Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: info@oakke.gr

Ποτέ μια τόσο μεγάλη σφαγή, όσο αυτή των χιλιάδων αθώων αμάχων του Μανχάταν δεν είχε τόσο κρυμμένο το δράστη της. Αυτό είναι που την κάνει ξεχωριστή από ιστορική άποψη και από αυτό το σημείο πρέπει να ξεκινήσει η πολιτική της ανάλυση. 

Η σαρωτική και σχεδόν αναίμακτη νίκη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, πριν καν προλάβουν να αποσυρθούν από τη χώρα οι αμερικανικές και νατοϊκές δυνάμεις, που έλεγχαν ουσιαστικά από στρατιωτική άποψη τους βασικούς εσωτερικούς της κόμβους από το 2001, προκάλεσε μεγάλη εντύπωση διεθνώς και σχολιάστηκε από πολλούς ανθρώπους.

Οι α­πο­κα­λύ­ψεις της έκ­θε­σης της α­με­ρι­κα­νι­κής Γε­ρου­σί­ας για τα βα­σα­νι­στή­ρια της CΙΑ σε βά­ρος κρα­του­μέ­νων στο ό­νο­μα της πά­λης ε­νά­ντια στην τρο­μο­κρα­τί­α καί­νε την η­γε­σί­α και τους βα­σι­κούς μη­χα­νι­σμούς ε­σω­τε­ρι­κής και ε­ξω­τε­ρι­κής α­σφά­λειας αυ­τής της υ­περ­δύ­να­μης.

H εισβολή των ταγμάτων εφόδου του Τραμπ στο Καπιτώλιο είναι μια ιστορικής σημασίας επίθεση του φασισμού σε μια χώρα που αν και ιμπεριαλιστική δεν είχε ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της αντιμετωπίσει τη σοβαρή αμφισβήτηση των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών μορφών διακυβέρνησης και πιο ειδικά της αρχής της ομαλής εναλλαγής των πολιτικών κομμάτων στην εξουσία. Αυτή η εναλλαγή έχει αμφισβητηθεί πριν την εισβολή από τον ισχυρισμό του απερχόμενου προέδρου ότι η προεδρία Μπάιντεν έχει κλαπεί από τον ίδιο, οπότε παρόλο που είναι πια δεδομένη από άμεση πρακτική άποψη αυτή η προεδρία θα αντιμετωπίζεται από ένα μεγάλο κομμάτι του αμερικανικού λαού σαν προεδρία ενός σφετεριστή και θα εμποδίζεται σε κάθε βήμα της και με κάθε δυνατή μορφή.

Η ελληνική αστική τάξη κι ακόμη περισσότερο η φιλοϊμπεριαλιστική ελληνική ψευτοαριστερά, δηλαδή ο σοσιαλφασισμός, δεν είχαν ποτέ αντιιμπεριαλιστικές τάσεις και σκοτούρες. Ήξεραν πάντα, η πρώτη να ξεπουλιέται στον κυρίαρχο ηγεμονιστή κι αργότερα ιμπεριαλιστή κάθε εποχής ή ακόμη χειρότερα στη μεγάλη εκείνη δύναμη που μυριζόταν ότι βαδίζει προς την κυριαρχία, η δε δεύτερη να αποτελεί από το 1956 τσιράκι των Ρώσων σοσιαλμπεριαλιστών μεγαλοαστών και αργότερα (λόγω υποταγής στις διεθνείς συμμαχίες της φασιστικής Μόσχας) και των Κινέζων ομολόγων τους.

Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από τις πρώτες μέρες της αμερικανικής στρατιωτικής νίκης στο Ιράκ και η πιο ηλίθια υπερδύναμη δοκιμάζει εκεί τη μια ήττα μετά την άλλη και τη μια δυσάρεστη έκπληξη μετά την άλλη. Αυτές οι ήττες που

Είχαμε εκτιμήσει σε προηγούμενο άρθρο μας που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα μας στις 27/9/2018 (http://oakke.gr/esoteriki-politiki/item/1052-) ότι η όψιμη φιλοδυτική μεταμφίεση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας εξυπηρετεί το σχέδιο απορρόφησης της γειτονικής Τουρκίας από το ρωσοκινεζικό πολεμικό άξονα.

Όσα δεν φέρνανε παλιότερα τα χρόνια τα φέρνουν τώρα οι μέρες. Οι παγκόσμιες και οι τοπικές πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο καταρρακτώδεις και κυρίως τόσο απροσδόκητες ώστε ποτέ όσο σήμερα οι πολιτικά ανήσυχοι άνθρωποι δεν ήταν υποχρεωμένοι να αναζητήσουν με αγωνία καινούργιες ερμηνείες των γεγονότων σε νέα εδάφη ανάλυσης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια όλο και περισσότεροι μαρξιστές ερευνούν με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από όσο παλιότερα τις πολιτικές αναλύσεις της ΟΑΚΚΕ και την πλησιάζουν.

Η απόφαση για τη μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ αποτελεί μια προβοκάτσια ιστορικών διαστάσεων, με την οποία ο Τραμπ κλιμακώνει τη ρατσιστική αντιμουσουλμανική εκστρατεία του και είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε να στείλει στο παγκόσμιο φασιστικό, αντισημιτικό στρατόπεδο, το οποίο οικοδομεί ο νεοχιτλερικός άξονας Ρωσίας- Κίνας υπό την ηγεσία της πρώτης, ένα δισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια μουσουλμάνων, και με πιο μεγάλο φανατισμό ανάμεσά τους τα 350 εκατομμύρια των Αράβων.

Όλη η μισοφιλελεύθερη διανόηση του δυτικού μονοπωλίου σπάει το κεφάλι της με τη φυσιογνωμία και τις κινήσεις του Τραμπ, τον οποίο βαθιά απεχθάνεται αλλά ελάχιστα μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο που ξεδιπλώνει την γραμμή του στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκακιέρα.