμο στον εκφασισμό και στην αποικιακού τύπου οικονομική υποδούλωση της χώρας. Hβάση τους είναι ο έλεγχος της ενέργειας, των ενεργειακών, επικοινωνιακών και συγκοινωνιακών δικτύων της χώρας, ο έλεγχος του εφοπλιστικού και τραπεζικού κεφάλαιου και πάνω απ’ όλα ο έλεγχος του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας από τον νεοχιτλερικό ρωσοκινέζικο άξονα.