Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η προσωρινή πολιτική ανακωχή στη Γαλλία, με την επιβίωση στο κοινοβούλιο της κυβέρνησης Λεκορνί, που την εξασφάλισε με τη δέσμευσή της για αναστολή του νόμου για το Ασφαλιστικό μέχρι τον Ιανουάριο του 2028, μετά δηλαδή τις προεδρικές εκλογές του 2027, είναι αναμφισβήτητα μια ήττα του ρωσόφιλου/ρωσόδουλου φασιστικού και σοσιαλφασιστικού μπλοκ Λεπέν-Μελανσόν. Γιατί εάν αυτό το μπλοκ αναλάβει την εξουσία με το πρώτο, κλασικό ακροδεξιό και ιστορικά εθνοπροδοτικό σκέλος της (βλ. φιλοχιτλερικοί του καθεστώτος του Βισύ), τον Εθνικό Συναγερμό της Λεπέν, απειλεί να διαλύσει την αστική δημοκρατική αντιπουτινική και αντιτραμπική ενότητα στην Ευρώπη, να καταπουλήσει την Ουκρανία και να ανοίξει διάπλατα το δρόμο για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο νεοχιτλερικό Άξονα Ρωσίας - Κίνας.

Μπροστά σ’ αυτή την τερατωδία, το πολιτικό μπλοκ του Μακρόν, στο οποίο ανήκει και ο νέος πρωθυπουργός Λεκορνί, εκπροσωπεί οπωσδήποτε μια σχετική πρόοδο. Κι αυτό δεν είναι παράλογο. Ο Μακρόν, ολοένα και περισσότερο μετά την απώλεια των τελευταίων ψηγμάτων των παλιών, γαλλικών αποικιοκρατικών ερεισμάτων στο Σαχέλ της Αφρικής (Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας) από ανοιχτά υποστηριζόμενα από τη Ρωσία στρατιωτικά πραξικοπήματα, κινείται όλο και περισσότερο μακριά από την παλιά, μπατίρικη γαλλική ιμπεριαλιστική επεμβατική γραμμή στον Τρίτο Κόσμο, που ήταν ισχυρή ακόμη και επί Σαρκοζί και Ολάντ, σε μια γραμμή ευρωπαϊκής κι ακόμη περισσότερο δευτεροκοσμικής ενότητας απέναντι στη Μόσχα και στο Πεκίνο. Αυτό βέβαια πάντα με τις ταλαντεύσεις που είναι αναπόφευκτες για τη γερασμένη δυτικοευρωπαϊκή μονοπωλιακή αστική τάξη.

Η “κουτσή” (δηλαδή χωρίς αυτοδύναμη, φιλική προς τον ίδιο πλειοψηφία στη Βουλή) δεύτερη πενταετής προεδρία Μακρόν ήταν αποτέλεσμα μιας κάποιας σοφίας που επέδειξε ο γαλλικός λαός όταν το ’22 έδωσε στο Μακρόν τη νίκη στο β’ γύρο των προεδρικών ενάντια στη φασίστρια και φιλοπουτινική Λεπέν. Αυτό, που έγινε λίγους μόλις μήνες μετά την έναρξη του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, συνδυάστηκε με την παράλληλη απώλεια της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας από το πολιτικό του στρατόπεδο, και οφειλόταν κύρια στα μέτρα Μακρόν στο πεδίο της οικονομίας και ειδικότερα στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, που αύξανε τα όρια συνταξιοδότησης. Στην οικονομία, ο Μακρόν ακολουθούσε μέχρι τώρα, από την αρχή ουσιαστικά της προεδρίας του το 2017, τη φιλελεύθερη “ορθοδοξία”, την οποία κληρονόμησε από τα δύο ρεύματα που ουσιαστικά συγκρότησαν το μακρονικό κόμμα-μπλοκ το 2016‑17 (την οικονομικά - και πολιτικά - φιλελεύθερη, κεντρώα πτέρυγα που αποσχίστηκε από τους Σοσιαλιστές της εποχής της προεδρίας Ολάντ και τους αποσκιρτήσαντες της πιο ευρωπαϊστικής πτέρυγας της κλασικής γαλλικής Δεξιάς).

Παρακάτω δημοσιεύουμε τις απαντήσεις που έδωσε ένας σύντροφός μας σε μια διαδικτυακή συζήτηση στο facebook, όπου τέθηκε το ζήτημα της αποβιομηχάνισης της Ελλάδας και της σχέσης με αυτήν των χρηματοδοτικών προγραμμάτων της ΕΕ. Έχουν γίνει κάποιες μικροαλλαγές, που περισσότερο χρησιμεύουν στο να κάνουν το κείμενο να στέκεται ανεξάρτητο και όχι σαν απάντηση στα πλαίσια ενός διαλόγου, ή αποσαφηνίζουν μερικά σημεία του. Πιστεύουμε ότι είναι μια καλή συμπύκνωση της συχνά αποσπασματικής επιχειρηματολογίας της ΟΑΚΚΕ πάνω σε αυτά τα ζητήματα και για αυτό τη δημοσιεύουμε σαν ένα αυτόνομο κείμενο.

Σε πολλούς δημοκράτες, εχθρούς του φασισμού και φίλους του αγωνιζόμενου για την εθνική του λευτεριά και ανεξαρτησία ουκρανικού λαού επικρατεί ενθουσιασμός για τις τελευταίες νίκες του ουκρανικού στρατού στην επαρχία του Χάρκοβο, καθώς και για τις φαινομενικά αλλοπρόσαλλες κινήσεις του πουτινικού καθεστώτος, με τη μερική επιστράτευση κληρωτών από το σύνολο - πλέον - της ρωσικής επικράτειας, δηλαδή ακόμα και από τα μεγάλα αστικά κέντρα τύπου Μόσχας και Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη, όπως το έχουν ονομάσει ξανά οι νεοτσαρικοί).

Είναι αλήθεια ότι ο ουκρανικός λαός έχει συγκινήσει βαθιά κι έχει προκαλέσει τον θαυμασμό σε κάθε φίλο της λευτεριάς των λαών και της ανεξαρτησίας εθνών και κρατών ανά τον κόσμο, με το μεγαλειώδη αγώνα του ενάντια στο ρώσικο νεοχιτλερισμό. Πρόκειται στην ουσία για έναν παλλαϊκό πόλεμο και για ασύλληπτο ηρωισμό ο οποίος, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το Κρεμλίνο τον είχε κάπως υπολογίσει όταν ξεκίναγε τη δολοφονική εκστρατεία του, σίγουρα άλλαξε σε σημαντικό βαθμό τα πολιτικά και επιχειρησιακά σχέδια των Ρώσων, τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικής.

Πιστεύουμε όμως ότι η γενική στρατηγική των νέων τσάρων σε αυτό το πρελούδιο του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, το οποίο ξεκίνησαν ήδη από το φθινόπωρο του 2021 πριν την ωμή και απροσχημάτιστη ναζιστική εισβολή τους στην Ουκρανία με το σταδιακό μισοκλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου στην Ευρώπη και το οποίο κλιμάκωσαν στις 24 του Φλεβάρη, με αυτή την εισβολή, βασικά δεν έχει αλλάξει. Δηλαδή στον πόλεμο που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία για λόγους στρατηγικής παραπλάνησης των εχθρών της, αυτή δεν έχει εκδηλώσει εσκεμμένα τις δυνατότητες που έχει στη χρήση όλων των υλικών και έμψυχων πόρων, αλλά και όλων των πολιτικών και ιδεολογικών εργαλείων που αυτή και οι σύμμαχοί της μπορούν να διαθέσουν. Οι περισσότεροι ειδικοί στην ανάλυση της ρωσικής τακτικής από την αρχή της εισβολής κάνουν την εξής παρατήρηση που συμπυκνώνει ένας από αυτούς, ο διευθυντής ρωσικών μελετών στο ινστιτούτο Άμυνας CNA, Μάικλ Κόφμαν που δηλώνει σύμφωνα με άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει μια διαρκής διάσταση ανάμεσα στους πολιτικούς στόχους του Πούτιν και τα στρατιωτικά μέσα για την επίτευξή τους. Σε σημαντικές αποφάσεις ο Πούτιν αποδείχθηκε ότι αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα μέχρι που οι επιλογές του να εξελιχθούν από κακές σε χειρότερες».

Έχοντας να αντιμετωπίσει το νέο ρεύμα μεταναστών και προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά νησιά, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με την όξυνση των σχέσεων με την Τουρκία, την καταπάτηση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, τη συσσώρευση προσφύγων και μεταναστών στα νησιά. Όλα αυτά με στόχο τον εκβιασμό της ΕΕ να δεχτεί τους μετανάστες και πρόσφυγες, ώστε κυρίως να δυναμώσει μέσα στις δυτικοευρωπαϊκές μάζες ο φασισμός, που είναι παντού φιλοπουτινικός, και δευτερευόντως ο χρυσαυγιτισμός στο εσωτερικό της χώρας.

Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ αποφάσισαν να επιτύχουν μηδενικές εκπομπές άνθρακα έως το 2050 στις χώρες της ΕΕ, δηλαδή μέχρι τότε, μεταξύ άλλων, να σταματήσει η ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη. Δικαιολογητική βάση αυτής της απόφασης είναι η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Στα μέτρα που έχει πάρει η ΕΕ για να βοηθήσει την αγωνιζόμενη Ουκρανία περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων η δέσμευση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων μέσα από μια μαύρη λίστα 1300 φυσικών προσώπων και 120 οντοτήτων που σχετίζονται με το Κρεμλίνο. Η κίνηση αυτή έχει αποδώσει περί τα 20,3 δις ευρώ και στόχος είναι πλέον τα παγωμένα αυτά περιουσιακά στοιχεία να κατασχεθούν για να διατεθούν στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Οχτώ από τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν ήδη δεσμεύσει πάνω από 1 δις το καθένα και σχεδόν καθένα από τα υπόλοιπα μέλη έχει παγώσει περιουσιακά στοιχεία αξίας εκατομμυρίων. Στην τελευταία θέση της λίστας και με διαφορά φιγουράρουν η Ελλάδα και η Μάλτα με πάγωμα στοιχείων αξίας μόλις 212.000 και 147.000 ευρώ αντίστοιχα!

Παρά το δίκαιο και τολμηρό αντιπερισπασμό που αποτελεί η ουκρανική αντεπίθεση στο ρώσικο έδαφος, η συνολική κατάσταση στο πεδίο δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική. Οι ρώσοι χίτλερ συνεχίζουν την προέλασή τους στην ανατολική Ουκρανία, ενώ με τους αυξανόμενους βομβαρδισμούς τους τρομοκρατούν τον πληθυσμό πλήττοντας κατοικίες, νοσοκομεία, και νηπιαγωγεία ενώ παράλληλα επικεντρώνονται στο να βομβαρδίζουν τις ενεργειακές εγκαταστάσεις της χώρας.