Η δολοφονική επίθεση ενάντια στον Λ. Παπαδήμο σημαίνει ότι κάθε πρώην πρωθυπουργός και πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος, αλλά και ο κάθε πολιτικός που έχει κατηγορηθεί για «μνημονιακός, δοτός, προδότης και γερμανοτσολιάς» είναι πιθανός στόχος όχι απλά των συγκεκριμένων θρασύδειλων βομβιστών, αλλά ενός για πρώτη φορά διστακτικά εκδηλωμένου και σαφώς μειοψηφικού πολιτικού κινήματος υπέρ των πολιτικών δολοφονιών που εγκαινιάστηκε από μερικά καθώς πρέπει στελέχη της νέου τύπου κρατικής αστικής τάξης. Είναι αυτό το κίνημα κυρίως που αποτελεί μια νέα ποιότητα στην πολιτική ζωή της χώρας, περισσότερο ακόμα από το ότι για πρώτη φορά ασκείται δολοφονική βία σε πρώην πρωθυπουργό.

Μετά την παράδοση του λιμανιού του Πειραιά στο κινέζικο κρατικο-φασιστικό μονοπώλιο της Κόσκο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παράδωσε το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας απευθείας στη νεοναζιστική Ρωσία με την αποδοχή της προσφοράς της κοινοπραξίας στην οποία συμμετέχει ηγετικά επί της ουσίας ο όμιλος Σαββίδη.

Ποτέ Πρωτομαγιά δε βρήκε τόσο μακρυά την εργατική τάξη από την επαναστατική της συνείδηση και ταυτόχρονα τόσο κοντά στο να την ξαναβρεί

Ποτέ ως τώρα η παγκόσμια εργατική τάξη, που έχει πια το παραγωγικό κέντρο της στις νέες βιομηχανικές χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, δεν έχει δεχτεί όσο τώρα τόσο μεγάλα χτυπήματα στα οικονομικά και στα πολιτικά της δικαιώματα χωρίς να μπορεί να απαντήσει σε αυτά, δηλαδή χωρίς να διαθέτει τα κάπως μαζικά πολιτικά της κόμματα, τα μαζικά ταξικά συνδικάτα της και ένα οποιοδήποτε αρκετά μαζικό και πραγματικά επαναστατικό εργατικό κίνημα ή ακόμα περισσότερο ένα εργατικό κράτος στον κόσμο.

Ο πρόεδρος Μάο έλεγε: Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση. Αυτή τη ρήση μας θύμισαν τα γεγονότα που εκτυλίσσονται αυτό το διάστημα στη Βενεζουέλα, τα οποία δίκαια προξενούν το θαυμασμό για την εξέγερση ενός καταπιεσμένου από το σοσιαλφασισμό λαού και δίνουν ελπίδα όχι μόνο στους αριστερούς του πλανήτη, αλλά και σε κάθε δημοκράτη όπου γης.

Μετά από πάλη με τον καρκίνο πέθανε χθες σε ηλικία 61 χρονών η αγαπημένη μας συντρόφισσα Ελένη Κωνσταντινοπούλου, μέλος της ΚΕ της ΟΑΚΚΕ. 

Αν κανείς δεν γνώριζε πολλά για την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και άφηνε την ενημέρωσή του στα βασικά δυτικά και ελληνικά μέσα, θα πίστευε ότι οι Τούρκοι ψηφοφόροι πήγαν στις 16 Απριλίου στις κάλπες και ψήφισαν με το εξής ερώτημα: «Πρέπει να δοθούν υπερεξουσίες στον πρόεδρο Ερντογάν;».

Χρόνια τώρα ο ρωσόδουλος πυρήνας του διακομματικού καθεστώτος καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό της χώρας, γεμίζοντάς την με ανέργους και βιομηχανικά κουφάρια. Η καταστροφή αυτή, πραγματοποιούνταν και συνεχίζει να πραγματοποιείται με μεγαλύτερη ένταση και βάθος, στην εκπαίδευση με την απαξίωση και υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης, ενώ σήμερα διαλύεται επίσης και η γενική εκπαίδευση.