Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κάθε ειρηνόφιλος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή μιας λωρίδας εδάφους της Βόρειας Συρίας και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση και αυτού του ξένου στρατού από τη χώρα. Αυτό το λέμε παρόλο που υπάρχει πραγματικό ζήτημα άμυνας της Τουρκίας σαν χώρας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του φασιστικού εθνοσοβινιστικού ΡΚΚ που εμφανιζόμενο σαν YPGέχει αποκτήσει ισχυρές στρατιωτικές θέσεις στη Βόρεια Συρία λειτουργώντας πραξικοπηματικά μέσα στον κουρδικό πληθυσμό αρχικά κάτω από την προστασία του Ασαντ, της Ρωσίας και τελευταία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ουσιαστική απάντηση του ΡΚΚ στην τούρκικη επίθεση ήταν ο βομβαρδισμός του τουρκικού πληθυσμού με αποτέλεσμα το θάνατο 6 αμάχων. Για μας όμως τόσο γενικά αλλά και ειδικά στις δοσμένες συνθήκες ο μόνος παράγοντας που έχει δικαίωμα να τα βάλει με το ΡΚΚ και οποιονδήποτε άλλο εισβολέα της χώρας δεν είναι καμιά ξένη δύναμη αλλά ο συριακός λαός στα πλαίσια του συριακού δημοκρατικού κινήματος, παρόλα τα πλήγματα που αυτό έχει δεχθεί.

 

Σε πρώτο σχετικό άρθρο μας στην ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ πριν τρεις βδομάδες χαιρετίσαμε το δημοκρατικό κίνημα της πλατείας Ταξίμ ενάντια στο φασιστικό καθεστώς Ερντογάν. Γράψαμε στη συνέχεια ότι υπάρχει κίνδυνος αυτό το κίνημα να προβοκαριστεί από το σοσιαλφασισμό που θα χωθεί μέσα του και θα επιχειρήσει να το διαλύσει, και  ίσως να το μετατρέψει σε εφεδρεία του καθεστώτος.

 

Λί­γοι διε­θνείς πα­ρα­τη­ρη­τές σχο­λί­α­σαν την ε­λε­ει­νά φι­λο­πρα­ξι­κοπη­μα­τι­κή στά­ση της μο­νο­πω­λια­κής Δύ­σης α­πέ­να­ντι στην Τουρ­κί­α του Ερ­ντογάν, κα­τά τη διάρ­κεια και με­τά την α­πο­τυ­χί­α της α­πό­πει­ρας ε­γκα­θί­δρυ­σης στρα­τιω­τι­κής δι­χτα­το­ρί­ας στη χώ­ρα αυ­τή.

H OAKKE χαιρετίζει το μαχητικό δημοκρατικό κίνημα του τουρκικού λαού που είναι σε εξέλιξη. Αυτό ξεκίνησε αρχικά μειοψηφικά σαν κίνημα ενάντια  στην καταστροφή του λίγου πράσινου της πλατείας Ταξίμ από τα σχεδιαζόμενα νεο-οθωμανικά  κτίρια,

H Τουρ­κί­α βρί­σκε­ται σή­με­ρα στην αιχ­μή των πα­γκό­σμιων α­ντι­θέ­σε­ων. Η α­ντί­στα­σή της στην προ­σπά­θεια πε­ρι­κύ­κλω­σης και α­πο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης από τη ρω­σι­κή νε­ο­τσα­ρι­κή υ­περ­δύ­να­μη μπο­ρεί να α­πο­μα­κρύ­νει τον κίν­δυ­νο πολέ­μου που οι ρώ­σοι νε­ο­χι­τλε­ρι­κοί σχε­διά­ζουν κα­τά της ευ­ρω­πα­ϊ­κής η­πεί­ρου.

Όταν εμφανίστηκε από το πουθενά μια σύγκρουση Ελλάδας-Ρωσίας μετά από 40 χρόνια ελληνορωσικού έρωτα από όλες τις κυβερνήσεις, η ΟΑΚΚΕ τοποθετήθηκε με μια ανακοίνωση που χαρακτήριζε αυτή τη σύγκρουση «στρατηγική προσποίηση» της κυβέρνησης Τσίπρα για να παραπλανήσει τη Δύση και να αναλάβει για λογαριασμό της ένα σημαντικό διπλωματικό ρόλο στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, μέσα από τον οποίο δεν θα υπηρετήσει τα δυτικά αλλά τα ρωσοκινέζικα συμφέροντα.

Ακολουθεί αναδημοσίευση ενός κείμενου της Νέας Ανατολής του 2015 που αναφερόταν σε μια απάντηση του αντιεθνικιστή ιστορικού Γιώργου Νακρατζά σχετικά με τη «γενοκτονία των Ποντίων».

Το ελληνικό κράτος, ιδιαίτερα από τότε που πήρε θέση υπέρ των πρώτων γενοκτόνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά  τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που ήταν οι Σέρβοι σφαγείς της Σρεμπρένιτσα, και υπέρ των νεοτσαρικών Ρώσων πολιτικών προστατών τους δεν αρκείται απλά στην διαστρέβλωσή της  ιστορικής αλήθειας. Πάει και παίρνει φανατικά θέση στο πλευρό  της πιο άδικης πλευράς σε μια ιστορικού χαρακτήρα πολιτικοστρατιωτική αντιπαράθεση ώστε να στήνει μέτωπα «εθνικής ομοψυχίας», σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της ίδιας της χώρας μας, τα οποία μέτωπα εξυπηρετούν μόνο ένα πράγμα:  τη ρώσικη εξωτερική πολιτική. 

 Το Φλεβάρη του 1994 με την ψήφο και του ψευτοΚΚΕ η ελληνική Βουλή αποφάσισε ότι η Τουρκία διέπραξε σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου το έσχατο διεθνές έγκλημα, αυτό της γενοκτονίας. Πρόσφατα σύσσωμο το διακομματικό καθεστώς χρησιμοποίησε το διαγωνισμό της Eurovision για να προβάλει αυτή τη «γενοκτονία» ώστε να καταστήσει τη σημερινή Τουρκία βαθιά ένοχη στα μάτια των λαών της Ευρώπης καταρχήν γιατί αρνείται ότι διέπραξε αυτό το ύψιστο έγκλημα, και μετά για να αποκτήσουν ιστορικό βάθος και ασύλληπτο όγκο τα δυο πραγματικά λάθη της και οι επιθετικές της πλευρές στην Κύπρο και στο Αιγαίο, όπου όμως και η Ελλάδα έχει πελώριες ιστορικές ευθύνες.  Στόχος όλων των πολιτικών κομμάτων, πλην της ΟΑΚΚΕ, γι αυτήν την πρόσφατη έκρηξη του αντιτουρκιμού είναι ένας: να εμποδίσουν την Ευρώπη στο να εντάξει την αμφιταλαντευόμενη Τουρκία στο πρόσφατο αγωνιώδες, μετά την προδοσία Τραμπ, πολιτικοστρατιωτικό της μέτωπο ενάντια στη νεοχιτλερική Ρωσία και τελικά να τη στείλει στην ανοιχτή αγκαλιά της  (δες https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1760- ).

 Η προαναγγελθείσα παραίτηση του πρωθυπουργού της Τουρκίας Νταβούτογλου από τη θέση του, αλλά και από την προεδρία του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δημιούργησε νέο κύμα επικρίσεων κατά του Τούρκου προέδρου Ερντογάν.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

  Ό­λο τον κα­νι­βα­λι­σμό της δεί­χνει σή­με­ρα η κυ­βέρ­νη­ση στο προ­σφυ­γικό ό­ταν κρα­τά­ει στην ο­μη­ρεί­α, στην πεί­να, και στην ε­ξα­θλί­ω­ση χι­λιά­δες πρόσφυ­γες και μετανάστες, σαν ερ­γα­λεί­α για τη διά­σπα­ση και τον εκ­φα­σι­σμό της Ευ­ρώ­πης ε­νώ δεν διστά­ζει να τους ρίχνει βο­ρά στα να­ζι­στι­κά σκυ­λιά που δυ­να­μώ­νουν ο­λο­έ­να μέ­σα στο ντό­πιο πληθυσμό ιδιαί­τε­ρα το νη­σιω­τι­κό. Το ελλη­νι­κό κρά­τος αρ­νεί­ται να αποσυμφορήσει τα νησιά, κά­τι που εύ­κο­λα θα μπορού­σε να γί­νει αν ε­φάρ­μο­ζε τη συμφω­νί­α του Μάρ­τη με­τα­ξύ Ε­Ε και Τουρ­κί­ας για ε­πα­να­προ­ώθηση των με­τα­να­στών. Κι ό­μως στην πρά­ξη την έ­χει καταργήσει με  το εφευρη­μέ­νο πρό­σχη­μα  ό­τι η Τουρ­κί­α δεν είναι “α­σφα­λής Τρί­τη χώ­ρα”.