Mετά την ψήφιση της νέας σύμβασης για τη λειτουργία των μεταλλείων Κασσάνδρας από τη Βουλή, είναι η στάση των εργατών της “Ελληνικός Χρυσός” απέναντι στο κράτος και στην εταιρεία, αυτό που θα κρίνει αποφασιστικά την τύχη των ίδιων, της περιοχής που ζουν, και της βαριάς βιομηχανίας της χώρας. Η σταθερή πάλη τους απέναντι στην εργοδοσία, στα μισθολογικά και γενικότερα τα εργασιακά ζητήματα πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη να γίνει η επένδυση, δηλαδή με τη μάχη με αυτούς που ανοιχτά την πολεμάνε γιατί εκπροσωπούν τα πιο σκοτεινά αντεργατικά και αντιλαϊκά σχέδια ενώ παριστάνουν ότι παλεύουν για αυτά. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της επένδυσης δεν είναι ένας άλλος μεμονωμένος καπιταλιστής και ένας άλλος εργοδότης αλλά ο συλλογικός εργοδότης της χώρας, δηλαδή το ελληνικό κράτος που εδώ και χρόνια πολεμάει με μανία τη μεταλλουργία χρυσού. Αυτό οφείλεται στο ότι οι κομματικές ηγετικές μονάδες που κυριαρχούν σε αυτό κράτος είναι εξαρτημένες από μεγάλα ξένα συμφέροντα, και από μεγάλες ιμπεριαλιστικές και μάλιστα νέες φασιστικές δυνάμεις που δεν θέλουν τη μεγάλη βαριά βιομηχανία στη χώρα μας, ιδιαίτερα στο πολιτικά και γεωγραφικά κρίσιμο Άγιο Όρος. Όλα δείχνουν ότι πλησιάζει η μεγάλη μάχη.

Ο πρωθυπουργός με καμάρι ανακοίνωσε την εκπόνηση έργου με διαδικασίες fast-track για την αποκατάσταση της διώρυγας της Κορίνθου που τον περασμένο Γενάρη-Φλεβάρη είχε υποστεί καταπτώσεις βράχων από τα ετοιμόρροπα πρανή που την έφραξαν. Η διέλευση πλοίων και σκαφών έχει ανασταλεί από την περιφέρεια Πελοποννήσου ενώ το προκαταρκτικό στάδιο των μελετών αναμένεται να ολοκληρωθεί το Σεπτέμβρη έτσι ώστε να γίνει η δημοπράτηση ενός έργου, ιδιαίτερα σημαντικού για την ανάπτυξη του διαμετακομιστικού εμπορίου, των μεταφορών και του τουρισμού με πλοία μικρού και μεσαίου μεγέθους.

Εδώ και σχεδόν 40 χρόνια ο ελληνικός λαός, που γαλουχείται από τη γέννηση του νεοελληνικού κράτους με το πνεύμα της «πολιτισμικής συνέχειας» του με την αρχαία Ελλάδα, επειδή από αυτήν την καταγωγή η άρχουσα τάξη αντλεί τον όποιο αυτοσεβασμό της, εκπαιδεύεται από τη ρωσόδουλη πρωθυπουργία Α. Παπανδρέου και πέρα στο να μισεί τη σημερινή δημοκρατική Αγγλία. Την κατηγορεί ότι αυτή του έχει κλέψει το πιο πολύτιμο κομμάτι της πολιτιστικής του κληρονομιάς, τα μάρμαρα του Παρθενώνα.

Να γιορτάζουμε στη χώρα μας την Πρωτομαγιά σημαίνει να ξεσκεπάζουμε πρώτα από όλα αυτούς που μιλάνε στο όνομα της εργατικής τάξης και έχουνε κάνει κουρέλι εδώ και χρόνια αυτό που είναι το πιο βαθύ στην ύπαρξή της, το διεθνή της χαρακτήρα, το γεγονός δηλαδή ότι όλοι οι εργάτες είναι σε τελική ανάλυση αδέλφια όποια εθνικότητα και να έχουν.

Πέμπτη 15 Απριλίου 2021. Μια ημέρα που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στα κατάστιχα της Ελ­ληνικής Ιστορίας. Διακόσια χρόνια μετά το ξέσπασμα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, όταν οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων έδιω­ξαν από τα ιερά προγονικά εδάφη τους επαίσχυντους Οθωμα­νούς και δημιούργησαν εκείνο το φοβερό και τρομερό κράτος του μεγάλου τέκνου της Ελλάδος Καποδίστρια (του γνωστού υπουργού Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας), βρέθηκε επιτέλους ο άξιος συνεχιστής των λαμπρών παραδόσεων του έθνους, που είχε τα κότσια να τα βάλει με τους παλιότουρκους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και να τους δείξει τι εστί βερίκοκο… Και το όνομα αυ­τού -για να μη μιλάμε γενικά κι αόριστα- Νίκος Δένδιας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.