Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το ελληνικό κράτος με την ουσιαστική συμφωνία σύσσωμου του πολιτικού καθεστώτος υπέγραψε μία σειρά σημαντικές συμφωνίες με το σοσιαλφασιστικό καθεστώς της Κίνας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου της Σι Τζινπίνγκ. Πρόκειται για συμφωνίες που ανοίγουν πλατιά το δρόμο στον εκφασισμό και στην αποικιακού τύπου οικονομική υποδούλωση της χώρας. Hβάση τους είναι ο έλεγχος της ενέργειας, των ενεργειακών, επικοινωνιακών και συγκοινωνιακών δικτύων της χώρας, ο έλεγχος του εφοπλιστικού και τραπεζικού κεφάλαιου και πάνω απ’ όλα ο έλεγχος του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας από τον νεοχιτλερικό ρωσοκινέζικο άξονα.

 

«ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ» ΕΝΟΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ

 

Όσο περνάνε οι μέρες τόσο μαζεύονται νέα ανησυχητικά στοιχεία για το ότι το δικαστικό και πολιτικό καθεστώς δεν θέλουν να συντρίψουν την κτηνώδη συμμορία.

Οι εργαζόμενοι στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του κάτεργου της Κόσκο, διεκδικούν εδώ και μήνες την υπογραφή συλλογικής σύμβασης για αναγνώριση ειδικοτήτων, αύξηση των πολύ χαμηλών μισθών, διασφάλιση εργασιακών όρων που έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας σε άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, δηλαδή κανονικές συμβάσεις πλήρους απασχόλησης και όχι πατσαβουρόχαρτα για εκ περιτροπής εργασία, πληρωμή όλων των νόμιμων προσαυξήσεων για νυχτερινή εργασία, αργίες, σαββατοκύριακα, και υιοθέτηση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας που αρμόζουν σε ένα σύγχρονο λιμάνι ευρωπαϊκής χώρας.

O βασικός εκπρόσωπος και ιδεολογικός αρχηγός του σοσιαλφασισμού στη χώρα μας, το ψευτοΚΚΕ, ρίχνει την ευθύνη της ελληνικής αποβιομηχάνισης, είτε γενικά στον οικονομικό ανταγωνισμό των καπιταλιστών δηλαδή στο ότι ο ένας καπιταλιστής εξοντώνει τον άλλον για το δικό του κέρδος και έτσι οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας αποδυναμώνονται, ή ρίχνει την ευθύνη αυτής της συντριβής στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που όντας ιμπεριαλιστική είναι στη φύση της να χτυπάει την οικονομία των πιο μικρών και φτωχών χωρών, οπότε και της Ελλάδας.

Tο κανιβαλικό εθνοφασιστικό συλλαλητήριο της 20ης του Γενάρη στο Σύνταγμα έκανε τα στομάχια πολλών δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων να σφιχτούν. Το καθεστωτικό τέρας, με τους παπάδες του, τους άμεσα ή έμμεσα συμμετέχοντες στρατιωτικούς του, τη σοβινιστική αντιδραστική ιντελιγκέντσια του και πάνω απ’ όλα με τους μαχαιροβγάλτες ναζιστές του της «Χρυσής Αυγής» ήταν εκεί. Δεν ήταν όσο μαζικό διακήρυσσε πως θά ‘ταν, μάζεψε ωστόσο μια όχι αμελητέα μάζα, κυρίως από το πολιτικά πιο καθυστερημένο και γεμάτο εθνικιστικές προλήψεις κομμάτι του συντηρητικού κόσμου και, το χειρότερο, είχε πίσω του ένα γενικά πλειοψηφικό ρεύμα.

Αν υπάρχει σήμερα ένα αληθινό πολιτικό αίνιγμα που τοποθετείται επίμονα και απαιτεί τη λύση του από τους συνειδητούς αριστερούς είναι η στρατηγική σύμπτωση θέσεων ανάμεσα σε αυτό που λέμε γενικά κομμουνιστική και επαναστατική αριστερά και σ΄ αυτό που ονομάζουμε κλασσική σοβινιστική και φασιστική ακροδεξιά.

Το 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ για την εκλογή νέας διοίκησης της Συνομοσπονδίας πραγματοποιήθηκε. Η είδηση εδώ είναι πρώτα και κύρια ότι ένα συνέδριο που το ΠΑΜΕ - ψευτοΚΚΕ ματαίωνε συστηματικά εδώ και πάνω από έναν χρόνο, με τραμπουκισμούς και συνεχείς διαλύσεις, από την Καλαμάτα έως τη Ρόδο, συνήλθε, πραγματοποιήθηκε και τελικά κονιορτοποίησε το κνίτικο πραξικόπημα, που είχε ως συνεργούς ανοιχτά την προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα - ΣΥΡΙΖΑ και πιο καλυμμένα την κλίκα Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Το πραξικόπημα διαρκείας αυτό είχε ως ανοιχτό και διακηρυγμένο στόχο να παραδώσει τον τριτοβάθμιο συνδικαλισμό των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα στους μειοψηφικούς σοσιαλφασίστες του Περισσού.

  Αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φ. 418 της Νέας Ανατολής, Οκτώβρης 2006 Η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ωρίμασε κόντρα στη γραμμή της “φιλελευθεροποίησης” που προωθούσε εκείνη την περίοδο η φασιστική χούντα κάτω από την πίεση όλης της Ευρώπης και της κοινής γνώμης των ΗΠΑ.

 Το πιο με­γά­λο πο­λι­τι­κό πρό­βλη­μα σ’ αυ­τή τη χώ­ρα δεν εί­ναι ό­τι έ­χουμε έ­να πρω­θυ­πουρ­γό που α­πρό­κλη­τα χρε­ω­κό­πη­σε τις τρά­πε­ζες, διέ­λυ­σε το πιστω­τι­κό σύ­στη­μα και το σύ­στη­μα πλη­ρω­μών δί­νο­ντας το τε­λειω­τι­κό χτύ­πη­μα σε μια ή­δη λι­πό­θυ­μη πα­ρα­γω­γι­κή μη­χα­νή, τέ­τοιο που μό­νο μια ξέ­νη κα­το­χή θα έ­δι­νε. Ού­τε εί­ναι ό­τι αυ­τός ο πρω­θυ­πουρ­γός έ­χει σαν βα­σι­κή του α­πο­στολή να πα­ρά­γει διαρ­κώς νέ­ο πε­λώ­ριο χρέ­ος για τη μι­κρή χώ­ρα του ώ­στε να δια­σπά­ει τον οι­κο­νο­μι­κά ι­σχυ­ρό αλ­λά πο­λι­τι­κά α­σύν­δε­το δα­νει­στή του. 

Η είδηση ότι το facebook ανέθεσε, όσον αφορά την Ελλάδα, τον έλεγχο της ακρίβειας ή μη των δημοσιευόμενων σε αυτό ειδήσεων στην ομάδα διαδικτυακής έρευνας και επαλήθευσης EllinikaHoaxes προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου επιθετική εκστρατεία από πλευράς της ψευτοαριστεράς και (λιγότερο σε αυτή τη φάση) της φασιστικής και ναζιστικής ακροδεξιάς.