Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Μπορεί η ελληνική πολιτική ηγεσία να καταγγέλλει με έμφαση την αναθεωρητική στάση της Τουρκίας – έγινε αναθεωρητική μετά τα 2020 όταν οι ρωσόφιλοι ενίσχυσαν τη θέση τους μέσα σε αυτήν εξαιτίας της προβοκατόρικης αντιτουρκικής πολιτικής των ελλήνων ρωσόφιλων- και να ζητά τη διπλωματική-στρατιωτική απομόνωσή της από τη Δύση, αλλά η συνολικότερη στάση της προδίδει τις πραγματικές προθέσεις της. Όχι μόνο γιατί η ίδια αυτή ηγεσία έχει αντιταχθεί σε κάθε σοβαρή προσπάθεια επίλυσης των χρόνιων διαφορών, αλλά και γιατί επιχειρεί τεχνηέντως να αμβλύνει τις αντιστάσεις των δυτικών κρατών απέναντι στην επιθετικότητα της Νο.1 αναθεωρητικής δύναμης στον πλανήτη που είναι η νεοχιτλερική Ρωσία, η χώρα που επιτίθεται και προσαρτά ανοιχτά εδάφη άλλων κρατών αρνούμενη μάλιστα τον εθνικό τους χαρακτήρα, όπως κάνει τώρα στην Ουκρανία.

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στη θεωρία που διακινούν οι ευρασιατιστές - νεοναζιστές του Κρεμλίνου από τη δεκαετία του 1990 και εξής περί της υποτιθέμενης «περικύκλωσης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ», η οποία τάχα δικαιολογεί κάθε πολεμική εξόρμηση των Ρώσων νεοτσαρικών όχι μόνο ενάντια στις χώρες που βρίσκονται στην Ευρώπη αλλά οπουδήποτε στον πλανήτη, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Οι ψευτοαριστεροί πράκτορες και φίλοι της νεοναζιστικής Ρωσίας πατάνε πάνω στα θύματα της σφαγής των Τεμπών για να απειλήσουν για πρώτη φορά με άσκηση μαζικής βίας τους δημοκρατικούς αντιπάλους του. Κι αυτό γιατί στις συγκεντρώσεις και στις πορείες που οργάνωσαν για την καταγγελία της σφαγής έδωσε μεγάλη μαζικότητα η αυθόρμητη συμμετοχή μιας προοδευτικής νεολαίας που ήταν πραγματικά ανήσυχη και θυμωμένη και έψαχνε να βρει τη φωνή της κάτω από τα πανό που είχαν ετοιμάσει πριν από αυτήν και γι’ αυτήν οι σοσιαλφασιστικές ηγεσίες των ΠΑΜΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι δίχως να το θέλουν ο θυμός και οι φωνές τους μπήκαν στην υπηρεσία εκείνων των πολιτικών δυνάμεων και βαθύτερα εκείνης της πολιτικής γραμμής που τη μοιράζονται όλες οι κοινοβουλευτικές και κυβερνητικές ηγεσίες των τριών τελευταίων δεκαετιών που είναι υπεύθυνες για τη σφαγή των Τεμπών αλλά και γενικότερα για την παραγωγική και πολιτική κατάπτωση και το σταδιακό εκφασισμό της χώρας. Με λίγα λόγια μέσα σε αυτό το κίνημα η νεολαία αυτοτραυματίζεται αλλά αυτό είναι το αντάλλαγμα για τη γνώση που σε βάθος χρόνου θα πάρει. Το άμεσο πρόβλημα ωστόσο είναι ότι αυτή η ανταπόκριση της νεολαίας ισχυροποίησε τις τρεις σοσιαλφασιστικές ηγεσίες που αναφέραμε και τους έδωσε τη δυνατότητα να κηρύξουν ένα πογκρόμ κατ’ αρχήν ιδεολογικού λιντσαρίσματος και παράλληλα να εκτοξεύσουν τις πρώτες στη μεταπολιτευτική ιστορία απειλές βίας ενάντια κυρίως στους δημοσιογράφους αλλά και στα πολιτικά στελέχη που βρίσκονται λίγο ή πολύ απέναντι στο φασισμό τους. Μάλιστα αυτές οι απειλές εκτοξεύτηκαν παράλληλα και σε συντονισμό με εκείνες της φασιστικής χουλιγκάνικης ακροδεξιάς των γηπέδων.

Οι χριστιανοί ορθόδοξοι Ουκρανοί, από το 1991 που ανεξαρτητοποιήθηκε η Ουκρανία ζήτησαν ενωμένοι την εκκλησιαστική ανεξαρτησία τους σαν μέρος της ανεξαρτησίας της χώρας. Αυτή η εκκλησιαστική ανεξαρτησία ονομάζεται αυτοκεφαλία. Ο πιο ισχυρός θεσμός της χριστιανικής ορθόδοξης εκκλησίας που έχει το κύρος να αναγνωρίζει την αυτοκεφαλία μιας εθνικής εκκλησίας, και από τον οποίο θεσμό ζήτησαν οι ουκρανοί την αναγνώριση του δικού τους αυτοκέφαλου είναι το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης που,

Η ουκρανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να πιστέψει επί πολλές ώρες ότι οι Ρώσοι εγκατέλειψαν τη Χερσώνα χωρίς να έχουν στήσει κάποια μεγάλη παγίδα στον ουκρανικό στρατό. Πραγματικά από καθαρά στρατιωτική άποψη είναι αρκετά δύσκολο να εξηγηθεί ότι η Ρωσία εγκατέλειψε τη μεγαλύτερη πόλη-λάφυρο της εισβολής της από την οποία περνάει η χερσαία οδική αρτηρία που συνδέει τη Ρωσία με την Κριμαία και που μόλις πριν λίγο είχε ανακηρύξει σε ρωσική πόλη χωρίς να δώσει εκείνες τις μάχες που αντιστοιχούν στην κρισιμότητα και στο πολιτικό βάρος της θέσης που κρατούσε. Όσο περνάνε οι ώρες και αποδεικνύεται ότι δεν έχει στηθεί μια στρατιωτική παγίδα ο ουκρανικός λαός αρχίζει να πανηγυρίζει όλο και πιο ξέφρενα και όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι στον κόσμο χαίρονται μαζί του. Ο γενναίος αυτός λαός έχει πετύχει πραγματικά την πιο σημαντική ίσως στρατιωτική του νίκη ενάντια στη ρώσικη υπερδύναμη. Όμως πάντα τονίζουμε ένα πράγμα: ότι τα στρατιωτικά μέσα που χρησιμοποιεί σ’ αυτό τον πόλεμο η Ρωσία δεν ανταποκρίνονται από την αρχή στο ύψος του εχθρού που ήξερε ότι θα αντιμετωπίσει. Έτσι ναι μεν επιτίθεται για να αρπάξει ότι μπορεί, αλλά είναι πάντα έτοιμη να υποχωρήσει και υποχωρεί ως εκεί και σε εκείνη τη στιγμή που η γενική της στρατηγική δεν ανατρέπεται αλλά αντίθετα μπορεί και να ευνοηθεί από αυτή την υποχώρηση. Όπως τονίζουμε από την αρχή της εισβολής αλλά και πριν από αυτήν ο βασικός στρατηγικός στόχος της πουτινικής Ρωσίας δεν ήταν η κατοχή όλης της Ουκρανίας, αλλά ο καταβασανισμός, το μισοάδειασμα, το διαρκές μάτωμα της σαν ένα εργαλείο που θα συνδυαζόταν κυρίως με την ενεργειακή περικύκλωση της Ευρώπης για να πετύχει τον κεντρικό στόχο αυτού του πολέμου που ήταν να διασπάσει και να διαλύσει την Ευρώπη ώστε να μπορούν μετά η Ρωσία και η Κίνα, που αποτελούν ένα νεοχιτλερικό Άξονα να εξαπολύσουν το μεγάλο τους πόλεμο ενάντια της σε συνεργασία με όλες τις πέμπτες φάλαγγές τους μέσα στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε συνεργασία με τις σύμμαχες τους φασιστικές δικτατορίες σε όλο τον κόσμο.

Έγινε με επιτυχία την Κυριακή 29/5 η εκδήλωση της ΟΑΚΚΕ για την Ουκρανία και τη στάση της Αριστεράς απέναντι στο φασιστικό Άξονα Ρωσίας – Κίνας.

Στην ομιλία του ο σ. Ηλίας Ζαφειρόπουλος απάντησε ζωντανά και διεξοδικά στα πιο βασικά επιχειρήματα του σοσιαλφασισμού, εκείνα δηλαδή κυρίως που εμποδίζουν το λαό μας και τους λαούς του κόσμου να ταχθούν αποφασιστικά στο πλευρό του ουκρανικού λαού ενάντια στους νεοχιτλερικούς εισβολείς.

Η ατμόσφαιρα της εκδήλωσης είχε τη θέρμη και την ήρεμη ένταση που αντιστοιχούσε στο θέμα της, ενώ ο αριθμός των συγκεντρωμένων ήταν όσος περίπου εκείνος της διαδήλωσης στη ρώσικη πρεσβεία, δηλαδή πολύ ικανοποιητικός αφού πια η βία στην Ουκρανία αρχίζει να σκεπάζεται από τα βάσανα της ακρίβειας που φέρνει ο κρυμμένος ενεργειακός στραγγαλισμός του Πούτιν, οπότε δυναμώνει και η ανάλογη αντεπίθεση του σοσιαλφασισμού και όλα αυτά στη χώρα της πιο ύπουλης κυριαρχίας των ρωσόφιλων. Η κυριαρχία αυτή φανερώθηκε για μια ακόμα φορά με το γεγονός ότι κανένα από τα ΜΜΕ ή μεγάλη διαδικτυακή πύλη δεν ανέφερε την εκδήλωση παρά την ανακοίνωση που στείλαμε. Τα πιο σημαντικά για μας είναι ωστόσο δύο πράγματα:

-Το πρώτο είναι η πιο μαζική από κάθε προηγούμενη φορά υποστήριξη μιας εκδήλωσης της ΟΑΚΚΕ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρόλο που στην τωρινή φάση, αυτή η υποστήριξη δεν έσπασε το φράγμα του καθεστωτικού πολιτικού αποκλεισμού της ΟΑΚΚΕ ώστε να μεταφραστεί και σε πολύ μεγαλύτερη ζωντανή παρουσία.

-Το δεύτερο όμως και πιο σημαντικό γεγονός είναι ότι αυτό το φράγμα το έσπασαν με την ζωντανή παρουσία τους κάποιοι νέοι φίλοι της οργάνωσης που θέλουν να βοηθήσουν και πρακτικά στην πάλη της.

Σε κάθε περίπτωση από τις 24 του Φλεβάρη που τα στρατεύματα της Ρωσίας εισέβαλαν στην Ουκρανία, ο κόσμος έχει μπει σε μια νέα εποχή, οι συνειδήσεις αλλάζουν αφάνταστα γρήγορα, η ψευτοαριστερά ζει υπόκωφες αμφισβητήσεις στις γραμμές της και η ΟΑΚΚΕ έχει μπει για πρώτη φορά στο ραντάρ των πραγματικών επαναστατών. Αυτοί χαρακτηρίζονται ακριβώς από το ότι δεν διστάζουν να αναζητούν την αλήθεια μέσα από τα γεγονότα όσο σκληρή κι αν είναι και οσοδήποτε αναιδής απέναντι στις καθεστωτικές «επαναστατικές» αυθεντίες.

 

Με την επίσκεψη του στη Μόσχα, ο Τσίπρας έγινε ο πρώτος αρχηγός ευρωπαϊκού κράτους που πρόδωσε την κοινή ευρωπαϊκή αντίσταση στους χίτλερ εισβολείς και διαμελιστές της Ουκρανίας, διαφωνώντας ανοιχτά με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις

Το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας ανακοίνωσε στις 14/4/2022 ότι υιοθέτησε Διακήρυξη με την οποία καταγγέλλει τη Γενοκτονία που διαπράττεται από τη Ρωσία στην Ουκρανία (1).Το κείμενο δημοσιεύεται στα Αγγλικά στην επίσημη σελίδα του Κοινοβουλίου (2). Τη διακήρυξη αυτή την ακολούθησαν και άλλες ανάλογες από κοινοβούλια δημοκρατικών χωρών όπως αυτά της Λετονίας, της Εσθονίας και πρόσφατα του Καναδά. Είχε προηγηθεί έκκληση της Βουλής της Λιθουανίας προς τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει τα εγκλήματα πολέμου της Ρωσίας ως γενοκτονία του ουκρανικού έθνους στις 12/4, ενώ παραμένει ανοιχτή η έρευνα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ο γενικός εισαγγελέας του ΔΠΔ είχε δηλώσει μετά από επίσκεψη στην Μπούτσα στις 13/4 ότι η «Ουκρανία είναι σκηνή εγκλήματος»).

Ένα άρθρο της Wall Street Journal φαίνεται να ενισχύει τις αρχικές εκτιμήσεις μας ότι η «ανταρσία Πριγκόζιν» ήταν ένα από τα πολλά πραξικοπήματα που κατά καιρούς έχει σκηνοθετήσει η ΚαΓκεΜπε και ότι από μεν τακτική άποψη είχε σαν στόχο να επιτρέψει στον Πούτιν να συνεχίσει να δρα με τη Βάγκνερ στην Αφρική, ενώ στρατηγικά είχε σαν στόχο να ενισχύσει την εικόνα που από την πρώτη στιγμή του πολέμου στην Ουκρανία κατασκευάζει αυτός για τη Ρωσία, δηλαδή μιας υπερδύναμης και επιθετικής και σχετικά ανήμπορης να πετύχει τους στόχος της, ώστε να μπορεί και να απειλεί αλλά και να καθησυχάζει, να περικυκλώνει και να διασπάει τη Δύση. Το δεύτερο στόχο φαίνεται η «ανταρσία» να τον ικανοποιεί από την πρώτη στιγμή καθώς δεν έχουμε δει ως τώρα ούτε έναν από τους «έγκυρους αναλυτές» της ρώσικης πολιτικής σκηνής που να μην βλέπει τα «μεγάλα και πρωτοφανή ρήγματα» στο καθεστώς που φανέρωσε αυτή η «ανταρσία», ιδιαίτερα μετά την «εξευτελιστική» απόφαση του Πούτιν να συνδιαλλαγεί με τον «προδότη πραξικοπηματία» και να του εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή υποχώρηση στην υποτελή του Λευκορωσία.

Την Κυριακή (22/1) το μεσημέρι, ουκρανοί, ιρανοί και αντιφασίστες συμπαραστάτες στον αγώνα τους συγκεντρώθηκαν έξω από την ιρανική πρεσβεία και έφτασαν με πορεία έξω από τη ρώσικη πρεσβεία σε μία κοινή κινητοποίηση διαμαρτυρίας ενάντια στη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία και το φασιστικό καθεστώς των μουλάδων στο Ιράν. Οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ ήταν στο πλευρό τους. Παρά το λίγο χρόνο που μεσολάβησε από την απόφαση για την κοινή εκδήλωση και την ημέρα που πραγματοποιήθηκε, η κινητοποίηση είχε συμμετοχή, ενθουσιασμό, συγκίνηση και παλμό. Οι συγκεντρωμένοι κρατούσαν πλακάτ κατά του Πούτιν και της εισβολής, αλλά και με τις φωτογραφίες της Μαχσά Αμινί, και των εκατοντάδων δολοφονημένων διαδηλωτών στο Ιράν, και πανό με συνθήματα «WORLD! HAVE THE COURAGE TO ADMIT THAT RUSSIA IS A TERRORIST STATE!” (ΚΟΣΜΕ! ΕΧΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΟΤΙ Η ΡΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!»), «STOP PUTIN, STOP WAR” (ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ, ΣΤΑΜΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ), «ΟΙ ΜΟΥΛΑΔΕΣ ΚΡΕΜΑΝΕ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ, ΚΑΤΩ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ».