Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ηγεσία Μητσοτάκη προώθησε το νομοσχέδιο για το γάμο και βασικά την τεκνοθεσία των ομόφυλων χωρίς να προετοιμάσει το έδαφος, ούτε καν στο ίδιο του το κόμμα. Άφησε το ζήτημα να σέρνεται για μήνες με μία παγωμένη κυβερνητική εξαγγελία και ξαφνικά ανακοίνωσε λίγο πριν το τέλος του 2023 ότι θα το φέρει να ψηφιστεί μέσα στο Φλεβάρη. Από τότε έχει αφήσει έναν ταλαιπωρημένο και ζαλισμένο από την ακρίβεια και την αγωνία για το μέλλον λαό, να ακούει κυρίως τη φωνή του εκκλησιαστικού μεσαίωνα και κάθε αναθαρρυμένης συντήρησης οι οποίες νιώθουν να επαληθεύονται επειδή τους στηρίζει και η δήθεν “δογματική” ψευτοαριστερά.

Και ξαφνικά διπλωματικός πόλεμος με την Αγγλία για τα μάρμαρα! Πολεμική προπαγάνδα και «εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο» όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων με αρχηγό τον  «εθνικό ηγέτη» Μητσοτάκη. Γιατί σύμφωνα με την καθεστωτική προπαγάνδα η αναβολή της συνάντησης από τον Βρετανό πρωθυπουργό Σούνακ με τον Μητσοτάκη πρόσβαλε την Ελλάδα.

Το ρωσόφιλο πολιτικό καθεστώς της χώρας μας είναι αρκετά ευαίσθητο σε προσβολές που κάνουν οι άλλοι αλλά καθόλου όταν οι εκπρόσωποι του στο εξωτερικό προσβάλλουν άλλα κράτη και άλλους λαούς..

Και ήταν ο Μητσοτάκης που αχρείαστα και απρόκλητα τίναξε στον αέρα την συνάντηση με τον Σούνακ με μια έντεχνα προκλητκή γλώσσα στη συνέντευξη του στο BBC. Δηλαδή δεν πήγε εκεί για να διεκδικήσει αλλά για να κατασκευάσει ένα πολιτικό ρήγμα με την πιο σταθερή απέναντι στην πουτινική Ρωσία μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα. Άλλωστε αυτό το ρήγμα είναι ο λόγος για τον οποίο σκαρφίστηκε σαν ένα κεντρικό ζήτημα ελληνικής εξωτερικής πολιτικής την επιστροφή των γλυπτών  του Παρθενώνα στην Ελλάδα ως μιας τάχα κλεμμένης εθνικής ιδιοκτησίας,  και όχι σαν ένα αίτημα αισθητικό- εκπαιδευτικό ο μεγαλύτερος πράκτορας της Ρωσίας στη Δύση Ανδρέας Παπανδρέου.

Έπρεπε τα ρωσικά στρατεύματα να εισβάλουν μαζικά στην Ουκρανία και να πολιορκήσουν με μεσαιωνικό τρόπο όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της για να συνειδητοποιήσει η ευρωπαϊκή φιλελεύθερη αστική τάξη τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες η ενεργειακή εξάρτησή τους από το μεγαλορώσο εισβολέα.

Mε όλο και πιο σαφή τρόπο αρχίζει να φαίνεται πόσο δουλικός είναι ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του στους ντόπιους λακέδες της πουτινικής Ρωσίας, ειδικά στο ψευτοΚΚΕ αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Σχεδόν δεν περνάει μέρα που να μην κάνει μια χαρακτηριστική κίνηση σ αυτήν την κατεύθυνση. Από αυτές έχουν εκδηλωθεί τελευταία κάποιες εξαιρετικά χαρακτηριστικές.

Η απρόκλητη και βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε τα πάνω κάτω στις διεθνείς σχέσεις και προκάλεσε παγκόσμιους τριγμούς και ανακατατάξεις. Μία από τις πιο σημαντικές συνέπειές της είναι και η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν οι χώρες σʼ ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, αφού αυτό δεν αφορά μόνο στη σχέση Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά γενικότερα στη σχέση του ρωσοκινεζικού νεοναζιστικού Άξονα κυρίως με τη ΕΕ, που αυτός θέλει να καταπιεί, και δευτερευόντως τις ΗΠΑ του Δημοκρατικού κόμματος. Τώρα πια φαίνονται σχετικά καθαρά τα δύο μπλοκ, που ποτέ δεν είχαν πάψει να υπάρχουν, παρά την πολιτική της Ρωσίας να κάνει μετά τα 1990 τον ψόφιο κοριό και τον τάχα φιλοδυτικό «εταίρο». Βέβαια, αυτό το ξεκαθάρισμα δεν έχει γίνει ακόμη σε απόλυτο βαθμό, καθώς πολλοί ρωσόφιλοι κρύβονται ακόμη πίσω από παχιά λόγια περί σταματήματος του πολέμου. Όσο όμως η Ουκρανία αντιστέκεται, τόσο όλοι θα είναι αναγκασμένοι αργά ή γρήγορα να πάρουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου.

’Ηταν Απρίλης του 2021 όταν ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε την απομάκρυνση του Συγκροτήματος Εργοστασίων Υμηττού (ΣΕΥ) των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) για τη δημιουργία στον ίδιο χώρο «κυβερνητικού πάρκου» δηλαδή τη μετεγκατάσταση εκεί υπουργείων και ανεξάρτητων Αρχών. Αλλά στην πραγματικότητα ήταν η ανακοίνωση για την απαξίωση της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας με στόχο το κλείσιμό της ή το ξεπούλημά της σε εταιρείες που εξυπηρετούν τα ρωσικά συμφέροντα όπως είναι ο σημερινός φερτός «στρατηγικός επενδυτής», η σλοβάκικη MSM EXPORT.

Ένα κίνημα ενάντια στην προστασία του πληθυσμού από το δολοφονικό ιό εξαπλώνεται στον κόσμο καθοδηγούμενο από την κλασική ακροδεξιά, που το τρέφει με ένα πλήθος από θεωρίες «συνωμοσίας» και ζητά την άρση των σχολαστικών προστατευτικών μέτρων. Στη Γερμανία οι ακροδεξιοί ενώνονται με την αντι-σημιτική (δήθεν αντισιωνιστική) λεγόμενη «άκρα αριστερά» σε διαδηλώσεις στις οποίες εξασφαλίζει διεθνή δημοσιότητα το ρωσικό κράτος και τα προπαγανδιστικά του δίκτυα RT και Sputnik. Βαθύτερος πολιτικός στόχος αυτού του φαιο-«κόκκινου» κινήματος είναι η αναζωπύρωση της πανδημίας και η οικονομική αποσύνθεση των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης η οποία ελλείψει ενός επαναστατικού εργατικού κινήματος, θα δυναμώσει τα υπερδεξιά εθνικιστικά ή «αριστερά» αντιευρωπαϊκά κινήματα που είναι όλα ρωσόφιλα και κινεζόφιλα.

Τίποτα δεν δείχνει πιο παραστατικά το πόσο εχθρική σήμερα απέναντι στην Ευρώπη είναι η πολιτική ηγεσία της χώρας μας από το ότι σύσσωμη υποδέχεται τον αρχηγό του γερμανικού κράτους με τη θυμωμένη κραυγή: «δώστε μας επιτέλους τα εκατοντάδες δις που μας χρωστάτε από το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο» 

Την ώρα δηλαδή που η ανθρωπότητα έχει μπει στον Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο επειδή νέοι Χίτλερ έχουν εισβάλει και έχουν προσαρτήσει ένα κομμάτι της ηρωικής Ουκρανίας, δηλαδή ένα κομμάτι της δημοκρατικής Ευρώπης και εκείνη της συμπαραστέκεται και πληρώνει γι αυτό με ένα πελώριο ενεργειακό κόστος, με μια υφέρπουσα βιομηχανική κρίση και κυρίως με μια εσωτερική διασπαστική για την ΕΕ εκστρατεία από τους φαιο-«κόκκινους» φασίστες, σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό καθεστώς αντί να δει στον επισκέπτη τον εκπρόσωπο ενός από τα πιο βασικά πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά οχυρά της ευρωπαϊκής αντίστασης στους νέους Χίτλερ βλέπει σ αυτόν έναν απόγονο των παλιών Χίτλερ. Έτσι όχι μόνο δεν βάζει στην πρώτη γραμμή την ανάγκη για συμμαχική αλληλεγγύη των δύο χωρών και των δύο λαών και όχι μόνο δεν αρκείται στην πολλοστή ηθική και πολιτική συγγνώμη του σημερινού γερμανικού κράτους για τα εγκλήματα που διέπραξε το χιτλερικό καθεστώς, πράγμα που ελάχιστες χώρες έχουν κάνει για τους προηγούμενους άδικους πολέμους τους, αλλά βάζει σαν προϋπόθεση φιλικών σχέσεων το να της καταβάλει αυτός ο σύμμαχος τις τερατώδεις πολεμικές αποζημιώσεις των 287 δις (389 με τιμές 2022), που επίσημα πρώτη απαίτησε η κυβέρνηση Σύριζα το 2015. Τέτοιες αποζημιώσεις καμμιά χώρα ούτε κατά προσέγγιση δεν απαίτησε και δεν πήρε ποτέ από τη Γερμανία ή από την Ιαπωνία για τον προηγούμενο παγκόσμιο πόλεμο. Γιατί αν η Γερμανία εξαναγκαζόταν να πληρώσει τέτοια ποσά σε όλα τα θύματά της θα έπρεπε να δημιουργήσει χειρότερους Χίτλερ από αυτούς που δημιούργησε η συνθήκη των Βερσαλλιών με τις υπέρογκες αποζημιώσεις που ζήτησαν τότε οι ιμπεριαλιστές νικητές του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου. Γι’ αυτό το λόγο καμία δημοκρατική νικήτρια χώρα του β παγκόσμιου δεν εξανάγκασε τις νικημένες χώρες σε τέτοιες αποζημιώσεις.

Η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας ιδιαίτερα για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες-τη βαριά βιομηχανία της χώρας, όση έχει απομείνει ακόμη μετά το πολύχρονο σαμποτάζ των ρωσόδουλων- αποτελεί τον κύριο παράγοντα ο οποίος διαμορφώνει το κόστος του προϊόντος τους και κατά συνέπεια τη βιωσιμότητά τους.

Στην Ελλάδα το κόστος αυτό όπως είχαμε γράψει και στη Νέα Ανατολή αρ. φ. 542 είναι 34% περίπου (https://www.oakke.gr/component/k2/item/1143). Αυτό σημαίνει ότι κάθε μεταβολή του επηρεάζει σημαντικά το κόστος αυτό.

Πέμπτη 15 Απριλίου 2021. Μια ημέρα που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στα κατάστιχα της Ελ­ληνικής Ιστορίας. Διακόσια χρόνια μετά το ξέσπασμα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, όταν οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων έδιω­ξαν από τα ιερά προγονικά εδάφη τους επαίσχυντους Οθωμα­νούς και δημιούργησαν εκείνο το φοβερό και τρομερό κράτος του μεγάλου τέκνου της Ελλάδος Καποδίστρια (του γνωστού υπουργού Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας), βρέθηκε επιτέλους ο άξιος συνεχιστής των λαμπρών παραδόσεων του έθνους, που είχε τα κότσια να τα βάλει με τους παλιότουρκους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και να τους δείξει τι εστί βερίκοκο… Και το όνομα αυ­τού -για να μη μιλάμε γενικά κι αόριστα- Νίκος Δένδιας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.